"Siłaczka" charakterystyka porównawcza Obareckiego i Bozowskiej.

Paweł Obarecki i Stanisława Bozowska to główni bohaterowie noweli Stefana Żeromskiego "Siłaczka". Poznali się mieszkaniu społecznika „Ruchu w przestrzeni” wówczas, gdy Stasia była absolwentką gimnazjum, a Paweł studentem medycyny. W czasach młodości obydwoje byli biedni, co odzwierciedlało się w ich wyglądzie zewnętrznym. Ona – jasnowłosa dziewczyna o ustach w kolorze torebek dzikiej róży, brwiach jak skrzydła ptaka i ponętnych oczach z włosami zaplecionymi w warkocze. Zawsze była ubrana niemodnie, w stare palto "...Wyglądała jak stare pannisko, w baszłyku zarzuconym niedbale na futrzaną czapkę, w kaloszach za dużych trochę na jej małe nogi, w niezgrabnej i niemodnej salopce".. A on – wychudzony student medycyny, który starał się ukryć przed tłumem z warszawskiej ulicy swoje dziurawe buty, nosił czarny, wytarty paltocik podobny do kaftanu wariata.

Dziewczyna chciała szerzyć oświatę wśród ludności wiejskiej, dlatego też nie zwróciła uwagi na uczucie, którym obdarzał ją Paweł. Później wyjechała do nieznanej nikomu wielkopolskiej wsi nie pozostawiając za sobą żadnego śladu. Paweł zaś, po skończonych studiach tak jak jego miłość opuścił Warszawę, po czym zamieszkał w Obrzydłówku gdzie miał zamiar pokazać ludziom, co to jest higiena. Chciał oddać się bliźnim po przez kupienie apteczki i leczenie mieszkańców jego wsi. Konflikt z aptekarzem powoduje u naszego bohatera utratę chęci do niesienia pomocy. Staje się leniwy i obojętny na ludzkie cierpienie. Jedynym jego przyjacielem jest przyroda, którą tak bardzo kocha. Pewnego dnia po Obareckiego przyjechał wysłannik sołtysa wioski oddalonej parę kilometrów od Obrzydłówka. Pachołek oświadczył, że kobieta będąca wiele lat nauczycielką w jego wiosce jest ciężko chora. Paweł okazuje się być uczynnym i udowadnia ze jest w nim odrobina współczucia. Zajeżdżając na miejsce widzi swą dawną miłość i dowiaduje się, że jest ona bardzo mądrą, lubianą przez dzieci nauczycielką, jednak oddanie dla innych i bieda, w jakiej żyła sprawiły, iż jest ona ciężko chora. Bohater odnajduje list Stasi do siostry, potwierdzający jej oddanie ludziom, który zawiera informacje, iż Stasia skończyła swe dzieło pt. „Fizyka dla ludu”. W czasie, gdy Paweł czekał na chłopa wysłanego po chininę okazuje swój słaby charakter rozklejając się nad chorą kobietą. Jednak, gdy domyślił się, że wysłannik nie wróci zerwał się na równe nogi i począł jechać po lekarstwo. Gdy wrócił Stanisława była nieżywa. Okazał w tym momencie współczucie i żal. Wrócił do obrzydłówka mając dość wszystkiego a to, co się stało uzewnętrzniło w nim wszystkie dawne wady. Na nowo stał się mało wrażliwy i egoistyczny.

Żadne z naszych bohaterów nie spełniło swych marzeń. Przeszkodziła im w tym bieda towarzysząca Pawłowi i Stasi przez całe życie. Postacie miły wspólny cel-pomagać bliźnim i właśnie, dlatego myślę, że ich serca były bardzo dobre. Obarecki jednak, nie wytrzymał walki z elitą Obrzydłówka a Bozowska, mimo poświęcenia została pokonana przez chorobę.