Jak rozwijam swoje talenty - Przypowieść Biblijna o Talentach.

Zdecydowanie należę do ludzi bardzo utalentowanych. Moje liczne talenty z dziedzin: obijania się, „zbijania bąków”, nudzenia itp. są naprawdę nieprzeciętne. Dużo osób podkreślało to, że jestem leniem nad leniami, a ja się niezmiernie cieszę z tego, że moja sytuacja wygląda tak dobrze w oczach innych. Doprawdy nie jest proste zostanie mistrzem w tej sztuce, lecz jak to mówią: „dla chcącego nic trudnego”. Oczywiście trzeba mieć tę „smykałkę”. Zawsze gdy wracam ze szkoły, od razu biorę się za trening. Niektórzy powiadają: „skatujesz się!” Ale dla mnie nie ma dnia bez ostrego treningu. Więc nie mogę sobie robić przerwy na jakieś głupoty- edukacja, edukacja i jeszcze raz edukacja. Zawsze trzeba sobie stawiać poprzeczkę wysoko, nie można słuchać nieżyczliwych głosów mówiących: „nie dasz rady”. Podstawą sukcesu jest wiara w siebie. To tkwi w psychice, gdy myślisz, że nie „pokonasz siebie”, to faktycznie tego nie zrobisz. Gdy jestem mentalnie gotowy do treningów, wszystko przestaje dla mnie istnieć, najważniejsze jest doskonalenie siebie. Trening nie tylko musi być długi, lecz również efektowny. Odpowiednie skupienie pomaga w osiągnięciu sukcesu. Po ćwiczeniach przed telewizorem, lub po wyczerpującym śnie, znajdę czasami wolną chwilę na rozrywkę. Nauka języka polskiego, praca fizyczna, chwila rozrywki dobrze zrobi. Lecz tak naprawdę każdy rasowy leń powinien czerpać przyjemność z treningów i to powinien być jego priorytet. Jak napisałem, jestem bardzo utalentowany i należę do „ludzi renesansu”. Drugim moim talentem, który szkolę, jest umiejętność poruszania uszami. Jest to rzadko spotykana zdolność. Jednak lata wyrzeczeń i poświęceń są w stanie dąć owoce tej katorgi. Więcej talentów nie posiadam, lub ich nie odkryłem. Lecz na pewno jestem pierwszym sługą z „Przypowieści o talentach” i o zakopaniu ich nie ma mowy !