Era mezozoiczna

Mezozoiczna
Intensywne przemiany oblicza Ziemi – zmieniający się rozkład lądów i mórz oraz ciągłe przekształcanie rzeźby litosfery wynikały przede wszystkim z tektoniki płyt litosfery. Równocześnie kształtowały się wielkie sekwencje skał osadowych, głownie pochodzenia morskiego. W erze mez. Miały swój początek pierwsze etapy orogenezy alpejskiej. Aktywność tektoniczna i wulkaniczna powodowała stałe powstawanie skał krystalicznych. Równolegle drogą ewolucji rozwijało się życie organiczne. Erę mezozoiczną charakteryzuje dominacja płazów i gadów. Żyły one zarówno w morzach i na lądach. Spośród gadów morskich najbardziej znane są ichtiozaury i plezjozaury, a z lądowych – roślinożerne diplodoki i stegozaury oraz drapieżne tyranozaury. W środku tej ery pojawiły się ptaki. Najstarszy ptak – archeopteryks – miał jeszcze wiele cech gadzich. W erze mezozoicznej – obok kręgowców – silnie rozwinęła się drobna fauna morska – głowonogi i ramienionogi, a także małże, gąbki, jeżowce. Zwierzęta te wymarły pod koniec ery mez. i dlatego stały się skamieniałościami przewodnimi.