Czy jestem osobą przygotowaną do życia i pracy w XXI w.?

W mojej pracy postaram się odpowiedzieć na pytanie: czy jestem osobowością przygotowaną do życia i pracy w XXI wieku ?

Najpierw jednak należałoby wyjaśnić, co oznacza termin osobowość.
Profesor Włodzimierz Szewczuk w swojej książce „Podstawy psychologii”, prezentując zagadnienie osobowości, którą określił jako tą i tylko tą strukturę w obrębie życia psychicznego człowieka, która umożliwia świadomy sposób istnienia, kierowania swoim życiem i regulowania współżycia z innymi, a także przedstawił jej cztery substruktury:
• plan,
• program,
• charakter,
• światopogląd.

Opierając się na wykładach z pedagogiki można jeszcze dopełnić określenie osobowości o dwa, jakże ważne elementy: uspołecznienie jednostki i wartości jakie wyznaje.

Każdy człowiek jest jednostką indywidualną, rozwijającą się w społeczeństwie. Podczas tego rozwoju kształtuje swoją osobowość nie tylko poprzez obserwację, ale także poprzez naukę, kulturę, pracę i więź z innymi ludźmi.

Opisywanie pierwszych lat mojego życia nie miałoby sensu z racji mojego wieku. Ingerencja rodziców już od wczesnych lat miała na celu ukierunkowanie moich zainteresowań, aby poprzez ich rozwijanie możliwe było realizowanie stworzonego przez nich planu życiowego. Już od najmłodszych lat uczona byłam dyscypliny. Ojciec przez wszystkie lata z nim spędzone nauczył mnie, jak być silną, nauczył mnie odporności psychicznej. Nauczył mnie również szacunku dla innych ludzi i ich pracy, a także jak być dobrym i uczciwym człowiekiem. Pokazał, że można dążyć z uporem do wytyczonego celu, nie robiąc nikomu krzywdy.

Wzorce zaczerpnięte od rodziców dają efekty przez całe moje dotychczasowe życie.

Już jako nastolatka byłam bardzo samodzielna i wiedziałam, czego chcę od życia. Osiągnięcia w pracy zawodowej, udana realizacja wcześniej postawionego celu, zdobywanie doświadczeń oraz wiedzy, zmobilizowało mnie do myślenia o wytyczeniu kolejnego celu w moim życiu – o zdobyciu wyższego wykształcenia.

Realizuję ten cel nie tylko, aby zdobyć odpowiednie kwalifikacje zawodowe, lecz również określone kompetencje, by móc stawiać czoła różnym sytuacjom życiowym. Myślę, że poprzez naukę oraz kontakty z innymi ludźmi, będę kształtować własną osobowość, co jest niezbędne do życia i pracy w XXI wieku.

Często zadaję sobie pytanie – Jaki będzie ten XXI wiek ? Czy jestem przygotowana do życia i pracy w XXI wieku ?

Zdaję sobie sprawę z zagrożeń, jakie niesie ze sobą XXI wiek. Są to przede wszystkim: wzrost bezrobocia, narastające agresje, skażenie środowiska naturalnego, brak czasu dla własnych dzieci w pogoni za zdobywaniem dóbr materialnych, rozprzestrzenianie się patologii społecznych, zalewająca nas fala pseudokultury. Przerażający jest fakt, iż rośnie procent społeczeństwa z rozchwianą osobowością, wzorowanego na filmach pełnych agresji i przemocy.
Te wszystkie problemy wytwarzają we mnie różnego rodzaju obawy. Myśląc o tym, odczuwam niepokój o losy świata i ludzi XXI wieku. Zdaję sobie sprawę z tego, że nie będzie łatwo żyć w tych czasach. Myślę, że aby się dostosować do życia w nowym wieku, należy samemu skutecznie działać, nie bać się nowości, umieć współżyć i współdziałać z innymi ludźmi, na wielu szczeblach i w wielu dziedzinach.

Reasumując, aby być dobrze przygotowanym do życia i pracy w nowym wieku, musimy odznaczać się takimi cechami:
• samodzielnością,
• samorealizacją,
• aktywnością,
• elastycznością osobowości,
• uporem i konsekwencją działania,
• jak również, tolerancją i umiejętnością twórczego myślenia.

Ja, w swoim życiu staram się dostosować do następujących zmian, racjonalnie myśleć i z uporem dążyć do celu, aby osiągnąć sukces.

Moje życie jest ciągłą walką, pokonywaniem wyzwań, które przede mną stoją. Myślę, że jest to możliwe dzięki pracy i mojej rodzinie, w której każdy człowiek, jak również ja, ma oparcie.

Musimy jednak pamiętać, aby w tych dążeniach nie zapomnieć o systemie wartości i normach moralnych, abyśmy nie stali się obojętni na krzywdę innych ludzi i mogli nieść im bezinteresowną pomoc.

Myślę, że potrafię kształtować swoją osobowość, że posiadam swój światopogląd, a mój charakter opiera się na uporze w dążeniu do celu, jaki sobie wytyczę. Wiem również, że posiadam narodową tożsamość, wiem, że jestem Polką i identyfikuję się ze swoim narodem.

Reasumując, myślę, że mimo moich cech, odważnego postępowania, konsekwentnego dążenia do celu, nie jestem osobowością w pełni przygotowaną do życia i pracy w XXI wieku. Mam jednak nadzieję, że nauka i praca pozwoli mi na osiągnięcie pełnej dojrzałości mojej osobowości, a co za tym idzie, da mi możliwości do dobrego przygotowania się do życia w nowej epoce.

To jacy jesteśmy i czy będziemy mogli poradzić sobie w trudnych sytuacjach, zależy od nas samych, od naszych umiejętności adaptacyjnych.

I chociaż zmieniam się, pracując nad swoją osobowością, modyfikując ją, pozostaję tym samym człowiekiem, bez względu na wiek, w którym przyszło mi żyć - mam nadzieję, że dobrym.