II Wojna Światowa

II WOJNA ŚWIATOWA

Dnia 30 stycznia 1933r, prezydent Rzeszy Hindenburg powierzył Hitlerowi urząd kanclerza. Rozpoczął się najciemniejszy okres w historii Niemiec i całej Europy, Bezpośrednio po objęciu władzy, poczynania Hitlera znamionowała bezwzględność w stosunku do partnerów politycznych. Już w roku 1934 zarysowały się poważne rozbieżności między Fhrerem, a wodzem SA Rhmem na tle stosunku do wielkiego kapitału, oprócz tego silne SA było bardzo poważnym konkurentem nielicznej SS. Przywódcy SS chcąc pozbyć się niewygodnych przeciwników, spreparowali dokumenty, które świadczyły o rzekomej zdradzie czołowych przywódców SA. W nocy 30 czerwca 1934r. s rozkazu rozwścieczonego Hitlera wymordowano ponad 200 przywódców S.A.. Jednakże drogę do pełnej swobody politycznej zagradzali Kanclerzowi niemieccy komuniści, z których większość z jego rozkazu zginęła w licznych miejscach kaźni. Pod pretekstem prześladowania Niemców zamieszkałych w Austrii i Czechosłowacji Hitler dokonał przyłączenia Austrii do Rzeszy, a niedługo potem aneksji Czech i Moraw, za całkowitą zgodą mocarstw zachodnich.
Ówczesna sytuacja polityczna nie była dla Polski zbyt korzystna, znajdowała się ona w osamotnieniu, mimo papierkowych gwarancji Francji 1 Anglii. Było to jedną z przyczyn bezkarnej napaści na Polskę. W ten sposób Fhrer realizował swą politykę Lebensraumu, czyli rozszerzania przestrzeni życiowej dla narodu panów. Tak więc 1 września 1939 r. rozpoczął się nowy, tragiczny dział historii Polski. Mocarstwa zachodnie chcąc być „w porządku\" wobec naszej Ojczyzny zrzucały na Niemcy ulotki zamiast bomb. Hitler oszołomiony sukcesem Blitzkriegu w Polsce przystąpił do niezwłocznego ataku na Danie, i Norwegię, a w dalszej kolejności na Francję, Belgię i Holandię. Zgodnie z przewidywaniami faszystowskich strategów działania te zakończyły się całkowitym sukcesem Kanclerza. Mimo klęski wrześniowej polskich żołnierzy nie zabrakło na żadnym froncie II wojny światowej. Między innymi szczególnym bohaterstwem odznaczyła się Brygada Strzelców Podhalańskich w obronie Narwiku. Port ten mając szczególne znaczenie strategiczne miał zostać bazą wypadową przeciwko Wielkiej Brytanii, do wojny z którą Hitler przygotowywał się od dłuższego czasu. Desant niemiecki na Zieloną Wyspę nie był jednak prostą sprawą, Anglia bowiem posiadała potężną flotę i silne lotnictwo. Mimo wszystko hitlerowscy piraci rozpoczęli zmasowane naloty na Londyn i inne ośrodki przemysłowe. Naloty te miały na celu zniszczenie potencjału gospodarczego i militarnego Wielkiej Brytanii. Do generalnej rozprawy między lotnictwem brytyjskim i hitlerowskim doszło we wrześniu 1940 r. kiedy to rozstrzygnęła się \"bitwa o Anglię\". W wyniku przegranej kampanii. Hitler zrezygnował z podboju wysp brytyjskich i skierował swe oczy na południe i wschód. Niemały udział w tak pozytywnym obrocie bitwy miały jednostki polskie stacjonujące w Wielkiej Brytanii. Mussolini zachęcony sukcesami swego sprzymierzeńca chciał upiec przysłowiowe dwie pieczenie na jednym ogniu, tzn. dobrze przysłużyć się Hitlerowi i rozszerzyć swą strefę wpływów na Bałkanach. W tym celu wojska włoskie znajdujące się w Albanii napadły na Grecję. Waleczność Greków uniemożliwiła Mussoliniemu zrealizowanie dalekosiężnych planów. Niepomyślny rozwój walk w Grecji zaniepokoił przygotowującego się do ataku na ZSRR Hitlera, który udzielił wydatnej pomocy Duce, chcąc między innymi zlikwidować ognisko zapalne na swym zapleczu. Równocześnie z agresją niemiecką na Grecję prowadzone były działania wojenne na terenie Libii i Egiptu. Nie odniosły one jednak oczekiwanego skutku, gdyż wojska brytyjskie przeszły do gwałtownego kontrnatarcia, które zakończyło się wyparciem Włochów z Egiptu i Cyrenajki. I tym razem Duce zmuszony był zwrócić się o pomoc do Hitlera, który wysłał na odsiecz doborowy \"Africa Korps\" dowodzony przez generała Rommla. Początkowo odnosił on błyskotliwe sukcesy, dzięki którym zyskał przydomek \"Lwa pustyni\" Anglicy zagrożeni utratą Kanału Sueskiego wysłali na front swego najzdolniejszego dowódcę, marszałka Montgomery\'ego. Osławiony \"Lis pustyni\" spełnił swe zadanie rozgramiając całkowicie oddziały Rommla.
W tym samym czasie szaleńcze umysły doradców cesarza Hirohito rozpętały nową zawieruchę wojenną na Dalekim Wschodzie. Japończycy wykorzystując chwilowe zaskoczenie Amerykanów spowodowane zniszczeniem bazy Pearl Harbour, kontrolowali bez mała cały obszar Pacyfiku. Taki stan rzeczy trwał aż do końca 1943r.
