Jak powstał korona polska?

Chrystus się narodził!- taką to radosna nowinę głosiło trzech mędrców, powracajacych właśnie od żłobu pańskiego. Dawno juz żaden z nich nie był tak uszczęśliwiony.

"Zbawiciel sie narodził!"- powtarzali każdemu kogo napotkali na drodze, a uśmiech nawet na chwile nie opuszczał ich twarzy.

Byli tak podekscytowani, że nawet nie zauważyli, że jeden z nich nagle zniknął. Dalej śpiewali radosne pieśni, podążając w stronę swoich posiadłości. Król Północny tym czasem, chodż bardzo trudno w to uwierzyć błąkał sie w zbożu. Tak, wydaje się to dziwne, lecz kłosy były tak wysokie niczym wielkie, stare dęby, więc zabłądziwszy wciąż powtarzał "Wyprowadż Boże". I nagle pojawiła się przed nim strzecha chaty królewskiej. Wszedł więc do niej i rzekł delikatnie onieśmielony "Królu! Bracie! Idę z Betlejem, a gwiazda błękitna Twoich bławatków ciągle szła przede mną, aż tu zawiodła. " Lech na to " Zostań ze mną. Kraina moja szczęśliwa i bitna, jeśli chcesz to się z toba tą ziemica podzielę na poły". Scyta ziemi nie chciał, lecz zostali razem. I jak to czasem bywa, Lech pokochawszy swego towarzysza dał mu koronę.

Stąd własnie nasza korona, jedyna polska korona, która nosić może jedynie człowiek godny. To znaczy dobry i sprawiedliwy, co szkody ziemom naszym nie przyniesie, lecz będzie ja sławił i ponad wszystkie siły dbał o jej potęgę i chwali dobre imię.