Kult ludzi wielkich w poezji C. K. Norwida.

Cyprian Kamil Norwid był wszechstronnym artystą. Interesował się nie tylko literaturą ale także malarstwem. W 1842 roku zdecydował się na emigrację, czyli na czterdziestoletnią tułaczkę w świecie najzupełniej mu obcym. Jego życie nie było łatwe. Po straceniu skromnego funduszu wywiezionego z kraju nastąpił okres niepowodzeń i rozczarowania. Był skazany na ciężką pracę, aby zarobić na swoje utrzymanie.
Był poetą, który miał świadomość własnej odrębności, indywidualności twórczej. Kroczył własnymi drogami, niezrozumiałymi dla otoczenia. Jego twórczość była odpychana, lecz on wierzył, że to co wielkie musi być w końcu docenione. Norwid oprócz poezji tworzył i inne gatunki literackie np. dramat, opowiadanie. W swych utworach często ukazywał ludzi wielkich, przedstawiał ich jako ideały, wzory do naśladowania. Jednym z takich ludzi był John Brown - amerykański farmer, który walczył za wolność Murzynów. Zorganizował on nieudane powstanie, za które został skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok został wykonany 2 grudnia 1859 roku. Norwid popierał walkę wolnościową. Miał nadzieję, że Ameryka stanie się krajem wolnym dla ludzi bez względu na kolor skóry:

„Bo pieśń nim dojrzy człowiek nieraz skona,
A niźli skona pieśń, naród pierw wstanie”.

Johna Browna Norwid uznał za bohatera, który nie bał się stawić czoła wrogowi wolności. Walczył za słuszną ideę, za którą oddał życie. Norwid ubolewa nad tym, że John Brown ginie w ojczyźnie Waszyngtona, na ziemi, o wyzwolenie której walczył niegdyś Kościuszko.

Innym wielkim człowiekiem, któremu Norwid składa poetycki hołd jest Józef Bem - major artylerii w powstaniu listopadowym i bohaterski wódz powstania węgierskiego w 1849 roku. Oddając mu część Norwid popierał ideę walki „za wolność waszą i naszą”. Józef Bem miłość narodu zespalał z uczuciem braterstwa dal całej ludzkości, za co był ceniony. Norwid w swym utworze przekazał, że śmierć wodza nic nie zmieni, bo pamięć o nim żyje, pobudza do walki następne pokolenia. Korowód pogrzebowy idący za trumną wodza zmienia się w postępowy ruch ludzkości:

„Aż się mury Jerycha porozwalają jak kłody,
Serca zemdlałe ocucą - pieśń z oczu zgarną narody...”.

Norwid za najwyższego twórcę kultury polskiej uznał Fryderyka Chopina. Wyraził to w utworze pt. „Fortepian Chopina”. Poeta uznał kompozytora jako tego, „co Polskę śpiewał od zenitu wszechdoskonałości dziejów, wziętą, tęczą zachwytu - Polskę - przemienionych kołodziejów”. Polska była skazana na cierpienie. Ich symbolem były losy fortepianu, przez żołnierzy carskich wyrzuconego z balkonu i roztrzaskanego o bruk Krakowskiego Przedmieścia. Niewola kraju odbiła się na losach sztuki skazanej na poniewierkę. Muzyka Chopina jest największym osiągnięciem ludzkości do czasów najdawniejszych. Dlatego Norwid imię Chopina stawia obok imion takich twórców jak Dawid, Fidiasz i Ajschylos. Norwid uważa, że sztuka wielkiego kompozytora osiągnęła doskonałość, ale ludzkość jeszcze do niej nie dorosła. Dlatego poeta mówi: „Ideał sięgnął bruku”.

Norwid złożył także hołd Mickiewiczowi w wierszu pt. „Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie”. W liryku tym mówi on o niedocenionych zasługach ludzi wielkich, którzy dopiero później zyskują uznanie:

„Każdego z takich jak Ty świat nie może
Od razu przyjąć nigdy, jak wiek wiekiem”.

Niedocenieni byli także Sokrates, Kolumb, Kościuszko, którzy dopiero po śmierci zyskali sławę. Podobnie Mickiewicz uzyska sławę, a ludzie „łez wylanych dziś będą się wstydzić, / J lać ci będą łzy potęgi drugiej”.
Norwid uważał, że tacy ludzie nie mogą umrzeć, bo zawsze będą trwać w pamięci pokoleń. Ich dzieła są niepowtarzalne, wspaniałe.

Cyprian Kamil Norwid w swych utworach złożył hołd wielkim ludziom. Chciał aby i inne pokolenia pamiętały o ich wielkich czynach. Podając ideały chciał stworzyć świat, w którym panowałaby równość i braterstwo. Utwory poety są źródłem natchnienia dla wielu dzisiejszych artystów, starających się o osiągnięcia takiego artyzmu swych utworów, jaki cechuje poezję Norwida. Jego poezja emanuje pięknem, mądrością i pewną oryginalnością, co przyciąga uwagę czytelników.