Wyznaczanie oporu wewnętrznego zasilacza.

I Analiza

Przedmiotem doświadczeń jest ustalenie oporu wewnętrznego zasilacza laboratoryjnego prądu stałego 2-3,5 A . Wszystkie czynności są wykonane przy pomocy zasilacza w trybie prądu stałego przy początkowej wartości 2A .


ε = I (R+r)

ε - Siła elektromotoryczna źródła energii elektrycznej SEM
r - opór wewnętrzny (zasilacza)
R - opór zewnętrzny
I - natężenie prądu w obwodzie
Obwód według schematu:

R- jest rezystorem dekadowym
SEM (siła elektromotoryczna)to różnica potencjałów wytwarzana przez źródło prądu. SEM jest równa napięciu, jakie panuje na tym źródle wtedy, gdy nie płynie przez nie prąd.
Opór elektryczny,
wielkość charakteryzująca przeciwdziałanie przepływowi prądu elektr. ze strony elementu przewodzącego; jest równa stosunkowi napięcia elektr. U między końcami tego elementu do natężenia I płynącego przezeń prądu; w obwodzie prądu stałego występuje o.e. czynny (omowy, rezystancja, R ); w obwodzie prądu przemiennego o pulsacji ω zawierającego indukcyjność L lub/i pojemność C występuje o.e. bierny (reaktancja, X ): indukcyjny (tzw. induktancja), równy ωL , lub/i pojemnościowy (tzw. kapacitancja), równy 1/ ωC ; w obwodzie prądu elektr. zawierającego rezystor, indukcyjność i pojemność występuje o.e. pozorny (impedancja elektryczna, Z ), równy Z = R + j X , gdzie j 2 = –1 (jednostka urojona), X — wypadkowy o.e. bierny; jednostka: om


II Pomoce
· Zasilacz
· Opornik zmienny (dekadowy)
· Przewody (dwa)

III Przebieg

1) Łączymy zasilacz z opornikiem, podłączamy pod prąd............ nie jest pewna??
2) Ustalamy R i pokrętłem zasilacza ustalamy I ( 1 A lub do 2 A)
3) Zwiększamy R odczytujemy I
4) Zapisujemy wyniki w Tabelce
5) Przeprowadzamy obliczenia
6) Rachunek błędów
7) Rysujemy wykres