Jerzy Frederyk Heandel

Żył w latach 1685-1759 - Był człowiekiem znanym za życia w przeciwieństwie do Bacha. Sławę przyniosło mu oratorium „Mesjasz”. Haendel i Bach urodzili się w tym samym roku, zmarli w tym samym stuleciu , obaj na starość utracili wzrok. Heandel był bogaty, tworzył opery, był podziwiany. Obaj byli geniuszami swojej epoki. Heandel urodził się w Halle. Rozpoczął naukę muzyki w wieku 8 lat. Jego ojciec był przeciwny jego zainteresowaniom. Kształcił się on w naukach muzycznych pod kierunkiem F.W.Zachowa. Studiował prawo i muzykę a poza tym był organistą. 1703r przeniusł się do Hamburga. Pracował jako skrzypek i klawesynista w operze. Tu napisał swe pierwsze dzieło -„Almirę”- , które przyniosło mu sławę. Później przenosił się do Wenecji , Florencji , Rzymu i Neapolu. Jako 22-letni mężczyzna wystawia swoją pierwszą operę pt.: „Rodriego”. Powstają także jego pierwsze oratoria i kwartety. W 1710r otrzymuje posadę dyrygenta w Hanowerze, przedtem wystawiając w Londynie operę „Rinaldo”. Przez 20 lat prowadził operę włoską w Londynie. Do 1741r powstaje 47 oper. Od 1732r zajmuje się twórczością oratoryjną, pisze także koncerty organowe . W 1738r napisał operę „Kserkses”. 1742r kończy oratorium „Mesjasz”. Do 1757r napisał 32 oratoria. Mają one tematykę Biblijną i mitologiczną. Prawie wszystkie składają się z 3 części i dzielą się na sceny i akty. Ważną rolę zajmują chóry. Ważne miejsce w twórczości Haendla zajmują utwory instrumentalne a zwłaszcza koncerti grasi pisane na smyczki, ale z wyeksponowanymi obojami. Słynne są jego koncerty organowe a także kompozycje kameralne i fortepianowe. Jego dorobek obejmuje 100 tomów. Styl Haendla łączy w sobie style: włoski, niemiecki i angielski. Muzyka jego należy do późnego baroku. Heandel od Bacha jest bardziej tonalny, konwencjonalny, homofoniczny, diatoniczny, prosty, o wyrazistych rytmach punktowych, jest oryginalny w tematyce. Jego muzyka ma charakter monumentalny, co wiąże się ze spokojem jej toku i wypływa z wielkości ducha kompozytora.