Porównaj dwa sposoby ukazywania eposu arkadii na podstawie lektury "Pieśń świętojańska o Sobótce" J. Kochanowskiego i wiersza "Na wsi" J.Twardowskiego.

Jedną z inspiracji poetów była wieś. Naturalna tęsknota człowieka za beztroskim życiem ma długą tradycję. Już w starożytności pisano o krainach szczęścia, gdzie człowiek żył bez zmartwień harmonijnie , zgodny z naturą. W czasach renesansu, kiedy gospodarka, zwłaszcza rolnictwo, zaczęło przynosić nalezyte dochody, arkadyjski żywot zaczęto wiązać z życiem wiejskim. Taką tematyke mają między innymi wiersze : ''Pieśń świętojańska o Sobótce '' J. Kochanowskiego i ''Na wsi'' J.Twardowskiego, które teraz postaram sie zinterpretować.

Utwór ''Pieśn świętojańska o Sobótce'' jest afirmacją życia na wsi. Prezentuje wyidealizowaną wizję. Eksponuje tylko zalety i wartości, a nie wspomina o znoju i trudzie życia na wsi. Dzięki temu , że gospodarz uprawia ziemię może zapewnić sobie i swojej rodzinie byt. Praca daje uczucie spełnienia i szczęścia. Autor wspomina również o radości wynikającej ze wspólnej, połączonej ze śpiewem pracy. W utworze tym widać wpływ stoicyzmu na Kochanowskiego. Chwali on sobie życie zgodne z cyklem natury. Kochanowski idealizyje wieś. Widać więc tu starożytny motyw Arkadii - krainy wiecznej szczęśliwości, gdzie ludzie żyli w zgodzie z przyrodą. Wykorzystane są tu epitety, które podkreślają uroki wsi '' Wsi spokojna, wsi wesoła...''

Podobnie do Kochanowskiego o wsi pisze Jan Twardowski w wierszu "Na wsi''. Poeta chwali sobie życie zgodne z prawami i rytmem natury. To prości ludzie żyjący na wsi zrozumieli istote Boga poprzez cud stworzenia świata, w którym żyjemy. Oni wiedzieli kiedy karmić kury, jak doić krowę, jak rozróżnić rośliny, znają zachowania i nawyki zwierząt. Na Twardowskiego miał tutaj wpływ filozof grecki Zenon z Kition- przedstawiciel stoicyzmu głoszący jako największą cnotę życie zgodne z naturą- podobieństwo do utworu Kochanowskiego ''Pieśń...''. Autor w tym wierszu stawia prostych wieśniaków ponad filozofów,bo to im było dane zrozumieć Boga, chociaż oni nie są do końca tego świadomi.

Tak więc autorzy uważają, że wieś stanowiąca Arkadię może zapewnić ludziom szczęśliwe i beztroskie życie. Wieś jest azylem od trosk i zmartwień życiowych. Dzięki życiu zgodnemu z naturą człowiek może radować sie z oglądania owoców własnej pracy i możliwości obcowania z przyrodą, która hojnie obdarza we wszystko, czego potrzebuj. Wieś to Arkadia, w której człowiek pragnie żyć.