Marzenia

Marzenie...przywraca do życia, bez głosu, bez słów, istnieje...
Marzenia, marzenia... ulotne... niespełnione... mimo, że piękne
i wspaniałe... nie do doścignięcia. Inny świat istniejący gdzieś w naszym wnętrzu (może duszy, może rozumu?) taki dobry, różowy, bez problemów! Może on jest prawdziwy i w rzeczywistości tylko nam się wydaje, że go nie ma? Jednak istnieje, żyje naszym życiem, sami piszemy do niego scenariusz. A może to choroba naszego umysłu, który chce stworzyć coś doskonałego? Jeśli tak, to jestem nieuleczalnie chora.
O czym ludzie marzyli? Jak wpłynęło to na świat? Czy posunął się, choć trochę do przodu? Tak, tak i jeszcze raz tak. Świat bez marzycieli stałby w miejscu. Bez Mikołaja Kopernika i jego marzeń, kto wie, czy dzisiaj nie uważalibyśmy, ze ziemia jest płaska jak kartka papieru? Gdyby nie Leonardo da Vinci pewnie do tej pory jedynym środkiem lokomocji byłby pojazd konny
i nie poznalibyśmy tak dobrze swojej anatomii. Jeśli nie byłoby Sokratesa, Platona czy Arystotelesa zapewne nie żądalibyśmy sobie tylu pytań dotyczących świata i życia. Również gdyby nie narodził się Bach nie mielibyśmy tak wspaniałej muzyki, bo przecież do naszych czasów zachował się system dur-moll.
Wyglądam przez okno, ulicą idzie kilka osób. Pani z dzieckiem, starsza kobieta, jakiś chłopak. Nie znam tych ludzi, ale zainteresował mnie ich los, ich przyszłość ich przeszłość i teraźniejszość, marzenia. Czemu się tak spieszą? Całkowicie odizolowana, jakby mnie nie było, patrzę na nich z wysokości dziesiątego piętra, czas się dla mnie zatrzymał, który czasami chciałabym cofnąć, aby przeżyć jeszcze raz to, co już było. Niebo szare i płaczące uśmiechnęło się na chwilę, przebłysk światła, życiodajnej siły, dodał mi wiary. Usiądźcie ze mną w fotelu i oddajmy się rozmyślaniom.
Wolność... wolny człowiek, wolny jak ptak, niczym nie skrępowany, nieprzymuszona wola, wolność słowa – tyle mówi słownik. Wolność... wszystko to co jest najpiękniejsze. Mając wolność mamy wszystko – tyle ja. Wolność... marzenie ludzkości.
Ikar chciał odzyskać wolność i wzniósł się w przestworza. Mickiewicz dążył do tego, aby nasz kraj był niepodległy. Polacy w czasie zaborów i wojny marzyli o wolności słowa, obalenia okupantów i utworzenia państwa związanego z naszą kulturą i tradycją. Robert Schuman pragnął swoje cele wcielić w życie, usunąć granice, stworzyć „coś” idealnego. Jacek Kaczmarski w swojej piosence „Mury”, wyrażał uczucia:

„Wyrwij murom zęby krat
zerwij kajdany, połam bat,
a mury runa, runą, runą
i pogrzebią stary świat”

Chciał wolności, ale...

„A mury rosły, rosły, rosły
łańcuch kołysał się u nóg”

Warto jednak zauważyć, że wszystkim się udało. Każdy do czegoś dążył i osiągnął swój cel na końcu drogi. Ikar spełnił swoje marzenie
o wolności i wzlocie w powietrze, nasz wieszcz narodowy pokrzepiał serca, Polska odzyskała niepodległość, obalono granice, mury i wszelkie uprzedzenia. Gdyby nie oni świat byłby inny. Lepszy? Gorszy? Tego nie można przewidzieć. Jednak wiem, ze stałby w miejscu.

„Dalej bryło z posad świata,
nowymi cię pchniemy tory,
aż opleśniałej zbywszy się kory
zielone przypomnisz lata”

Podsumujmy. Świat bez marzycieli nie mógłby istnieć. Nie byłoby śmiechu, radości i łez (szczęścia oczywiście). Królowałby niepokój, smutek, żal, każdy myślałby tylko o sobie Myślę, że jest tysiące takich ludzi jak Ikar, którzy robią dla świata bardzo wiele, ale nikt ich nie zauważa. Ludzie ci mają marzenia, wierzą w nie i dążą do ich spełnienia. Zaryzykowałabym stwierdzeniem, że są to wszyscy, ja, ty, mama, ciocia, chłopiec żyjący gdzieś na drugim krańcu globu. Uważam, że każdy chce ulepszyć świat, zmienić go
w jakiś sposób, a to jest dobra droga. Teraz przytulmy do serca misia, może on też ma marzenia i może podpowie nam, co jeszcze możemy uczynić?