Dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.

„Doskonałością świata jest człowiek...
Doskonałością człowieka jest serce...
Doskonałością serca jest miłość”.
św. Franciszek

„Jakże piękny jest człowiek, kiedy jest człowiekiem”. Miano człowieka to wielkie wyróżnienie, jakie dostaliśmy od Stwórcy. Zostaliśmy obdarowani rozumem i wolną wolą oraz sercem – to okno naszej duszy, którym powinniśmy patrzeć na świat, bo przecież „dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”.

Pierwszym argumentem popierającym tezę jest postać Mendla Gdańskiego. Jan Bułhak (fotograf) mawiał: „Fotografujcie sercem”. W przytoczonym argumencie widzimy przykłady „zdjęć” wykonanych sercem. Mendel mieszkający w Warszawie kochał wszystko, co polskie, choć był Żydem. Uliczna zgraja, rzucając hasło „Bijcie Żydów”, zabiła w nim miłość do ludzi i miasta – zostało tylko wspomnienie. Osądzili Mendla po tym, jaki się urodził, a nie za to, jakim był człowiekiem, a potrafił patrzeć na świat sercem...

Kolejnym przykładem jest przypowieść o ludzkim życiu Antoina de Saint – Exuprego pt. „Mały Książę”. Tytułowy bohater jest uosobieniem najpiękniejszych ludzkich cech, lecz zastanawiające jest to, że te cechy znajdują się w ciele czystego dziecka. Niepozorny, mały przybysz z odległej planety ma świeże i nieskalane spojrzenie naiwnego serduszka. To czyni go postacią wzorcową, odbierającą świat w specyficzny sposób, ze zdziwieniem analizującą zadowolenie dorosłych.

Jeszcze innym przykładem „patrzenia sercem” jest żywot świętego Franciszka z Asyżu. Jako człowiek szczerze wierzący w Boga, był on w stanie poświęcić swoje życie innym ludziom. Przyjemność sprawiało mu pomaganie potrzebującym, uszczęśliwianie załamanych i nauczanie żądnych wiedzy. Miłość i wartości moralne były dla św. Franciszka priorytetami. Nigdy nie klasyfikował ludzi ze względu na wygląd czy pochodzenie. Jego postawą wobec życia, przeciwności losu, porażek, jest niewątpliwie godna podziwu.

Na podstawie przytoczonych argumentów popieram postawioną tezę. Serce jest bowiem największą zaletą człowieczeństwa i to ono potrafi wskazać w potrzebie właściwą drogę. Jednakże obok serca również rozumem należy kierować się w życiu, bo to umożliwi nam przeżyć swój czas w pełni i z satysfakcją.