Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać.

Po przeczytaniu książki „Stary człowiek i morze” został mi w pamięci cytat, który brzmi: „...Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać...”. Prawda. Zabić można każdego, ale pokonać to co innego. Stajemy się niepokonani dopiero, gdy walczymy za rzeczy, które uważamy za najważniejsze, nie oglądając się na swoje życie. Dla rybaka Santiago była to walka z rybą. Starzec wymawia te słowa w czasie, gdy jest u kresu sił, ale nie chce się poddać i walczy sam ze sobą. Może ryba go zniszczyła, ale nie pokonała, to on pokonał ją. Byli przeciwnikami i któryś z nich musiał umrzeć. W życiu jest tak samo. Jedni wygrywają , inni przegrywają... Ludzie są wobec siebie jak wilki i brakuje im szacunku dla drugiego człowieka. Sami zaś chcą się wznieść jak najwyżej i być podziwiani nawet za małe rzeczy. Czy droga do sławy wymaga takich poświęceń? Wydaje mi się, że nie! Ludzie zapominają o uczuciach i bez powodu krzywdzą innych , a przy tym samych siebie. Santiago przynajmniej miał powód...

Niszczymy się nawzajem, a powinniśmy trzymać się razem, wspomagać w dążeniu do celu, osiągnięciu lepszego jutra ,nie tylko dla siebie. Dlaczego robimy sobie takie rzeczy? W każdym człowieku jest choć odrobina uczucia/przynajmniej ja w to wierzę/, ale ludzie próbują nawet ten kawałeczek usunąć z naszych serc, by jak to mówimy „nie zaprzątać sobie głowy cudzymi sprawami”. Właśnie tego brakuje nam wszystkim. Brakuje nam czułości , na którą tak bardzo wszyscy czekamy. Brakuje, choć się do tego nie zawsze przyznajemy. Pragniemy być zauważani przez innych, ale my też postarajmy się zauważyć, że nie żyjemy sami na tej planecie. Postarajmy się kochać i widzieć ludzi cierpiących przez naszą samolubność. Pamiętajmy: o ludziach, zwierzętach i o tym, że nie jesteśmy sami.......