Które utwory literatury pięknej polskiej zamieściłbyś w europejskim spisie lektur szkolnych?

Które utwory literatury pięknej polskiej zamieściłbyś w europejskim spisie lektur szkolnych ? Dokonaj wyboru i uzasadnij swoja decyzję?

Moim zdaniem w literaturze polskiej jest wiele ciekawych pozycji lektur szkolnych . Do najbardziej interesujących, które poruszyły mnie szczególnie mocno zaliczyłbym: „Quo Vadis” Henryka Sienkiewicza, „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza, „Chłopi” Władysława Reymonta, „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego, oraz „Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego. Utwory tych pięciu autorów zawierają morały i ponadczasowe prawdy, które powinien poznać każdy Europejczyk. Poniżej pozwolę sobie opisać wyżej wymienione tytuły, po to aby zachęcić młodzież europejską do sięgnięcia po książki wybitnych pisarzy polskich.

I tak „Quo Vadis” Henryka Sienkiewicza to jedna z najwspanialszych powieści w literaturze polskiej. W utworze tym występuje szereg elementów kompozycji dzięki którym można zaliczyć ten utwór do arcydzieł literatury światowej. Sienkiewicz w swoim dziele kreśli indywidualizacje charakterów (postacie negatywne np. Ligia, jak i negatywne np. Neron), komponuje wielu scen zbiorowych dzięki którym możemy bez trudu wyobrazić sobie tłum ludzi, rozległa wiedzy historyczna autora przybliża czytelnika do wielu ważnych informacji o czasach starożytnych, miejscach, osobach i zdarzeniach. Trzeba również podkreślić, że autor doskonale buduje akcję. Jest ona wielowątkowa, posiada także wiele szczegółów dzięki którym utrzymuje czytelnika w ciągłym napięciu. Język użyty przez Sienkiewicza w powieści jest stylowy co sprawia, że książka jest ciekawa i znakomicie się ją czyta. Uważam, że wszystkie wyżej wymienione przeze mnie argumenty świadczą o tym, że jest to powieść nadająca się do spisu europejskich lektur szkolnych.

Adam Mickiewicz w „Panu Tadeuszu” przedstawia realistyczny obraz ówczesnej Polski szlacheckiej (rok 1811 i 1812) . Ukazuje zalety jak i wady szlachty zachowując pełen obiektywizm. Podobnie jak Sienkiewicz, Mickiewicz również zadbał o indywidualizację bohaterów (specyfika ruchów i mimiki, charakterystyczne stroje itp.). „Pan Tadeusz” jest utworem synkretycznym, ponieważ występuje w nim pomieszanie rodzajów i gatunków literackich (elementy epopei, poematu epickiego, powieści i sielanki). Jest również dziełem obszernym, jednocześnie także wielowątkowym (np. spór o zamek, miłosny czy dramatyczny, wątek polityczny). Język użyty przez Mickiewicza podobnie jak w „Quo Vadis” jest piękny i stylowy co pozwala zachwycić się tym dziełem. Uważam, że „Pan Tadeusz” powinien znaleźć się na liście europejskich lektur ze względu na swoja specyficzną i nie codzienną budowę. Jako ciekawostkę dodam ,że adaptacja filmowa książki odniosła wielki sukces.

W „Chłopach” Władysława Reymonta podobnie jak w „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza, stykamy się z dwoma rodzajami bohaterów: indywidualnymi (np. Maciej Boryna) i zbiorowym (wieś Lipce).Z samej powieści czytelnik europejski może wzbogacić swoją wiedzę na temat ludowych obrzędów, tradycji i zwyczajów panujących w polskiej wsi pod koniec XIX wieku. „Chłopi” składają się z czterech tomów: tom I Jesień II Zima III Wiosna IV Lato. Reymont opisuje w nich stany psychiki ludzkiej wynikające z różnych uczuć bohaterów. Autor zadbał również o wiele opisów pięknej przyrody polskiej. Ustalone przełomowe wydarzenia dziejowe pozwalają nazwać powieść Reymonta „epopeją chłopską”, Jest to kolejne dzieło literatury polskiej, które gorąco polecam jako lekturę europejska, zwłaszcza że Reymont jako jeden z niewielu polskich pisarzy został nagrodzony literacką Nagroda Nobla w 1924 r.

„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego to bez wątpienia jeden z najwybitniejszych polskich utworów dramatycznych. Inspiracja do napisania „Wesela” był ślub przyjaciela Wyspiańskiego Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną. Sam dramat nie jest tylko opisem wesela ale także mamy tu do czynienia z dwoma planami (realistycznym i fantastycznym ) oba wzajemnie się przenikają. Wyspiański w swoim dziele konfrontuje przedstawicieli dwóch środowisk (mieszczan i chłopów). Obarcza winą za niewole narodu przede wszystkim ludzi inteligentnych. Język użyty w dramacie Wyspiańskiego jest specyficzny co sprawia ,że lekturę czytało mi się miło i przyjemnie dlatego polecam ta książkę każdemu mojemu rówieśnikowi w Europie.
„Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego to powieść przedstawiająca losy dorastającego młodego chłopaka (Cezarego Baryki), obraz powojennej Polski oraz koncepcje odrodzenia państwa polskiego po odzyskaniu niepodległości. Tytuł książki „Przedwiośnie” ma duży związek z fabułą powieści. Język użyty przez autora prosty, mało skomplikowany, łatwy w odbiorze. Polecam ten utwór literacki Europejczykom, ponieważ mogą zobaczyć jak słabo i źle prowadzona była polityka państwa po odzyskaniu niepodległości.

Wybrałem tych pięciu poetów: Adama Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, Stanisława Reymonta, Stanisława Wyspiańskiego i Stefana Żeromskiego, ponieważ uważam że są to autorzy, którzy godnie mogą reprezentować literaturę polską w Europie a nawet na Świecie. Sadze, że każde z wyżej wymienionych nazwisk i wyżej opisanych utworów zostanie doceniony przez każdego czytelnika niezależnie od pochodzenia. Ich dzieła przedstawiają kulturę i sztukę polską oraz są ponadczasowe i niezależnie od tego kiedy przeczytane, zawsze będą poruszać, uczyć, zmuszać do refleksji. Dodam jako ciekawostkę że wszystkie opisane przeze mnie dzieła znalazły swoje adaptacje filmowe z większym lub mniejszym sukcesem. Dlatego też gdybym miał polecić kilka utworów polskiej literatury pięknej do europejskiego spisu lektur poleciłbym właśnie te.