Krótki kurs programowania w C++ wg. Noisy'ego

Już na wstępie uprzedzam cię, że ten kurs nie jest nowym źródłem wiedzy dla wytrawnych programistów. Ma on być (i mam nadzieje, że jest) wprowadzeniem do świata programowania w języku C++. Pisze ten kurs z myślą o osobach które mają dość podęczników z których nic jasno nie wynika. Więc jeśli nadal to czytasz to znaczy, że ten kurs jest dla Ciebie.



1. Zielono mi - czyli co to jest C++ ?

C++ jest to nazwa jednego z wielu języków programowania. Język ten w ostatnich czasach stał się jednym z podstawowych języków pracy programistów. Cechują go : prostota, łatwość zapisu, niespotykane dotąd możliwości (np. zastosowanie klas ), szybkość i ładna, orginalna nazwa :)

2. Pierwszy program

--------------------------------------------------------------------------------

Zanim z radością przystąpisz do pracy należałoby by co nieco wytłumaczyć, żebyś odrazu po drugiej lekcji nie stwierdził(a), że to jest głupie i bezsensu. Skoro ten język to C++ a nie język polski tzn. że sposób zapisu jest inny od tego do którego sie przyzwyczajaliśmy od pierwszych lat szkolnych(no ale to chyba jasne). Dlatego musimy na początek nauczyć sie kilku niezbędnych zasad.

Język ten ma swoją strukture. Znaczy to tyle, że nie można wstawiać wszystkiego gdzie popadnie. Np. najpierw jest polecenie które mówi komputerowi, że to początek programu, potem że to środek, no i że to koniec programu. Takim poleceniem jest np. main. To po wpisaniu tego polecenia komputer bedzie wiedział gdzie znajduje sie właściwa treść(ciało) programu. A tak to wygląda w praktyce:

main( )
{

jakaś tam treść progamu

}



Nawiasy okrągłe przy słowie main mówią, że jest to funkcja. Co to jest funkcja na razie nie musisz wiedzieć, wiec narazie zapamietaj, że main( ) służy do oznajmiania, że to jest początek programu. Miedzy nawiasami klamrowymi umieszczamy właściwą treść (ciało) programu. W tym wypadku jest to zwykłe zdanie, które w normalnych okolicznościach nie ma prawa znaleźć sie w takiej postaci w środku programu. Dziś jast tam po to by uzmysłowić Ci, że coś innego tam, kiedyś będzie.

W naszych programach będziemy bardzo często korzystać z tego co kiedyś zdążyli już napisać inni-chodzi tu o tzw. biblioteki. Robi się tak po to by nie marnować czasu na tworzenie czegoś od podstaw. Bowiem byli kiedyś ludzie, którzy zadali sobie tyle trudu by zaprogramować już pewne komendy. My właśnie będziemy korzystać z tych komend. Trzeba teraz zadbać o to by komputer zapoznał się z tymi bibliotekami, by móc następnie wykorzystywać informacje w nich zawarte. Na szczęście jeżeli podamy komputerowi nazwe biblioteki to on sobie ją sam przeczyta i na tym nasza rola się skończy. Popatrzmy teraz jak nauczyć naszego peceta, że ma sobie zajrzeć do biblioteki o nazwie np. iostream.h :

# include < iostream.h >
main ( )
{

jakaś tam terść programu

}



Nie jest to chyba zbyt trudne. Należy tylko zapamiętać, że najpierw piszemy #include, a następnie nawiasy ostre zawierające miedzy sobią nazwe biblioteki np:

#include < conio.h > - gdzie nazwą biblioteki jest conio.h
#include < stdio.h > - gdzie nazwą biblioteki jest stdio.h
#include < dos.h > - gdzie nazwą biblioteki jest dos.h
Spokojnie! Nie musisz uczyć się teraz na pamięć tych skomplikowanych nazw bibliotek. Ważne byś wiedział(a) jak je przedstawiać komputerowi za pomocą polecenia #include.

Gdy komputer już zna pewne komendy zawarte w bibliotece, którą wcześnij mu przedstawiliśmy (w naszym przypadku jest to biblioteka iostream.h ) możemy przystąpić do korzystania z tych komend. Takimi bardzo często używanymi komendami są cin oraz cout. Komenda cin służy do wprowadzania wartości z klawiatury do programu podczas jego działania. Z kolei cout służy do wyprowadzania wartości z wnętrza uruchomionego programu na monitor. Zajmijmy się najpierw drugim poleceniem. Przykład prostego programu w którym jest zastosowane cout może wyglądać tak:

# include < iostream.h >
main ( )
{

cout << "Hura!!! To jest moj pierwszy dziłający program" ;

}



Tak napisany program można już uruchomić.


