"Chłopi" Reymonta – charakterystyka Boryny

Ma 58 lat. Najmożniejszy pan we wsi. Dobrze prowadził gospodarstwo, znał się na tym. Potrafił to robić. Cieszył się szacunkiem i poważaniem. Miał autorytet, który zdobył jako dobry gospodarz. Przychodzono do niego po rady. Bardziej niż do rodziny przywiązany był do swej ziemi. Z Jagną ożenił się, bo czuł się jeszcze młodo, a także dlatego, że w domu brakowało kobiety i gospodyni. Znał realia i umiał to wykorzystać. Nie był altruistą twierdził, że przeznaczenie i czyny świadczą o tym, czy się jest bogatym czy biednym. Potrzebował gospodyni, ale Jagna nie spełniła jego oczekiwań. Do czasu jej zdrady bardzo ją kochał i hołubił, a nawet dbałby się nie przemęczała. Potem stosunki do niej zmieniły się radykalnie. Nie kochał jej, lekceważył i zaganiał do pracy. Po kłótni z Antkiem stwarzał pozory, że syn jest mu obojętny. Niepodważalna pozycja we wsi. Ważniejsze decyzje konsultowane były z nim mimo, że nie miał urzędu (obok księdza i wójta największy autorytet we wsi). Wierzono, że to co on sugeruje będzie dobre dla wsi. W kontaktach z niektórymi był nieprzyjemny, ale bywał też kochający. Dumny, nieugięty, twardy, odważny, uparty. Charakteryzowała go ambicja i godność. Znał swą pozycję we wsi. Był niezależny majątkowo. Autor zaprezentował go jako chłopa bogatego posiadającego nieprzeciętne cechy. Jego stateczność, honor o który dba i powaga sprawiają, że czuje się przed nim respekt. Patriarcha rodu. W sposób bezwzględny i jednoznaczny podejmuje decyzje dotyczące rodziny i wsi. Gdy go zabrakło następuje rozprężenie we wsi. Antek jest zależny od ojca mimo wieku i własnej rodziny, to ojciec wiedzie prym w gospodarstwie. Kocha ziemię i pracę, są one dla niego najwyższą wartością. Symboliczna jest scena śmierci Boryny – umiera wiosną, gdy wszystko budzi się do życia, przed śmiercią podnosi się z łóżka i idąc na pole dokonuje symbolicznego zasiewu, przyroda chce go zatrzymać. Dla Boryny podstawowym miernikiem wartości człowieka jest jego pracowitość. Widoczne jest to w zmianie stosunku do Hanki, zaczyna darzyć ją szacunkiem, gdy widzi jaką doskonałą jest gospodynią.