"Quo Vadis" - charakterystyka porównawcza chrześcijan i pogan.

Henryk Sienkiewicz w powieści "Quo Vadis" przedstawił Starożytny Rzym za czasów ceszarza Nerona. Świat z tamtych czasów bardzo różnił się od tego współczesnego. Ludzi tam żyjących można podzielić na dwie grupy - pogan i chrześcijan. Ich postawa i cele w życiu były zupełnie odmienne. Jedni skupiali się na życiu doczesnym i wykorzystywali je żyjąc w dostatku, a drudzy żyli według surowych zasad uważając, że dzięki temu mają szansę na życie wieczne. Czyje postępowanie było słuszne? Postaram się teraz przedstawić bliżej życie, zachowanie i wartości obydwu tych grup.

Chrześcijanie życie na ziemi uważają za pewnego rodzaju test. Jeśli przejdą go pomyślnie, wtedy zostaną zbawieni. Aby jednak tak się stało muszą wypełniać wolę ich jedynego Boga, w którego wierzą. On nakazuje im darzyć miłością wszystkich bliźnich nawet tych, którzy są przeciwko nim. Poganie wierzą w wielu bogów i ich jedynym obowiązkiem wobec nich jest
złożenie im ofiary. Poganie nie są ograniczeni przez nic w wyniku czego nie liczą się z innymi ludźmi i postępują z nimi w bardzo okrutny sposób. Najlepszym przykładem tego okrucieństwa są tzw. igrzyska na których dochodziło do bardzo krwawych mordów, których ofiarami byli najczęściej bezbronni ludzie.

Sposób codziennego życia także był różny dla pogan i chrześcijan. Poganie żyli w
dostatku i bogactwie. Można powiedzieć, że nie wiedzieli co to skromność. Urządali wielkie uczty, na których często dochodziło do orgii. Udział w nich brał sam Neron, który urozmaicał przyjęcie wątpliwie pięknymi pieśniami. Ich stan majątkowy podkreślał także ubiór. Oni nie cofną się przed niczym aby pozyskać jeszcze więcej za wszelką cenę. Nawet takie wartości jak życie innego
człowieka nie są w stanie ich powstrzymać. Całkowitym przeciwieństwem są chrześcijanie. Żyli w ubóstwie, biedzie i pokorze. Byli skromni ponieważ tak nakazał im Bóg. Wyrzekli się wszelich bogactw i dóbr, żyli uczciwie z dala od kłamstw i zdrady. Takie postępowanie wymaga nie lada poświęcenia i cierpliwości. Byli sprawiedliwi i szlachetni. Żadne dobra materialne nie mogły tego zmienić.

Bóg każe chrześcijanom szanować drugą osobę na równi z sobą. Chrześcijanie nigdy nie dopuszczają się zdrady. Szanują drugiego człowieka nawet wtedy, gdy ten wyrządzi im krzywdę.
Cierpliwie znoszą poniżenie i upokorzenie. Uczucia takie jak zawiść, zazdrość i zemsta są im obce.
Potrafią wybaczać nawet swoim największym wrogom. Bardzo dobrze widoczne było to gdy św. Piotr przebaczył Chilonowi gdy ten okazał skruchę. Poganie natomiast nie są zdolni do takiego postępowania. Ludzi wziętych w niewolę traktują z pogardą, nie są dla nich nic warci. Marek Winicjusz uważa, że przebywanie w towarzystwie niewolników przynosi hańbę , a rzymskie prawo mówi nam, że niewolnicy nie są ludzkimi istotami.

Bez wątpliwości te dwie grupy ludzi są bardzo kontrastowe i mają ze sobą niewiele wspólnego. Chrześcijanie w przeciwieństwie do Pogan posiadają swój cel w życiu do którego dążą.
Poganie ze względu na brak perspektyw i monotonne życie, szukają wciąż nowych wrażeń wymyślając coraz to okrutniejsze formy rozrywki. Osobiście bardzo potępiam postępowanie pogan.
Uważam, że ich zachowanie jest bardzo nieludzkie. Chrześcijanie natomiast są dla mnie wzorem do naśladowania i uważam, że w codziennym życiu powinniśmy brać z nich przykład.