W wyniku działania tego programu na ekranie pojawi się: Hura!!! To jest moj pierwszy dziłający program



W tym programie oprócz polecenia cout znalazły się też znaki <<. Jest to nieodłączny atrybut polecenia cout. Z kolei polecenie cin posiada atrybut >> - (czyli to samo tylko, że w drugą strone). Jeżeli mamy choć troche wyobraźni to potrafimy sobie to odpowiednio skojarzyć kiedy ma być << a kiedy >>. W poleceniu możemy także zauważyć znaki " "(jest to cudzysłów). To właśnie między nimi piszemy to co chcemy wypisać na ekran. Średnik na końcu wiersza jest bardzo ważny i z doświadczenia wiadomo, że z początku często się o nim zapomina. Jest on tam po to by powiedzieć kopmuterowi, że tam następuje koniec polecenia cout.

Jako zadanie domowe spróbuj wyświetlić na ekranie inne napisy. A także spróbuj wpisać w jakieś zdanie \n lub \t (np. Hura!!! \nTo jest moj pierwszy dziłający program ). Zaobserwuj co sie wtedy dzieje.



3.

Na zadanie miałeś spróbować wyświetlić na ekranie inne napisy oraz wpisać w ich treść \n i \t. Aby na ekranie pojawił się inny napis należy poprostu wpisać rządany tekst miedzy " ".

# include < iostream.h >
main ( )
{

cout << "inny tekst ktory bedzie wyswietlony";

}



W wyniku działania tego programu na ekranie pojawi się: inny tekst ktory bedzie wyswietlony

To jest raczej dość proste, wiec przejdźmy do następnego zagadnienia. Gdy wpiszemy w tekst znak \n tekst umieszczony za tym znakiem zostanie przeniesiony do następnej lini. Popatrzmy na przykład:

# include < iostream.h >
main ( )
{

cout << "Hura!!! \nTo jest moj pierwszy dziłający program" ;

}



W wyniku działania tego programu na ekranie pojawi się:


Hura!!!
To jest moj pierwszy dziłający program



Możemy użwyać wielu znków \n co spowoduje obniżenie tekstu o taką liczbe lini ile razy wpiszemy \n. Kolejnym ciekawym znakiem jest \t, którego sposób użycia jest analogiczny do użycia \n. Znak \n wykonuje to samo co klawisz enter w zwykłym notatniku, natomiast \t powoduje to samo co w zwykłym notatniku powoduje tabulator (Tab). Popatrzmy na przykład ilustrujący wielokrotne użycie obu tych znaków:

# include < iostream.h >
main ( )
{

cout << "to jest zdanie\nteraz był enetr\tteraz tabulator\n\ta teraz enter i tabulator" ;

}



W wyniku działania tego programu na ekranie pojawi się:



to jest zdanie
teraz był enetr teraz tabulator

a teraz dwa razy enter i raz tabulator



Możemy także łączyć poszczególne teksty zapisane w kolejnych cudzysłowach. Np. w ten sposób:

# include < iostream.h >
main ( )
{

cout << "tekst1" << "tekst2"<< endl <<"tekst3"<<"\ntekst4"; //poleceniem endl zamiemy sie za chwile

}



W wyniku działania tego programu na ekranie pojawi się:


tekst1tekst2
tekst3
tekst4



Takie rozbijanie tekstu jest czasem potrzebne, gdy dla większej czytelności (czasem teskty mogą mieć przecierz kilka zdań i więcej) chcemy przenieść tekst do niższej linijki.

# include < iostream.h >
main ( )
{
cout << "tekst1 // błąd!!! wiersz musi być zakończony cudzysłowiem!
tekst2"<< endl <<"\ntekst3";
}



Powyższy przykład nie zadziała, ponieważ otworzony cudzysłów w jednej linijce należy w tej samej lini (wierszu) zamknąć. Możemy zapisać to w ten sposób:


# include < iostream.h >
main ( )
{
cout << "tekst1"
<< "tekst2" << endl <<"\ntekst3";
}



W tych ostatnich przykładach używaliśmy polecenia endl. Po analizie działającego programu możemy zauważyć, że ma on takie same właściwości jak \n. Polecenie endl różni się tylko sposobem użycia, gdyż nie wstawiamy go w cudzysłowiu.

Podczas pracy bedziemy bardzo często korzystać ze znaków //, które oznaczają początek komentarza. Począwszy od wystąpienia w lini znaków // aż do jej końca możemy umieszczać tekst, który będzie ignorowany przez nasz komputer podczas tworzenia programu. Komentarze są przydatne, gdy piszemy np. bardzo duży program i opisujemy sobie bardziej skomplikowane wiersze by nie zapomnieć co w nich chcieliśmy zrobić.