Wazniejsze daty z historii Radomia do 1991 roku

VIII/IX w. Powstanie w dolinie rzeki Mlecznej osady wczesnośredniowiecznej (na terenie obecnego Starego Miasta).
X w. Budowa w dolinie rzeki Mlecznej grodu obronnego, zwanego obecnie
(2 poł.) „Piotrówką", o pow. 1,4 ha oraz związanego z nim osadniczego zespołu przygrodowego. '
XI w. Powstanie kasztelanii radomskiej obejmującej tereny nad rzekami Iłżanką i Radomką.
1155 Pierwsza wzmianka o Radomiu zawarta w bulli papieża Hadriana" IV, zatwierdzająca wieś Sławno leżącą w pobliżu Radomia dla biskupstwa wrocławskiego „villa Slavno iuxta Radom".
XII w. Wzniesienie drewnianego kościoła parafialnego Starego Miasta. Przekształcenie się przygrodowego zespołu osadniczego w osadę rzemieślniczo-targową.
1233 Pierwsza pisemna wzmianka o kasztelanie radomskim Marku.
XIII w. Nadanie miejskich praw średzkich osadzie zwanej później Starym (2 poł.) Radomiem.
ok. 1300 Wzniesienie murowanego kościoła parafialnego św. Wacława.
1340 (?) Założenie przez Kazimierza Wielkiego Nowego Radomia.
1360 Przeniesienie wójtostwa ze Starego do Nowego Radomia. Nowo powstałe miasto o pow. 7 ha otoczono fosą, murami obronnymi o wys. 6,5 m z trzema bramami: od pd. Krakowską zw. także Iłżecką, od wsch. — Lubelską i od zach. — Piotrkowską. W obrębie miasta wzniesiono zamek obronny, ratusz i kościół famy św. Jana Chrzciciela.
1364 Nowy Radom otrzymał w miejsce prawa średzkiego prawa magdeburskie, które zapewniły jego mieszkańcom szeroki samorząd miejski. Stanowił on siedzibę kasztelanii i sądu grodowego, stając się ważnym ośrodkiem administracyjnym Małopolski. Dogodne położenie na skrzyżowaniu traktów handlowych pogranicza Małopolski i Mazowsza zapewniło miastu możliwości wszechstronnego rozwoju jako ośrodka rzemieślniczo-handlowego.
1376 Król Ludwik Węgierski zlokalizował w Radomiu siedzibę starostwa królewskiego, powołał na starostę Jaśka z Tarnowa oraz potwierdził przywileje miejskie.
1383 Na sejmie w Radomiu dokonano elekcji Jadwigi, córki Ludwika Węgierskiego, na królową Polski. Liczne przywileje królewskie dla mieszczan radomskich i dalszy wzrost znaczenia społeczno-gospodarczego i politycznego Radomia.
XIV w. Podpisanie pierwszego aktu unii Polski z Litwą zwanej „unią radomsko-
(2 poł) -wileńską".'
1401 Pod nadzorem starosty radomskiego Dobrogosta Czarnego z Odrzywołu zbudowano na Wiśle pod Kozienicami most łyżwowy, który spławiony pod Czerwińsk umożliwił przeprawę armii królewskiej. Odniosła ona w 1410 r. zwycięstwo pod Grunwaldem.
1423 Powstanie cechu tkackiego.
1436 Powstanie cechu garbarskiego.
1450 Kazimierz Jagiellończyk nakazał kupcom udającym się „traktem wołowym" z Rusi do Wrocławia i Poznania, aby nie omijali Radomia.
1464-68 Pobudowano kościół i klasztor bernardynów, ufundowany przez starostę radomskiego Dominika Kazanowskiego.
