Charakterystyka porównawcza Cześnika i Rejenta.

Głównymi bohaterami dramatu Aleksandra Fredry pt.: „Zemsta” są Cześnik Maciej Raptusiewicz i Rejent Milczek. Cały czas toczy się między nimi spór o zamek, w którym mieszkają. Szlachcice różnią się prawie wszystkim, głównie charakterem, ale także wyglądem zewnętrznym.

Cześnik to stary kawaler opiekujący się swoją córką Klarą. Jest wysokim, dobrze zbudowanym mężczyzną w średnim wieku, któremu dokuczają starcze dolegliwości. Są to np: reumatyzm czy bóle żołądka. Stwarza pozory bogatego dzięki majątkowi Klary. Raptusiewicz porusza się szybko i żwawo. Wypowiada się krótko, używa zdań wykrzyknikowych i ich równoważników. Podczas rozmowy gestykuluje lub wymachuje szabelką. Często wtrąca zwroty z języka potocznego. Ma on swoje ulubione powiedzonko: „mocium panie”.

Rejent to szczupły i drobny człowiek. Zazwyczaj pochyla głowę i składa ręce na znak pokory. Dorobił się wsi i drugiej połowy zamku. Milczek w ruchu i gestach jest powściągliwy. Mówi wolno, cicho, bardzo słodko cedząc słówka i wtrącając zwroty łacińskie. Powtarza często powiedzonko: „Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba.” Z pozoru jest flegmatyczny, powolny, pełen uniżoności, pokory i pobożności.

Uważam, że Cześnik i Rejent różnią się niczym ogień i woda - są zupełnie inni. Cześnik jest jak wulkan, nikt nie wie, kiedy wybuchnie. Jego charakter opisuje już nazwisko, podobnie jak Rejenta. Jednak nie potrafi wyznać uczuć Podstolinie, a w rozmowie z kobietami jest nieśmiały. O Rejencie można powiedzieć "cicha woda brzegi rwie", gdyż jest to postać na pozór pobożna i bogobojna, generalnie spokojna. Choć Rejent nie jest tak nerwowy i gwałtowny jak Cześnik, sądzę, że jest człowiekiem bardziej podłym i nie należy mu ufać. Rejent to typowy flegmatyk i jest zupełnym przeciwieństwem Cześnika, który jest cholerykiem.

Najbardziej spodobała mnie się postać Cześnika, a w szczególności jego charakter. Jest szczery, porywczy, miewa jednak napady gniewu, a wtedy lepiej nie wchodzić mu w drogę.