Powstanie państwa polskiego. Przyczyny i skutki przyjęcia chrztu

W X wieku ziemie między Odrą, Bugiem i Bałtykiem, Karpatami zamieszkiwało wiele plemion słowiańskich. Najsilniejsze z nich to: Polanie i Wiślanie oraz mniejsze Pomorzanie, Mazowszanie, Slężanie, Bobrzanie, Opolanie i Dziadoszanie.
Państwo Wiślan usytuowane było w górnym biegu Wisły, główne grody to Kraków i Wiślica, zaś państwo Polan znajdowało się w dorzeczu Warty, Noteci (tereny wielkopolski) główne grody to Gniezno, Poznań, Kruszwica. Do centralizacji plemion polskich doszło w skutek najazdów plemion normańskich oraz na skutek wykształcenia się dynastii panującej, która poprzez podbój wewnętrzny zjednoczyła plemiona polskie.

Pierwszym znanym historycznym władca państwa polskiego był MIESZKO I. Objął on władzę w około 960 roku, podjął się on dzieła zjednoczenia plemion Polski. Walczył w obronie granic Polski przed najazdem niemieckim, zwyciężając w bitwie pod CEDYNIĄ w 972 r. Polska początkowo była krajem pogańskim, sąsiadowała z chrześcijańskimi Czechami i Niemcami.

W 965 r. Mieszko I zawarł układ z księciem czeskim Bolesławem I, w rok później (966r) dokonał chrztu Polski.

Przyczyny chrztu:
- Polska była krajem pogańskim- istniało wielobóstwo,
- Chrześcijaństwo wzmacniało siłę władcy,
- Chrześcijaństwo- czyli wiara w jednego Boga,
- Polsce potrzebni byli ludzie wykształceni,
- Mieszko I nie chciał aby Polska stała się krajem zależnym od Niemiec,
- Chrzest stwarzał możliwość przejęcia pod władzę cesarza.

Skutki przyjęcie chrztu:
- Polska stała się krajem chrześcijańskim,
- Otton I uznawał Mieszka I za przyjaciela, stając się jego zwierzchnikiem i opiekunem,
- Polska weszła w krą kultury zachodnio-europejskiej,
- Przybywają ludzie wykształceni- kościół wprowadza znajomość pisma, niezbędnego w ówczesnej dyplomacji,
- Została utworzona administracja, wzmocniono władzę centralną.


Państwo Mieszka I liczyło 1 mln. mieszkańców 250tys.km2 obszaru. Siła zbrojną państwa była drużyna książęca stacjonująca w grodach.