1469 W czasie pobytu Kazimierza Jagiellończyka w Radomiu poselstwo czeskie ofiarowało koronę jego synowi Władysławowi.
1489 Wielki Mistrz krzyżacki Jan von Tieffen złożył na zamku radomskim hołd Kazimierzowi Jagiellończykowi. !
1495 W farze radomskiej syn Kazimierza Jagiellończyka — Fryderyk odebrał insygnia kardynalskie.
1505 Za Aleksandra Jagiellończyka zwołano do Radomia sejm walny, na którym uchwalono konstytucję „nihil novi" oraz wydano statut Jana Łaskiego pierwszy zbiór ustaw państwa polskiego.

1513 W Radomiu odbyła się narada przedstawicieli stanów Królestwa Polskiego, która obradując pod kierunkiem Zygmunta Starego podjęła decyzję o obronie państwa wobec zagrożenia ze strony Krzyżaków i cesarstwa niemieckiego.
1557 Zygmunt August zwolnił Radom od wszelkich ciężarów, świadczeń i podatków wskutek pożaru, jaki nawiedził miasto.
1564 Według przeprowadzonej lustracji miasto liczyło 1800 mieszkańców, którzy dysponowali: 180 domami, 14 jatkami, 3 łaźniami i 2 młynami.
1592 Narada wyznawców religii protestanckiej ubiegających się o uzyskanie swobód
obywatelskich i pełne respektowanie zasad tolerancji religijnej.
1613 Radom stał się siedzibą Koronnego Trybunału Skarbowego zwanego Komisją Radomską, co podniosło jego znaczenie w kraju i zapewniło dochody.
1619-27 Budowa kościoła i klasztoru benedyktynek fundacji Jana Tarło, starosty zwoleńskiego.
1628 Miasto zniszczył pożar, po którym ocalały 84 domy, a liczba mieszkańców spadła do 840.
1655 Radom zajęły wojska szwedzkie. Król Karol Gustaw przyjął na zamku delegację szlachty sandomierskiej na czele z Andrzejem Morsztynem, która zażądała przeprowadzenia w Polsce elekcji i złożenia przysięgi.
1656 Karol Gustaw kwaterował w rynku w domu nr 4, należącym do członka Magistratu, mieszczanina Adama Gąski. Po klęsce swych wojsk pod Warką Szwedzi opuścili miasto rabując mieszkańców i paląc budynki. Według lustracji z 1660 r. w Radomiu było 37 domów i zaledwie 395 mieszkańców.
XVII w. Miasto zostało odbudowane i uporządkowane. Coroczne obrady Koronnego
(2 poł) Trybunału Skarbowego ściągały do Radomia szlachtę, dla której pobudowano liczne zajazdy, karczmy, gospody. Miasto przekształciło się z ośrodka rzemieślniczo-handlowego w ośrodek administracyjny i usługowy, chociaż znaczna część ludności zajmowała się rolnictwem.
1698 Elektor saski August II wydał w Radomiu odezwę do narodu polskiego i litewskiego, apelując o uznanie jego władzy.
1701-06 Zniszczenie miasta przez Szwedów w pierwszym okresie wojny północnej.
1763 Przeniesienie Koronnego Trybunału Skarbowego do Warszawy.
1767 Pod laską księcia Karola Stanisława Radziwiłła zawiązała się konfederacja radomska skierowana przeciw reformom Stanisława Augusta Poniatowskiego i Czartoryskich, która uznała prawa kardynalne szlachty (liberum veto, wolna elekcja, prawo wypowiadania posłuszeństwa królowi) za nienaruszalne. Reakcyjne siły magnaterii i szlachty osłaniane przez wojska carycy Katarzyny II, działające z inicjatywy ambasadora carskiego N.W. Repnina, uznały Rosję za gwaranta ustroju Rzeczypospolitej. |
1787 Stanisław August Poniatowski powołał w Radomiu Komisję Dobrego Porządku, której celem było uporządkowanie i rozbudowa miasta.
1794 Siły powstańcze dowodzone przez Tadeusza Kościuszkę w drodze do Warszawy przeszły przez Radom, zakładając obóz w pobliskiej wsi Kozłów. Mieszczaństwo radomskie przekazało Tadeuszowi Kościuszce swe srebra i platery na fundusz narodowy.
