Interferencja fal

W ruchu falowym obowiązuje zasada niezależności ruchów, podobnie jak w ruchach punktu materialnego i ciała sztywnego. Jeżeli w ośrodku rozchodzi się kilka fal, wysyłanych przez różne źródła, to wypadkowy ruch każdej cząsteczki ośrodka jest złożeniem ruchów jakie wykonywałaby ta cząsteczka przy rozchodzeniu się każdej fali z osobna. Zasada ta nosi nazwę niezależności ruchów w zastosowaniu do ruchu falowego nosi nazwę SUPERPOZYCJI FAL.

Aby określić wychylenie punktów ośrodka, w którym rozchodzi się kilka fal, trzeba w każdym punkcie sumować geometryczne wychylenia wszystkich fal. Tam gdzie wychylenia powodowane przez poszczególne fale są ze sobą zgodne, obserwujemy wzmocnienie fali, w innych punktach obserwujemy osłabienie fali, a nawet jej całkowite wygaszenie.

W poszczególnych przypadkach, gdy dwa źródła drgają w tej samej fazie i wysyłają fale o identycznych długościach oraz identycznych polaryzacjach,maksymalne wzmocnienie obserwujemy w tych miejscach ośrodka, dla których różnica odległości od obu źródeł jest całkowitą wielokrotnością długości fali.

Zjawisko nakładania się dwu lub więcej fal harmonicznych o tej samej długości, prowadzące do powstania ustalonego w czasie rozkładu przestrzennego obszarów wzmocnienia i osłabienia fali, nazywamy INTERFERENCJĄ FAL.