Plany hitlerowskich generałów przewidywały zajęcie Kaukazu z jego bogatymi złożami ropy naftowej, niezbędnej do prowadzenia dalszej wojny. Dlatego też wojska niemieckie rozpoczęły błyskawiczny atak na ZSRR, opanowując wiele ważnych ośrodków przemysłowych i dochodząc aż pod Stalingrad. W tym miejscu rozegrała się przełomowa w dziejach wojny bitwa pod Stalingradem. Mimo początkowych sukcesów 300 tysięcznej armii gen. von Paulusa potężne natarcie załamało się. Wojska radzieckie pod dowództwem Wasylego Czujkowa przystąpiły do kontrofensywy. Po kilku miesiącach zażartych walk faszyści zostali okrążeni w historycznym kotle Stalingradzkim. W niedługim czasie wojska von Paulusa skapitulowały. Od tej chwili zaczął się triumfalny pochód Armii Radzieckiej. Niemały wkład w zwycięstwa Armii Czerwonej wniosły jednostki Wojska Polskiego utworzone z inicjatywy ZPP w Sielcach nad Oką. W chwili gdy wojska radzieckie parły na zachód, we Włoszech w ramach drugiego frontu alianckiego miała miejsce jedna z najbardziej chlubnych dla oręża polskiego bitwa pod Monte Casino. Bitwa ta toczyła się na drugorzędnym teatrze działań i zwycięstwo sprzymierzonych- okupione dużymi stratami, nie miało istotnego wpływu na dalszy przebieg wojny w Europie. Jednocześnie z walkami na południu toczyły się ciężkie boje o utrzymanie przyczółków w Normandii. Od tej chwili Niemcy zaczęli ponosić coraz większe straty na wszystkich frontach. Błyskawiczna ofensywa wojsk alianckich spowodowała stopniowe wyzwolenie Francji, Belgii 1 Holandii. W ramach oddziałów alianckich walczyła polska dywizja pancerna generała Maczka. Zwycięskie boje jednostek polskich na frontach całej Europy dodały odwagi ludności Warszawy, która poderwana bohaterskim zrywem, postanowiła oswobodzić Stolicę. Było to tragiczne \"powstanie warszawskie\". Mimo początkowych sukcesów powstanie upadło po 63 dniach walki i zakończyło się całkowitym zniszczeniem stolicy i śmiercią 200000 mieszkańców. Latem 1944 roku Armia Czerwona zatrzymała się na linii Wisły, przygotowując się do wielkiej ofensywy, która miała przenieść walkę na teren Niemiec. Błyskawiczne uderzenie wojsk radzieckich i polskich przyczyniło się do wyzwolenia wielu miast polskich, tak więc w styczniu 1945r. zostały wyzwolone takie miasta jak Warszawa, Łódź, Kraków i wiele innych Po wyzwoleniu wschodniej i centralnej Polski I Armia W.P. posuwała się w kierunku północno - zachodnim ku \"Wałowi Pomorskiemu\". Bitwa o Wał Pomorski trwała od końca stycznia do początku marca 1945r. Przełamanie tych ogromnych fortyfikacji przyczyniło się do otwarcia drogi ku Bałtykowi 1 na zachód. Ostatnią przeszkodą stojącą na drodze do zaślubin z morzem był Kołobrzeg. Niemcy uczynili z niego twierdzę, którą zdobywano dom po domu. Po zdobyciu Kołobrzegu 13 marca 1945r. odbyły się zaślubiny żołnierza polskiego z wolnym Bałtykiem. W pierwszych miesiącach 1945 roku gdy Armia Czerwona stała nad Odrą, a na zachodzie alianci wkraczali do Rzeszy odpadli od Niemiec kolejni ich satelici Rumunia, Bułgaria i Węgry co wydatnie pogorszyło sytuację hitlerowców. Dnia l6.IV 1945r. rozpoczęła się ostatnia ofensywa wojsk radzieckich. Marszałkowie Żukow i Koniew przystąpili do uderzenia na gniazdo faszystowskiej bestii - Berlin. Równocześnie z atakiem Armii Czerwonej, na Berlin uderzyły wojska anglosaskie. W wyniku zaistniałej sytuacji, dowództwo hitlerowskie widząc beznadziejność obrony, podpisało akt bezwarunkowej kapitulacji w dniu 8,V.1945r., Mimo, ze w Europie działania wojenne zostały definitywnie zakończone, na Dalekim Wschodzie tliło się jeszcze ognisko wojny. Dnia 6 sierpnia 1945r. została zrzucona na japońskie miasto Hiroshimę bomba atomowa. Straszliwe skutki jej wybuchu możemy oceniać do dziś. Ukoronowaniem zwycięstwa nad hitlerowskimi Niemcami była Konferencja w Poczdamie. Na niej to zebrali się przywódcy trzech mocarstw: Stalin, Truman, Churchil, a potem Attlie. Głównym jej zadaniem było ustalenie zasad postępowania wobec pokonanych Niemiec. Uchwalono, że kraj ten zostanie rozbrojony, partia NSDAP rozwiązana, a przestępcy wojenni ukarani. Wykonaniem tej uchwały zajął się Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze. Miał on osadzić 22 czołowych zbrodniarzy hitlerowskich m.in. Goeringa, Franka, Hessa, Jodla, Keitla i innych. 12 skazano na śmierć, 7 na długoletnie więzienie a 3 uniewinniono. Tragizm i skutki II wojny światowej powinny stanowić odstraszającą przestrogę dla przyszłych pokoleń przed rozpętaniem nowej zawieruchy wojennej.