1795 W wyniku III rozbioru Polski Radom został włączony do zaboru austriackiego, stając się siedzibą cyrkułu radomskiego.
1809 W czasie wojny polsko-austriackiej'' miasto zostało zajęte przez dywizję Jana Henryka Dąbrowskiego. Po wkroczeniu oddziałów dowodzonych przez księcia Józefa Poniatowskiego w rynku odbył się przegląd wojsk.
1809-12 Po włączeniu Radomia w skład Wielkiego Księstwa Warszawskiego został on stolicą departamentu, okręgu wojskowego i sądowego, przechodząc okres ożywionego rozwoju jako ośrodek administracyjno-usługowy i gospodarczy. Lustracja przeprowadzona w 1811 r. wykazała, że na terenie Starego i Nowego Radomia o powierzchni 140 ha znajduje się 20 budynków zamieszkałych przez 2550 mieszkańców.
1815 Radom wszedł w skład Królestwa Polskiego, stając się siedzibą Komisji Województwa Sandomierskiego, Komisji Obwodowej, Trybunału Cywilnego i Sądu Pokoju.
1817 Założenie pierwszej świeckiej szkoły elementarnej.
1819 Fryderyk August Schnierstein uruchomił w Radomiu zakład garbarski zapoczątkowując przemysłowy rozwój miasta.
1822 Zatwierdzenie planu regulacyjnego miasta, opracowanego przez arch. Józefa Sadkowskiego. W ramach jego realizacji nastąpiło rozszerzenie granic Radomia, do którego włączono przedmieście jedlińskie, przebudowa traktów wiodących do Krakowa i Warszawy, poszerzenie ulic, zasypywanie zabagnionych fos, wznoszenie budynków użytku publicznego i domów mieszkalnych. Z inicjatywy Klementyny z Tańskich Hoffmanowej nad Mleczną założono Miejski Ogród Spacerowy."
1825-27 Przy ul. Lubelskiej wzniesiono gmach Komisji Województwa Sandomierskiego według projektu arch. Antonio Corazziego.
1830-31 W czasie powstania listopadowego miasto było miejscem organizacji oddziałów powstańczych, potyczki z wojskami carskimi, a w okresie wojny polsko-rosyjskiej bazą wojskową gen. Różyckiego.
1837 Przekształcenie Komisji Województwa Sandomierskiego w Rząd Gubernialny Sandomierski, który przekształcił się w 1844 r. w Rząd Gubernialny Radomskl.
1844 Miejscowy adwokat Leon Mazurkiewiecz zorganizował koło konspiracyjnego Związku Narodu Polskiego, które wspólnie ze Związkiem Chłopskim ks. Piotra Ściegiennego przygotowywała powstanie chłopskie. Po aresztowaniu ks. Piotra Ściegiennego policja carska aresztowała spiskowców radomskich zesłanych następnie na katorgę.
1845 15 lipca urodził się w Radomiu Jacek Malczewski (zmarł 8 X 1929 r. w Krakowie), wybitny malarz.
1854 W garbarni Ludwika Karscha uruchomiono pierwszą w miejscowym przemyśle maszynę parową.
1861-62 Radom był miejscem manifestacji patriotyczno-religijnych oraz powstawania Organizacji Cywilnej obejmującej 10 rewirów.
1863-64 W okresie powstania styczniowa miasto liczące ok. 11 tys. mieszkańców było ważnym ośrodkiem dyspozycyjnym powstańców. Działał tu komitet Wojewódzki Czerwonych w oparciu o klasztor bernardynów, a liczni ochotnicy rekrutujący się ze środowiska uczniowskiego(m in. Walery Przyborowski) i rzemieślniczego brali aktywny udział w walkach toczonych przez oddziały: Mariana Langlewicza, Dionizego Czachowskiego, Władysława Kononowicza i inne. Radom był miejscem śledztwa i procesów sądowych powstańców, których wieszano na rynku bądź rozstrzeliwano na terenie koszar mohylewskiego pułku piechoty. Tysiące mieszkańców guberni i miasta poddano surowym represjom popowstańczym oraz wywieziono na katorgę.
