Siła i słabość Kordiana.

- chce osiągnąć coś niezwykłego – Kordian ma piętnaście lat. Jest marzycielem, delikatny, niezadowolonym z siebie. Nie widzi sensu życia, jest nim znudzony, uważa się za niezdolnego do działania. Marzy o wielkim bohaterskim czynie, ale nie wie jak go dokonać. Trzy opowiadania Grzegorza mają nakłonić go do działania, wyrwać z odrętwienia duchowego i działać na jego wyobraźnie.

„Gdzie ludzie oddychają, ja oddech utracam.
Jam bezsilny! Nie mogę jak Edyp zabójca
Rozwiązać wszystkich sfinksów zagadki na świecie.”
A. I sc. 1
- nieszczęśliwie zakochany – Kordian jest zakochany w Laurze, która nie odwzajemnia tego uczucia. Jest od niego starsza i nie rozumie jego uczuć oraz rozterek, jakie zachodzą w nim. Traktuje jego słowa pogardliwie i szyderczo. Odrzuca jego miłość, przyczyniając się tym do jego samobójstwa.
- poszukuje celu w życiu poprzez podróże – Kordian zaczyna podróżować w wieku około dwudziestu lat, miłość do Laury wygasła. Lecz nadal cechują go: pesymizm, brak wiary w życie, smutek i zniechęcenie. Podróżując po świecie, poszukuje celu i sensu życia.
Londyn – dowiaduje się od dozorcy, że wszystko można kupić; miejsce w parku, stanowisko w parlamencie, tytuł szlachecki.
Dover – podczas czytania „Króla Leara” Szekspira, uświadamia sobie, że między wyobraźnia oraz fikcją literacką a światem realnym istnieje niemożliwa do przekroczenia, przepaść, oraz że, świat stworzony przez literaturę jest wyidealizowany.
Włochy – Kordian doznaje goryczy z powodu rozczarowania w miłości z Wiolettą; przestaje wierzyć w romantyczną, wyidealizowaną miłość, przekonuje się, że miłość dziewczyny można kupić. Miłość jest dla niego złudzeniem a uczucie fałszem.
Rzym – podczas audiencji u papieża, Kordian jest rozczarowany jego postawą która nakazuje Polakom być posłusznym zaborcy. Papież opowiada się po stronie silniejszego a nie ludzi ciemiężonych.
„Niech się Polacy modlą, czczą cara i wierzą”.
A. II sc. 4
- przechodzi metamorfozę – Kordian znajduje się na szczycie Mont Blanc, doznaje przełomu w swoim życiu i postawie. Chce poświęcić się dla ojczyzny, tak jak zrobił to Winkelried, oraz chce wyzwolić narody europejskie spod tyrani monarchów; dokona tego naród wybrany – Polacy, a on będzie im przewodzić w walce. Doznaje przypływu sił, które pozwolą mu walczyć za swój naród. Zrozumiał, że jego miejsce jest w kraju i powraca na chmurze do Polski.
„Polska Winkelriedem narodów!
Poświęci się, choć padnie jak dawniej! jak nieraz!”
A. II sc. 5
- miłość do ojczyzny – w podziemnych lochu w kościele św. Jana, Kordian przeciwstawia się wszystkim zebranym, którzy nie chcą zabić cara. Kordian postanowił zrealizować zamach na cara, który pełnił wówczas funkcję :żandarma Europy”. W ten sposób bohater odnalazł własne ideały w patriotycznej działalności żołniersko-politycznej.
- indywidualista – w komnatach Zamku Królewskiego Kordian zmierza żeby zabić cara. Podjął on decyzje samotnej walki i poświecenia, a ta okazuje się szaleństwem. Skuteczną walką może być tylko zryw całego narodu. Wierzy, że zabicie cara przyniesie Polsce wolność, jednak jest to złudna myśl. Kordian w samotnej walce przeciwko tyrani ponosi klęskę.