Dysk Twardy

Dysk twardy jest trwałą pamięcią komputera. Oznacza to, że wszystkie dane i programy zostają na nim zachowane również po wyłączenia komputera. Pojemność dysków twardych podaje się w gigabajtach.

Dysk twardy zbudowany jest z:

1. Gniazda zasilania.

2. Dysków magnetycznych-są to krążki na których zapisuje się dane.

3. Łącza między dyskiem a kontrolerem wejścia / wyjścia.

4. Uszczelki chroniącej przed kurzem.

5. Silnika napędu głowic.

6. Głowicy która zapisuje i odczytuje dane znajdujące się na krążku.

7. Przewodów łączących głowice z układami sterowania.

8. Kabla IDE -typ kabla służący do połączenia urządzeń pracujących w standardzie IDE i EIDE. Ma on kształt szerokiej taśmy zakończonej podłużnymi wąskimi wtyczkami.



Dysk twardy charakteryzuje się przede wszystkim pojemnością. Obecnie największe dyski EIDE, już dziś przekraczają pojemność 20 GB, a dyski SCSI osiągnęły pułap 50 GB, choć są już prototypy o pojemnościach aż 130GB. EIDE to kontroler transmisji danych miedzy dyskiem twardym a komputerem, jest to ulepszona wersja kontrolera IDE co oznacza Inteligent Drive Electronic, który występował w starszych komputerach. Złącza IDE nie mogły obsługiwać napędów CD-ROM, DVD i nagrywarek CD-RW. EIDE to skrót od angielskiego Enhances IDE czyli rozszerzonego IDE. Natomiast SCSI oznacza standard złącza o dużej prędkości transmisji stosowanych w komputerach. Duża niezawodność i uniwersalność tego typu połączenia sprawiła, że stał się on standardem w zaawansowanych komputerach. Do kontrolera SCSI możemy podłączyć m.in. dyski twarde, napędy CD-ROM , nagrywarki CD-RW i skanery.

Następną cechą charakteryzującą twardy dysk to parametr ciągłego transferu danych, który potrzebny jest nam do obróbki bardzo dużych plików zawierających grafikę, dźwięk, filmy lub do nagrywania płyt CD-R.

Dysk powinien mieć dużą stałą prędkość transferu danych ok. 10000Kb/sek.

Kolejną cechą jest średni czas dostępu do danych. Parametr ten określa, jak szybko dysk potrafi odnaleźć na swojej powierzchni potrzebne dane. Ponieważ niektóre dane odnajdywane są szybciej, a inne nieco wolniej, przyjęło się podawać informacje o średnim czasie dostępu. Co oznacza, że gdy korzystamy z dużej ilości danych rozmieszczonych w wielu różnych plikach, stracimy odrobinę czasu, czekając aż dysk wyszuka, kolejne porcje informacji. Najlepszy dysk charakteryzuje się najmniejszą średnią czasu dostępu, która wynosi ok.10 milisekund.

Ostatnią cechą jest cache co oznacz bufor danych- jest to pamięć zamontowana w urządzeniu. Służy ona do tymczasowego przechowania najbardziej potrzebnych danych. Komputer dużo szybciej pobiera dane z bufera, niż gdyby miał sięgać do informacji zapisanych na dysku.

W latach osiemdziesiątych dyski twarde miały bardzo duże gabaryty w porównaniu z dzisiejszymi. Nie dość, że były duże to miały bardzo małą pojemność np.: w 1989 roku dysk o średniej pojemności miał 80 MB.

Obecnie opracowywane są nowe typy pamięci masowych. Jedną z nich jest technologia NFR co oznacza Near Field Recording, które jest wykorzystywana do zapisu i odczytu bitu zmodyfikowaną techniką magnetooptyczną.

Co ciekawe, przełom dokonuje się w 1995r. za sprawą mało znanej firmy Tera Star Corp; a nie technologicznego potentata w dziedzinie pamięci za jakiego uważany jest IBM.

Pierwszą generacją napędów z wymiennymi dyskami NFR firma Tera Star zaprezentowała w czerwcu 1998r. Pierwszy model obsługuje kasety o pojemności 10 GB, a drugi 20 GB. Obie kasety zawierają nośniki jednostronne.

Druga generacja napędów będzie korzystała z nośników dwustronnych odpowiednio o pojemności 20 i 40 GB, jest to pierwsze w świecie kasowalne napędy wymienne o tak wielkich pojemnościach osiąganych z pojedyńczego dysku.

W porównaniu z tradycyjnymi napędami optycznymi urządzenia pamięciowe NFR mają dużą większą pojemność za mniejszą cenę. Natomiast w porównaniu z napędami taśmowymi, które tylko w przypadku niewielu bardzo drogich urządzeń DLT osiągają pojemność rządu 10-40GB, urządzenia NFR zapewniają szybszy dostęp, osiągany również w trybie swobodnym, a nie tylko sekwencyjnym, a także większą trwałość danych oraz nośnika. Oba napędy nie mają jeszcze ani nazw własnych, ani fabrycznych.

Technologia NFR jest niezwykle obiecująca. Łączy w sobie najlepsze cechy technologii dysków twardych i napędów optycznych, zarówno stałych i wymiennych. Jej przewagę nad innymi można ująć w kilku punktach:

- większa o rząd wielkości gęstość zapisu bitowego i w porównaniu z innymi technikami magnetycznymi i optycznymi.

- napędy NRF zbudowane są na bazie istniejących, a więc sprawdzonych technik, stosowanych w napędach dysku HDD i magnetooptycznych MO.

- działają z dostępem swobodnym.

- urządzenia NFR można produkować jako stałe lub wymienne.

- są niezależne od platformy sprzętowej czy systemowej.

- Bardzo dobre parametry, takie jak czas dostępu i transferu danych.



Praktycznie rzecz biorąc technika NFR jest kompilacją kilkunastu nowatorskich i opatentowanych rozwiązań technicznych, rewolucjonizujących zapis magnetooptyczny.