1867 Obszar guberni radomskiej podzielono na dwie odrębne jednostki administracyjne, wyodrębniając gubernię radomską i kielecką. Radom otrzymał kanalizację jako jedno z pierwszych miast Królestwa Polskiego.
1885 Otwarcie linii kolejowej iwangorodzko - dąbrowskiej (Dęblin — Dąbrowa Górnicza), która przyczyniła się do dalszej aktywizacji gospodarczej miasta, będącego liczącym się w Rrólestwie Polskim ośrodkiem przemysłu. Istniały tu zakłady garbarskie, fabryka noży, maszyn i narzędzi rolniczych, tkalnia, huty szkła, cegielnie, browary i in.
1892 Powiększenie obszaru Radomia przez przyłączenie Dzierzkówa, Glinic i Górek Mariackich. Rozbudowa miasta |wzdłuż dróg wiodących w kierunku Warszawy, Lublina i Krakowa.
1893 Powstanie komórek SDKPiL oraz PPS, w których działali m.in. Kazimierz Kelles-Krauz, Norbert Barlicki, Józef Grzecznarowski i in.
1897 Radom liczył 28 908 mieszkańców i miał 50 zakładów przemysłowych, które zatrudniały 1143 robotników.
1901 Uruchomienie elektrowni i miejskiej sieci oświetleniowej.
1905-07 Radom stał się ważnym ośrodkiem ruchu robotniczego i walk rewolucyjnych prowadzonych pod kierunkiem Polskiej Partii Socjalistycznej i jej Organizacji Bojowej. Na terenie miasta miały miejsce strajki, pochody, manifestacje i demonstracje antycarskie oraz zamachy na dostojnikówadministracji rosyjskiej. Do bohaterów rewolucji należeli: Stanisław Werner, Stanisław Hempel, Stanisław Zbrowski, Aleksander Tybel i inni. W wyniku strajku szkolnego władze carskie zezwoliły na podjęcie w szkołach nauczania w języku polskim.
1908 Powstanie radomskiego oddziału Towarzystwa Krajoznawczego.
1911 Liczba mieszkańców Radomia osiągnęła 51 934 osoby.
1915 26 Maja urodził się w Radomiu Franciszek Zubrzycki — Mały Franek, dowódca pierwszego oddziału partyzanckiego Gwardii Ludowej w latach II wojny światowej. Zginął w 1942 r.
1915-18 Radom pod okupacją austriacko-niemiecką. Rozwój działalności niepodległościowej klasy robotniczej miasta, kierowanej przez SDKPiL i PPS.
1916 Powiększył się obszar miasta przez włączenie: Koziej Góry, Zamłynia, Oboziska, Dzierzkowa, Glinic, Młodzianowa i Ustronia, osiągając 21,93 km2. W mieście odbył się pierwszy legalny zjazd z terenów b. Królestwa Polskiego, na którym utworzono Zrzeszenie Nauczycielstwa Polskich Szkół Początkowych, skupiających nauczycieli b. zaboru austriackiego i rosyjskiego.
1917 Rozbrajanie okupantów austriackich i powstanie Radomskiej Rady Delegatów Robotniczych, która powołała Milicje Ludową. Na jej czele stanął b. uczestnik Rewolucji Październikowej Józef Grzecznarowski. Po zwycięstwie burżuazji RRDR została rozwiązana a członków Milicji Ludowej wysłano na front polsko-radziecki.
