"Weronika postanawia umrzeć" - streszczenie.

Książka Paula Colho „Weronika postanawia umrzeć” jest historią pewnej młodej dziewczyny o imieniu Weronika dla której życie straciło sens. Główna bohaterka decyduje się na samobójstwo, zażywając tabletki nasenne. Ma dość swego życia, zna każdą godzinę dnia codziennego i wie co przyniesie kolejny. Kobieta nie chce dłużej znosić tej rutyny , a codzienność staje się dla niej nieciekawa i mdła. Weronika myśli , że tak naprawdę dane jej było przeżyć prawie wszystko i nic więcej ciekawego nie może jej już spotkać. Krok do samobójstwa staje się dla niej wybawieniem. Jednak po nieudanej próbie samobójczej dziewczyna trafia do zakładu psychiatrycznego. Tam też dowiaduje się , że został jej tylko tydzień życia , gdyż zażyta duża ilość proszków nasennych uszkodziła serce , które zaczyna obumierać. W ciągu tego tygodnia przewartościowuje się świat Weroniki. Z każdym dniem odkrywa ona na nowo jak bardzo kocha życie. Zaczyna dostrzegać rzeczy które mogła by jeszcze zrobić, miejsca które chciała by zobaczyć zanim umrze. Pobyt w zakładzie i rozmowy z jego pacjentami ( w tym z Zedką i Mari) uświadamiają jej , że tak naprawdę nigdy nie była sobą. Nigdy nie zdobyła się na odwagę by żyć inaczej, jak zawsze chciała i marzyła.
Weronika tak naprawdę nie wie , że jest całkowicie zdrowa. Kłamstwo o jej nieuchronnej śmierci było celowe i zamierzone przez lekarza ,który przeprowadzał eksperyment medyczny. W ciągu tych „ostatnich” dni kobieta odkrywała swoje prawdziwe Ja (czyli to kim jesteś , a nie to co z ciebie zrobiono), poznaje uczucia jakich do tej pory nigdy nie zaznała. Miłość do Edwarda. Czuje , że nareszcie żyje naprawdę.

Książka Paula Coelho „Weronika postanawia umrzeć” jest godna polecenia i przeczytania jednym tchem. Pozwala ona czytelnikowi na poważne przemyślenia , nad sensem życia. Jest o tym, czym my wszyscy zapominamy , czyli o naszych marzeniach i sprawach które do tej pory mijaliśmy obojętnie. Tłumaczy nam zwykłym ludziom wiodącym „normalne życie” , aby za wszelką cenę być po prostu sobą, by nie udawać kogoś innego, bo tak wypada. Życie jest cudem i niesamowitym przeżyciem, które może być piękne, jeśli będziemy podążać w nim zgodnie z samym sobą.