Teatr Grecji

Teatr jest wielkim można nawet powiedzieć , że jednym z największych wkładów Ateńczyków w kulturę światową . Ateńscy dramatopisarze byli uznani za najlepszych w świecie antycznym , a ich utwory są grane do dziś na wszystkich scenach świata .

Powstał on w VI wieku p.n.e. ku czci boga Dionizosa . Chór uczestniczący w obrzędach wyłonił z siebie koryfeusza , przewodnika chóru . Następnie pojawili się aktorzy ( pierwszego aktora wprowadził Tespis ) . W tym czasie ukształtowała się forma literacka zwana dramatem i powstały budowle zwane teatrem . Zachowały jednak cechy uroczystości powszechnych . W ciągu wieków teatr ulegał przeobrażeniom od teatru objazdowego ( VI wiek p.n.e.) , przez klasyczny teatr z V wieku p.n.e. , teatr hellenistyczny ( od IV wieku p.n.e. na obszarach zhellenizowanych ) po teatr grecko – rzymski .

W starożytnej Grecji co roku odbywały się święta ku czci boga Dinizosa nazywane dionizjami . Przez miasta przechodziły wówczas korowody przebierańców , przedstawiających Dionizosa w otoczeniu stworów leśnych . Śpiewając pieśni , sławili boga . Śpiewacy byli ubrani w koźle skóry , gdyż kozioł to zwierzę poświęcone Dionizosowi . Na określenie tych pieśni powstało słowo tragedia .

Grek imieniem Tespis wprowadził innowację , mianowicie poprowadził z chórem dialog , prawdopodobnie używając różnych masek , aby móc wcielać się w rozmaite postacie . Taki miał być początek teatru greckiego .

Początkowo przedstawienia dramatyczne odbywały się na Agorze , ale gdzieś około I połowy V wieku p.n.e. , przeniesiono je w okolica świątyni Dionizosa , u stóp południowego zbocz Akropolis , gdzie zbocze to tworzyło naturalną widownię. Stopniowo miejsce to przekształciło się w pierwszy teatr na świecie .

Aktorzy zakładali na scenę maski , na nogo koturny – buty na podwyższonych podeszwach , szaty o symbolicznym kolorze i kroju , a na głowy peruki . Recytacja była zbliżona do śpiewu . Początkowo na scenie nie występowało więcej niż trzech aktorów . Prócz klasycznego dramatu istniały w Grecji widowiska przedstawiane przez zespoły wędrowne o charakterze farsowym ( mim ) .

Trzej najwięksi tragicy to : Ajschylos , Sofokles i Eurypides . Wszyscy oni żyli i tworzyli w Atenach , w V wieku p.n.e. Najstarszy z nich , Ajschylos , urodził się w Atenach , około roku 525 p.n.e. Brał udział w obu wojnach perskich . Pierwsze zwycięstwo w konkursie dramatycznym odniósł w roku 484 p.n.e. , zaś ostatnie w 458 .

„Oresteja” Ajschylosa , wystawiona po raz pierwszy w 458 p.n.e. jest jedyną trylogią zachowaną w całości . Jest to wielki i wspaniały dramat o zdradzie i zemście , a nieuchronności losu , jaka ciąży nad losami bohaterów trylogii . Jest odbiciem greckich pojęć o winie i karze oraz o skomplikowanych stosunkach łączących bogów i ludzi . Ateńczycy żyjący w V wieku p.n.e. uważali „Oresteję” za najwspanialszą tragedię jaka kiedykolwiek została napisana .

Wczesne tragedie ateńskie czerpały tematy głównie z dobrze wszystkim znanych mitów i legend . Pozwalało to autorowi zagłębić się w szczegóły opisywanej historii , bez potrzeby objaśnienia kto jest kto i dla czego . Publiczność znała wszystkie popularne mity, stąd zawsze było wiadomo , jak dana historia się skończy , chociaż autor sprawiał czasami niespodzianki . Ale w zasadzie , uwolniony od konieczności wymyślania intrygi , mógł skupić się na misternym budowaniu dialogu , oprawie muzycznej czy inscenizacji . Ówczesne tragedie greckie miały wiele wspólnego z dzisiejszymi musicalami : aktorzy recytowali partie mówione , zaś stale obecny chór , partie śpiewane i taneczne .

Niewiele wiemy o strukturze wczesnego teatru w Atenach . Obszar zajmowany przez teatr Dionizosa został odkupiony przez wielkiego archeologa niemieckiego Wilhelma Dorpfelda . Jak na owe czasy nie były to najgorzej przeprowadzone wykopaliska , lecz wiele istotnych informacji przepadło na zawsze , wskutek nie dostarczonej informacji lub niewłaściwie przeprowadzonej eksploracji .