1918 Radom siedzibą starostwa grodzkiego i powiatu radomskiego w utworzonym województwie kieleckim.
1922 Utworzenie Miejskiej Biblioteki Publicznej.
1923 Utworzenie Muzeum Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Powstanie Radomskiej Wytwórni Papierosów.
1923-26 Budowa fabryki broni słynnej w okresie międzywojennym z produkcji bagnetów, karabinów i pistoletów typu „vis".
1927 W wyborach do władz miejskich zwyciężyła radomska klasa robotnicza. Prezydentem „czerwonego Radomia" został dawny katorżnik, uczestnik Rewolucji Październikowej, członek PPS — Józef Grzecznarowski.
1927-28 Dzięki uzyskaniu pożyczki w amerykańskiej firmie ULEN Radom wzbogacił się o sieć wodociągów, kanalizację, gazownię, rzeźnię, łaźnię, 4 szkoły podstawowe oraz wiadukt kolejowy na Glinicach. W tym czasie wybudowano także stadion sportowy przy ul. Narutowicza oraz osiedle mieszkaniowe przy ul. Struga, staraniem Towarzystwa Osiedli Robotniczych.
1930 W związku z postępującą radykalizacją mas robotniczych w Radomiu — rozwiązano „czerwony magistrat" z prezydentem Józefem Grzecznarowskim i ustanowiono państwowy zarząd komisaryczny.
1929-30 Kryzys ekonomiczny spowodował spadek produkcji. Miejscowego przemysłu o połowę, likwidacji 18 garbarni z 31 istniejących i wzrost bezrobocia, które w 1934 r. osiągnęło liczbę 6396 na ok. 80 tys. mieszkańców.
1935—89 Miasto uzyskało połączenie kolejowe z Warszawą. Powstało wiele zakładów przemysłowych: Fabryka Telefonów SA „Ericsson", Fabryka Masek Przeciwgazowych, Fabryka Obuwia „Bata", Przetwórnia Olejów Roślinnych „Porsa". Fabryka Fornirów, Fabryka i Wyrobów Emaliowanych i inne. W ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego znacznie rozbudowano fabrykę broni i przystąpiono do budowy fabryki samochodów na licencji „Fiata", której początkowy etap budowy przerwała wojna. Radom był siedzibą Komitetu Okręgowego Komunistycznej Partii Polski i Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej.
W 1938 r. miasto liczyło 90059 mieszkańców, z których ok. 15 tys. zatrudnionych było w przemyśle, ze szczególnym uwzględnieniem przemysłu metalowego (48%) i skórzano-obuwniczego (ok. 28 % zatrudnionych).
1939 l IX — niemieckie lotnictwo zbombardowało lotnisko Sadków mieszczące Szkołę Podchorążych Rezerwy Lotnictwa, a następnego dnia fabrykę-broni.
8 IX— wkroczenie do miasta wojsk-hitlerowskich, rozpoczęcie okupacji i aresztowanie zakładników reprezentujących inteligencję i środowiska społeczno-polityczne.
26 X — utworzenie dystryktu radomskiego jako jednej z czterech jednostkach administracyjnych Generalnej Guberni oraz zlokalizowanie w mieście władz cywilnych wojskowych i specjalnych. Rozpoczęcie terroru wobec ludności miasta. Powstanie komórek pierwszych organizacji konspiracyjnych — Służby
Zwycięstwa Polski i Organizacji Wojskowej.
1940 Powstawanie w mieście komórek Związku Walki Zbrojnej i powołanie Komendy Okręgu ZWZ. Utworzenie konspiracyjnej Radomskiej Komendy Chorągwi, której, podlegały Szare Szeregi. Masowe egzekucje hitlerowskie na Firleju k. Radomia, Kosowie i Wincentowie, gdzie w czasie wojny wymordowano ok. 12—18 tys. patriotów.
VIII — pierwsze wysyłki aresztowanych do obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu i Ravensbriick oraz na roboty do Rzeszy.
