Jak język wpływa na nasze wyobrażenie?

Wielu z nas ma swoje własne inwidualne pojęcie, co dla niego oznacza słowo świat, język. Jednak wydaje mi się, iż każdy ma inne wyobrażenie na poruszony temat. Według mnie świat to każdy możliwy ośrodek życia bądź też cywilizacji we wszechświecie. Jest to jakaś tam część globu ziemskiego odznaczająca się czymś charakterystycznym. Kraina geograficzna, region, okolica. Świat podwodny, tundry, lodowców, pustyni, rafy koralowej. Wszechświat, kula ziemska, kosmos. Świat to także ogół ludzi żyjących na ziemi, ludzkość, społeczność, co wiąże się z istnieniem, egzystencjom, bytem. Świat przedstawiony w utworach literackich to fikcyjna rzeczywistość odtwarzana w procesie lektury utworu. Funkcjonująca z jednej strony jako bezpośrednie określanie przedmiotów, słów i zdań tekstu, z drugiej zaś jako obraz model świata rzeczywistego. Na przykład świat przedstawiony w „lalce” Bolesława Prusa modeluje rzeczywistość lat siedemdziesiątych ΧІΧ w konfrontując różne ówczesne modele świata, literacki model romantyczny i ideologiczny. Kilku a nawet wielu sławnych filozofów jeszcze w antyku poruszało kilkakroć idee idealnego świata. Pisali „jak żyć”… Platon kwestionował pytanie „Czy nasz świat jest jedynym światem?” Wówczas odpowiedział, iż nie. Twierdził a zarazem głosił, że jesteśmy ludźmi, istotami uwięzionymi w jaskini zmysłów, zdolnych do odbierania tego tylko, co uchwytne wzrokiem, słuchem, dotykiem, wonią, słowami. Sazani jesteśmy na pobyt w tej jaskini co powoduje ze nie mamy pojęcia o istnieniu innego prawdziwego świata – świata wiecznych idei. Ten drugi, lepszy świat którego nie dostrzegamy jest światem wzorów tego wszystkiego co postrzegamy dotychczas. To co odbieramy naszymi zmysłami jest tylko i wyłącznie cieniem, nie doskonałym odbiciem. Ten drugi idealny świat jest światem wiecznym i niezmiennym, jest wyobrażeniem naszego idealnego świata, do którego każdy z nas dązy. Chce go wokół siebnie stworzyć. Całe to wyobrażenie jest pojęciem względnym. To pogląd, opinia, może i nawet umysłowy obraz kogoś lub czegoś nieobecnego, nieistniejącego bądź też obecnego czyjemuś doświadczeniu, wytwór wyobrażni. Tak jak już zdążyłam wspomniec wielu sławnych a zarazem potwornie cenionych filozofów zadawało sobie pytnie „Jak żyć?” „Jak tworzyc swój idealny świat?” „Jak dawać dobro ale zarazem posługiwać się swoimi zmysłam?” Według Buddy powinniśmy odnosić się życzliwie do wszystkich istot żyjących wokół nas, nie zadawac im cierpienia, bolu, nie zabijac, wygaszać w sobie wszelkie pożądanie, by w koncu osiagnoc stan oświecenia. Laotsy podpowiada by szanowac wszelkie prawa natury , w żadnym wypadku nie niszczyc tego co stworzone, nie rywalizowac. Żyć w charmoni z ludzmi oraz przyroda, pomagając tym którzy naszej pomocy naprawde potrzebuja. Sokrates nakazuje bezustanie poszukiwać odpowiedzi „Czym jest dobro..?”. Słuchac głównie głosu swojego sumienia i nigdy nie postępować wbrew niemu.