Obrona Warszawy na początku II wojny światowej.

I.- Przebieg obrony
<BR>
<BR> Naloty na Warszawę rozpoczęły się o wicie I.IX.1939 roku i trwały aż do końca obrony; celem ich były domy mieszkalne, obiekty kulturalne, szpitale itd. W cigu pierwszych szeciu dni myliw-ska Brygada Pocigowa zestrzeliła 43 niemieckie samoloty i sporo uszkodziła.
<BR> 3.IX - zarzdzono przygotowania do obrony stolicy, ponieważ niemieckie siły pancerne przedarły się przez obronę armii "Łód" i "Prusy".
<BR> Obron Warszawy kierował gen. Walerian Czuma, od 8.09 podległy dowódcy - generałowi Rommlowi - dowódcy armii "Warszawa".
<BR> 8.IX - Niemcy podeszli do pozycji polskich na Ochocie i Woli.
<BR> 9.IX - Niemcy rozpoczęli natarcie na Warszawę, które trwało do godzin popołudniowych.
<BR> 10.IX - Niemiecka IV Dywizja Pancerna zostaje pobita.
<BR> Po cignięciu posiłków Niemcy otoczyli Warszawę dwoma piercieniami.Jeden w kierunku miasta, drugi na zewntrz.Ten drugi miał uniemożliwić armiom polskim dotarcie do stolicy.Wokół stolicy toczyły się wielkie boje obronne.
<BR> Od 14 do 18 IX stoczono 36 bojów w okolicach Odolanowa, Wilanowa, Gocławia i Wawra. Lu-ftwaffenasiliła bombardowania miasta, wzmagały się ataki niemieckiej ciężkiej artylerii.
<BR> 17.IX - Zamek Królewski objł pożar
<BR> Niemcy atakowali wzdłuż Wisły: Bródno, Saska Kępa, Bielany, Czerniaków.W stolicy był brak gazu, wody, elektrycznoci i łcznoci telefonicznej.
<BR> 26.IX - szturm generalny Warszawy, odparty przez obrońców.
<BR> 27.IX - przerwanie działań bojowych.
<BR> 28.IX - podpisanie kapitulacji stolicy
<BR>
<BR>II.-Przyczyny kapitulacji
<BR>
<BR> a) pogarszajce się warunki życia ludnoci cywilnej;
<BR> b) wielkie straty w ludziach;
<BR> c) brak amunicji, wody, żywnoci;
<BR> d) brak perspektyw nadejcia pomocy;
<BR>
<BR>III.-Straty
<BR>
<BR> Podczas walk obronnych toczcych się w Warszawie i jej bliskich okolicach mierć poniosło po-nad 6 tysięcy żołnierzy i 20 tysięcy osób cywilnych.12 % budynków stolicy legło w gruzach
<BR>
<BR>IV.-Podsumowanie
<BR>
<BR> Omawiajc walkę o Warszawę, należy koniecznie podkrelić znaczenie bohaterstwa prezydenta stolicy, Stefana Starzyńskiego.Również na uznanie i szacunek zasługuje olbrzymie powięcenie Warszawiaków, którzy w oblężonym miecie budowali barykady i oddawali żywnoć na potrzeby miasta. Wszyscy czekali na pomoc państw zachodnich.Starzyński objeżdżał wysunięte placówki obrony i - ochrypłym ze zmęczenia głosem - przemawiał przez radio: "Znów Niemcy rzucili tysice bomb burzcych i zapalajcych.Płon kocioły i zabytkowe pałace.Gin kobiety i dzieci.Cmentarze s wszędzie: w ogrodach i na dziedzińcach ulicznych".
<BR> Nawet w tej walcej się Warszawie, widział jej wielkoć, mówił, w swoim przemówieniu z 23.IX. 1939 r., następujcymi słowami: "I choć tam, gdzie miały być wspaniałe sierocince, gruzy leż, choć
<BR>
<BR>
<BR>
<BR>
<BR>tam, gdzie miały być parki dzi s barykady gęsto trupami pokryte, choć płon nasze biblioteki, choć pal się szpitale - nie za lat 50, nie za lat 100, lecz dzi Warszawa bronica honoru Polski jest u szczytu swej wielkoci i sławy".
<BR> Tymi słowami , żarliwymi przemówieniami radiowymi, Starzyński podtrzymywał ducha oporu ludnoci.
<BR>
<BR>V.- Ważne postacie
<BR>
<BR> Stefan Starzyński - (1893-1944?), polityk, działacz społeczno-gospodarczy, ekonomista.W 1914- 17 w Legionach Polskich; internowany przez Niemców; w 1918 w POW, potem do 1921 w Wojsku Polskim.Działacz sanacji; 1929-30 i 1931-32 wiceminister skarbu; 1930-33 poseł na sejm; 1932-34 wiceprezes Banku Gospodarstwa Krajowego; od 1934 komisaryczny prezydent Warszawy, zasłużo-ny dla rozwoju miasta.We IX 1939 współorganizator Obrony Warszawy, póniej przy dowódcy armii "Warszawa"; aresztowany 27 X 1939 przez Niemców, zginł prawdopodobnie w Da-chau.Autor m.in.: Na froncie gospodarczym (1928); Rola państwa w życiu gospodarczym (1929); Pięć lat na froncie gospodarczym (t. 1-2, 1931);
<BR>
<BR> Walerian Czuma - (1890-1962), generał; 1938-39 komendant główny Straży Granicznej; IX 1939 dowodził obron Warszawy; 1939-45 w niewoli, następnie na emigracji;
<BR>
<BR>VI.-Bibliografia
<BR>
<BR> - podręcznik szkolny
<BR> - Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn, "Polskie dzieje", Warszawa, PWN, 1994
<BR> - Witold Sienkiewicz, "Mały słownik historii Polski",Warszawa, Wiedza Powszechna, 1991
<BR> - "Słownik historii Polski", Warszawa, Wiedza Powszechna, 1991
<BR>