1941 Utworzenie getta śródmiejskiego i glinickiego dla ludności żydowskiej. Organizowanie się ruchu podziemnego lewicy społecznej i powstanie w Radomiu komórek Robotniczo-Chłopskiej Organizacji Bojowej (Józef Orchowski), Zjednoczenia Robotniczo-Chłopskiego (Józef Jarosz) i Związku Rad Robotniczo-Chłopskich „Młot i Sierp" (Stanisław Lachtara).
1942 II — w oparciu o lewicowe organizacje prokomunistyczne powstała w Radomiu Polska Partia Robotnicza. Miasto stało się siedzibą Komitetu Dzielnicowego PPR (sekretarz Czesław Nowakowski) i Komitetu Okręgowego PPR (sekretarz Ludwik Krasiński) oraz Sztabu Okręgowego Gwardii Ludowej (szef Stanisław Lachtara).
III—IV — konspiratorzy Organizacji Wojskowej rozpoczęli w fabryce broni nielegalną produkcję części pistoletu „vis”, a w następnym roku –„sten”, które po zmontowaniu w konspiracyjnych warsztatach w mieście kierowano do oddziałów partyzanckich.
VII — likwidacja gett radomskich i wywiezienie ok. 34 tys. Żydów do obozu zagłady w Treblince.
12—15 X — publiczne egzekucje 50 patriotów radomskich jako odwet za działalność związaną z przekazywaniem z fabryki broni „visów" dla podziemia.
22 XI — odwetowa akcja grupy specjalnej GL (dowódca Jan Żebrak) na niemieckie kino „Apollo", w wyniku której zabito 7 a raniono 19 hitlerowców kino „Apollo", w wyniku której zabito 7 a raniono 19 hitlerowców.
1942/43 Polska Partia Robotnicza rozwija działalność. W Radomiu zlokalizowano siedzibę III Radomsko-Kieleckiego Komitetu Obwodowego PPR, którego sekretarzem został Władysław Skowroński — Młot. Tworzą się oddziały partyzanckie, do których wstępują mieszkańcy miasta.
Rozwój sieci konspiracyjnej i oddziałów partyzanckich Armii Krajowej powstałej w oparciu o ZWZ.
23 IV — grupa specjalna GL dowodzona przez Stanisława Lachtarę pseudonim Łysy Stach, wrzuciła granaty do niemieckiego lokalu „Deut- sches Haus" (obecnie kino „Przyjaźń” gdzie odbywała się narada dygnitarzy dystrykalnych i gubernialnych. Zginęło 7 hitlerowców, a 17 zostało rannych.
IV — masowe. aresztowania członków PPR i GL, które doprowadziły do znacznego osłabienia działalności, partii na terenie miasta. ;.:
VI — grupa bojowa harcerzy z Szarych Szeregów opanowała siedzibę Arbeitsamtu i zniszczyła dokumenty oraz spisy Polaków przeznaczonych na wywiezienie do Niemiec. W 1943 r. z Radomia do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu i Brzezince wywieziono 7720 osób, w tym 1467 kobiet, do Majdanka —1200 osób, a do Ravensbruck — 349 więźniarek. Terror hitlerowski — aresztowania, pacyfikacje, publiczne egzekucje i wywożenie na roboty do III Rzeszy osiągnęły swoje apogeum.
1943 II— powołanie z inicjatywy lewicy społecznej Komitetu Inicjatywy celem utworzenia konspiracyjnej miejskiej rady narodowej.
14 III— gestapo rozbiło posiedzenie komitetu Dzielnicowego PPR, na którym miano powołać konspiracyjną miejską radę narodową. Zginął m.in. sekretarz III Radomsko-Kieleckiego Obwodu PPR, Bolesław Skowroński — pseudonim Wojtek.
VIII — mobilizacja 72 pułku piechoty AK im. D. Czachowskiego i przygotowanie do marszu na pomoc powstaniu warszawskiemu.
XI — utworzenie konspiracyjnej Miejskiej Rady Narodowej w Radomiu. Masowy wywóz z radomskich fabryk, zakładów pracy i instytucji maszyn do III Rzeszy, a także urządzeń i surowców.
