Antygona ofiara klątwy rodzinnej, czy własnego charakteru.

Antygona, główna bohaterka tragedii Sofoklesa, była postacią tragiczną, ponieważ wywodziła się z rodu Labdakidów. Dynastii, na którą spadła wielka klątwa, przed którą nie było żadnej drogi ucieczki. Już sam Lajos, ojciec Edypa, mąż Jokasty próbował zmienić los, lecz dowiódł tylko tego, iż przed przeznaczeniem nie ma odwrotu.

Jak wiadomo Antygona była w dość młodym wieku, co tłumaczy jej porywcze zachowanie. W rozmowie ze swoją siostrą Ismeną, postanowiła sprzeciwić się zakazowi Kreona. Zdecydowała się pochować swego brata Polinejkesa mimo, iż wiedziała, że czeka nią za to śmierć. Postąpiła tak, jak podpowiadało jej serce, w ogóle nie zastanawiając się nad tym długo. Nie bała się bronić własnych przekonań, nawet za najwyższą cenę, jaką była śmierć. Uczyniła to, co postanowiła, złamała rozkaz władcy i pochowała swojego brata Polinejkesa, jak nakazywał obyczaj.

Kreon okazał się nieugięty, ciało jej brata zostało ponownie wystawione na wieczne potępienie, a starania Antygony okazały się całkowicie bezużyteczne. Stała się ona ofiarą konfliktu dwóch racji: albo pochowałaby brata, postąpiwszy zgodnie z nakazami bogów, za cenę własnego życia, lub mogła przyjąć wolę Kreona. Wtedy Polinejkesa nie zaznałby spokoju w niebie, a Antygona mogłaby zostać ukarana przez bogów po śmierci.

Nad wyborem zaważył jej charakter, gdyż bohaterka wolała godną śmierć, niż haniebne życie, a poza tym była bardzo związana uczuciowo i emocjonalnie z własną rodziną. Celowo dała się złapać, ponieważ tylko w ten sposób mogła pochować ciało brata. Została postawiona przed oblicze Kreona, była bardzo dzielna, broniła własne przekonania, a każdemu argumentowi wysuniętemu przez Kreona, zaprzeczała. Nie prosiła o litość, gdyż nie miałoby to najmniejszego sensu, ponieważ władca chcąc uchodzić za godziwego króla, nie może łamać własnych zakazów.

Chociaż Antygona miała bardzo silny charakter, w pewnym momencie się złamała. Jednak było już za późno na wszelaki ratunek. Najprawdopodobniej zdała sobie sprawę, że jest jeszcze za młoda, aby umierać. Nikt nie był w stanie przewidzieć dalszych losów. Kreon pod naciskiem Tyrezjasza zmienił rozkaz. Było już jednak za późno, gdyż bohaterka postanowiła sama odebrać sobie życie, a wraz z nią jej ukochany Hajmon, który był synem króla. Eurydyka, matka Hajmona na wieść o tym popełniła samobójstwo. Kreon został sam.

Klątwa rodu dopełniła się. Antygona zmarła. Ale czy mogła postąpić inaczej niż jej serce i sumienie nakazywało? Myślę, że Antygona padła ofiarą własnego charakteru, gdyż właśnie to te cechy, które posiadała w sobie, zaważyły nad tym jak się zachowała. Były to przede wszystkim: miłość do zmarłego brata, odwaga, głęboka wiara duchowa oraz dążenie do wyznaczonego celu.