Wartości wyznawane przez Horacego i Kochanowskiego - analiza porównawcza.

Analiza ma na celu przedstawienie tego, co jest wartościowe i wspól-nie cenione przez poetów w swych wierszach. Tego, co pragną otrzymać od Boga, czy boga. Tego, co pragną, i co stanowi największy dla nich skarb. Mimo ogromnej różnicy czasu jaka oddziela tych dwóch twórców (Horacy tworzył w I w. p.n.e. zaś Kochanowski w XVI w. n.e.), wartości jakie wy-znają są podobne.
Najważniejszą sprawą dla twórcy jest możliwość tworzenia. Reszta spraw schodzi na boczny tor. Szczególnie widać to właśnie w tych wier-szach. Poeci nie pragną majątku, ziem, ani wszelakich dóbr. Dla nich liczy się to, co mają teraz i to im wystarczy. Horacy nie chce mieć stad trzody, wielkich pól, złota, czy kości słoniowej. Kochanowski zaś nie wymaga dla siebie wielkich marmórowych pałaców albo wytwornych tkanin. Pragną oni tego, by mogli jak najdłużej cieszyć się z tego, co mają.
Żaden z nich nie pragnie wystawnego jedzenia, drogich win pitych ze złotych kielichów. Nie chcą jednak też być głodnymi i żyć w ubóstwie. Pra-gną tyle, ile jest im niezbędne. Tyle, na ile zapracowali. Chcą mieć spokojne i czyste sumienie.
Poeci proszą swoich bogów o zdrowie, zarówno ciała, jak i umysłu. Chcą jak najdłużej pozostać w pełni sił twórczych. Liczą na łagodną i spo-kojną starość, którą spędzą płodząc nowe dzieła.
Obydwaj okazują przywiązanie do ojczystej ziemi, z którą związane jest ich całe życie. Chcą żyć w tym gniaździe ojczystym, w którym się uro-dzili, dorastali, tworzyli. Chcą tam umrzeć.
Podsumowując poeci w swych wierszach wyznają poglądy epikurej-czyków. zwracając się do swych bogów nie proszą ich o bogactwa, ale
o zdrowie, spokojne sumienie, szczęście rodzinne i bezbolesną starość. Pra-gną cieszyć się życiem i każdą jego chwilą jak najdłużej. Chcą uniknąć bólu niemożności tworzenia związanego ze starzeniem się umysłu i ciała. Wierzą, że ich największym szczęściem jest dany im dar przelewania siebie na pa-pier za pomocą poezji, i że to ona da im szczęście i spełnienie.