16 I — wyzwolenie Radomia przez wojska I Frontu Białoruskiego Armii Radzieckiej w ramach operacji radomsko-łódzkiej.
20 I —- utworzenie Komitetu Miejskiego i Komitetu Powiatowego PPR
(sekretarze: mjr Mieczysław Róg-Świostek i Władysław Skórek).
l II — powołanie MRN, na czele której stanął prezydent miasta — Kazimierz Kiełczewski.
7 II — powstanie jedynego w Polsce Instytuty Naukowo-Społecznego.
XII — uruchomiono 108 zakładów przemysłowych, które zatrudniały 13 881 pracowników.
1946 Pełna odbudowa życia społeczno-kulturalnego w mieście, w którym działało 12 szkół podstawowych, 5 liceów ogólnokształcących, 7 średnich szkół zawodowych, 7 przedszkoli, 3 domy kultury i 3 kina.
1947 Z d. fabryki broni powstały Zakłady Metalowe im. Gen. Waltera - największy zakład przemysłowy miasta, produkujący obecnie maszyny do szycia i pisania, kuchenki gazowe i broń sportową. I
Powstanie Radomskiej Spółdzielni. Mieszkaniowej.
1948 Radom otrzymał stałą scenę — filię Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach.
Utworzenie Radomskich Zakładowi, Garbarskich i Radomskich Zakładów
Obuwia.
Rozpoczęto budowę pierwszych osiedlił mieszkaniowych — Obozisko i Planty.
1960 Powstanie Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej.
W mieście zarejestrowano 82 600 mieszkańców
1952 Na bazie d. Fabryki Telefonów SA „Ericsson" powstały Zakłady Wytwórcze Aparatury Telefonicznej T-9 (0becnie Radomska Wytwórnia Telefonnów). Zorganizowano radomski oddział PTTK.
1953 Zlokalizowanie w Radomiu Ceatralnęgo Zarządu Odlewnictwa (od 1958 r. —Zjednoczenie Przemysłu Odlewniczego).
Utworzenie Radomskiej Orkiestry Symfonicznej.
1954 Powiększenie obszaru administracyjnego miasta o 4337 ha przez włączenie: Brzustówki, Długojowa. Godowa, Gołębiowa, Halinowa, Jeżowej Woli, Kaptura, Malczewa, Michałowa, Wacyna, Wośnik i Żakowic.
Wzniesienie na pl. Zwycięstwa Pomnika Wdzięczności Armii Radzieckiej według projektu Józefa Gaza.
1955 Uroczyste obchody 800-lecia istnienia Radomia.
1956 24 III—w Muzeum zainaugurowano Międzynarodowy Tydzień Muzealny z udziałem przedstawicieli UNESCO i ICOM.
1957 Rozpoczęcie budowy przy ul. Tochfermana nowoczesnego szpitala według projektu inż. W. Wickmana, który ukończono w 1964 r.
1958 Otwarcie Studium Nauczycielskiego, rozpoczęcie budowy Fabryki Łączników na Potkanowie oraz osiedla XV-lecia PRL według projektu arch. J. Skrzypczaka,
1959 Utworzenie RZPS „Radoskór".
Początek prac wykopaliskowych prowadzonych w Radomiu przez Instytut
Historii Kultury Materialnej PAN.
1960 Rozpoczęcie budowy Zakładów Mechanizacji Budownictwa ZREMB, które
ukończono w 1966 r.
Radom osiągnął 131 tyś. ludności.
1962 Powstanie Klubu Miłośników Radomia i Ziemi Radomskiej przy miejscowym Oddziale PTTK. Rozpoczęto budowę osiedla mieszkaniowego im. S. Żeromskiego oraz szpitala psychiatrycznego w dzielnicy Krychnowice.
