Człowiek – istota ekonomiczna

Wraz z rozwojem ludzkości nastąpił rozwój gospodarki i ekonomii, co pozwoliło na zdefiniowanie pojęcia „przedsiębiorczość”.
Przedsiębiorczość jest cechą każdego człowieka, gdyż ta cecha jest m.in. atrybutem człowieczeństwa. Rzecz w tym, czy ją wykorzystujemy i rozwijamy, czy też zaniedbujemy. Przedsiębiorczość to inaczej zaradność, determinacja, kreatywne myślenie, umiejętność radzenia sobie w każdej sytuacji i dostosowania się do niej, zdolność podejmowania inicjatyw, realizacji pomysłów, elastyczne reagowanie na zmiany zachodzące w otoczeniu. Jednym słowem przedsiębiorczość to podejście człowieka do wyzwań przed nim stojących. Postawa przedsiębiorczości jest jak najbardziej prawidłowa. Człowiek może, a nawet powinien ją w sobie rozwijać. Dlaczego? Ponieważ człowieka przedsiębiorczego cechuje ambicja, która motywuje go do działania oraz innowacyjność, czyli umiejętność wprowadzania nowych, często lepszych rozwiązań. Taki człowiek jest konsekwentny w dążeniu do celu i dlatego osiąga go. Na postawę przedsiębiorczą składają się same pozytywne cechy, które pozwalają człowiekowi na ciągły rozwój osobowości.

Każdy człowiek potrzebuje motywacji do działania. Możemy ją rozumieć jako stan gotowości do podjęcia pewnego działania. Głównymi źródłami motywacji są potrzeby i zadania. Sztuka motywacji jest sprawą indywidualną, dlatego istnieją „grupy motywów”. Wśród nich można wyróżnić np.: grupę ekonomiczną, czyli chęć zaspokojenia potrzeb materialnych, grupę potrzeb osobistych (może to być ambicja, chęć założenia rodziny
i zapewnienia jej dobrobytu). Jest również grupa motywacji społecznych. Piramida Maslowa (opisana poniżej) ilustruje hierarchię potrzeb człowieka- dzięki niej łatwiej jest nam zrozumieć motywację do działania.

Maslow podzielił potrzeby ludzkie na potrzeby niższego i wyższego rzędu. Dopiero po zaspokojeniu potrzeb niższych, człowiek może zrealizować te wyższe. Życie człowieka nabiera głębszego sensu po zrealizowaniu potrzeb wyższego rzędu, dlatego
też ludzie dążą do tego.
Podział w piramidzie wygląda następująco: Najniżej w hierarchii znajdują się potrzeby fizjologiczne, czyli konieczność zaspokajania głodu, posiadania mieszkania, odzieży oraz prokreacja. Są to potrzeby, które człowiek musi zaspokajać codziennie. Na kolejnym poziomie piramidy jest potrzeba bezpieczeństwa, czyli zabezpieczenie się przed chorobą, bezrobociem oraz starczą niezdolnością do pracy. Bez poczucia bezpieczeństwa ludzie nie potrafią normalnie funkcjonować. Poziom wyżej w piramidzie zajmuje potrzeba przynależności, co oznacza, że człowiek pragnie akceptacji, miłości, przyjaźni oraz przynależenia do grupy. Każdy z nas chce być akceptowany przez społeczeństwo. Kolejny stopień w hierarchii to potrzeba uznania. Jest to potrzeba szacunku, odniesienia sukcesu, prestiżu i znaczenia. Moim zdaniem, również sprowadza się ona do poczucia akceptacji. Na najwyższym miejscu w piramidzie znajduje się potrzeba samorealizacji, czyli pragnienie spełnienia się, rozwijania siebie i własnej osobowości, talentów i zdolności, zainteresowań, rozwoju duchowego oraz potwierdzenia własnej wartości. Jeśli człowiek osiągnie wszystkie poziomy swoich potrzeb, to ma szansę funkcjonować optymalnie i żyć pełnią życia.

Moim marzeniem jest zwiedzenie całego świata. W tym celu po skończeniu 18–tego roku życia, chcę ukończyć kurs pilota wycieczek zagranicznych. Dzięki temu będę mogła zrealizować choć część tego marzenia, ponosząc przy tym minimalne koszty. Kraje, których nie uda mi się zobaczyć jako pilot wycieczek, chciałabym zwiedzić w przyszłości, jeśli tylko będę posiadała na to odpowiednie środki.

Na koniec chciałabym potwierdzić słuszność tematu, że człowiek jest istotą ekonomiczną. Stał się nią już za czasów handlu wymiennego oraz poprzez wprowadzenie w obieg pieniędzy.