1963 Utworzenie Radomskiego Towarzystwa Naukowego, którego organem został „Biuletyn Kwartalny".
1964 Na bazie Radomskiej Wytwórni Papierosów i Jędrzejowskiej Wytwórni -Tytoniu powstały Zakłady Przemysłu Tytoniowego.
Powstanie Radomskiej Fabryki Wyrobów 'Emaliowanych.
1966 Przekształcenie Muzeum Radomskiego w Muzeum i Regionalne.
1968 Radom osiągnął powierzchnię 66 km2 i liczył 153 tys. ludności.
Uruchomienie Przedsiębiorstwa Budownictwa Kolejowego.
1970 Rozpoczęcie budowy na Gołębiowie jednej z największych w Europie Garbarni Skór Miękkich, którą uruchomiono w 1972 r.
Radom otrzymał połączenie automatyczne z Warszawą.
Rozpoczęcie budowy osiedla mieszkaniowego „Nad Potokiem" i „Ustronie".
1971 Zakończenie działalności Studium Nauczycielskłego, które ukończyło 1875 absolwentów.
1972 Liceum Ogólnokształcące im. T. Chałubińskiego otrzymało na Plantach nowoczesny budynek szkolny.
1973 Rozpoczęcie budowy miasteczka akademickiego przy ul. Dalekiej dla Studentów ośrodka radomskiego Politechniki Świętokrzyskiej w Kielcach.
Budowa osiedla mieszkaniowego Borkach.
Przekazanie do użytku Ośrodka Elektronicznego GUS.
Ludność miasta osiągnęła 167 tys.
1975 l VI — w wyniku reformy administracyjnej powstało województwo radomskie. Radom uzyskał awans do rangi stolicy województwa, w której rozpoczął działalność KW PZPR, Urząd Wojewódzki oraz instytucje szczebla wojewódzkiego, jak: Wojewódzki Domu Kultury, Wojewódzka Biblioteka Publiczna, Wojewódzki Szpital Zespolony, Muzeum Okręgowe i inne.
1976 Rozpoczęcie budowy oczyszczalni ścieków, która zaspokoi potrzeby miasta do 1990 r.
Radom stał się miejscem organizacji Centralnych Eliminacji Konkursu Piosenki Radzieckiej.,
25.06 protest robotników radomskich.
1977 Otwarcie Muzeum Wsi Radomskiej. Zasadnicza Szkoła Skórzana i Technikum Skórzane obchodziły jubileusz 50-lecia swego powstania.
Otwarcie Międzynarodowego Salonu Barwnych Przezroczy. „Diapol".
Organizacja Festiwalu Orkiestr Wojskowych.
1978 Powołanie do życia Teatru Powszechnego im. Jana Kochanowskiego. Przekształcenie ośrodka radomskiego Politechniki Świętokrzyskiej w Kielcach w samodzielną Wyższą Szkołę inżynierską.
Otwarcie ogólnopolskiej wystawy „Prezentacja portretu współczesnego" w Muzeum Okręgowym w Radomiu. Radom osiągnął liczbę 190 tys. mieszkańców.
Rozpoczęto budowę nowego osiedla mieszkaniowego Gołębiów. W Radomiu zaczęto wydawać miesięcznik regionalny o charakterze społeczno-kulturalnym WIK.
1979 Rozstrzygnięcie Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „O laur Jana z Czarnolasu, w którym wzięło udział 72 literatów.
W związku z 200 rocznicą śmierci gen. Kazimierza Pułaskiego Wyższa Szkoła Inżynierska w Radomiu przyjęte jego imię.
1980 W dzielnicy Józefów rozpoczęto budowę nowego szpitala Wojewódzkiego.
W Radomiu i Czarnolesie zorganizowano ogólnopolskie uroczystości z okazji 450 rocznicy urodzin Jana Kochanowskiego.
Otwarcie XXXV ogólnopolskiej wy stawy plastyki „Salon Zimowy".
1991 wizyta Ojca Świętego.