"Zbrodnia i Kara" - Czy mądrość może być przyczyną alienacji?

Raskolnikow jest człowiekiem złożonym i bardzo skomplikowanym. Przez jego głowę przepływa wiele myśli egzystencjalnych, nawet czasami za dużo się zastanawia nad błahymi sprawami. Jest człowiekiem wybitnie zdolnym, inteligentnym i wykształconym. Racjonalnie patrzy na świat i postrzega go zupełnie inaczej niż otaczające go społeczeństwo. Stara się z kimś porozumieć, znaleźć wspólne tematy, podzielić się z kimś swoimi problemami, a także swą mądrością lecz nie ma z kim. Jest zbyt bystry dlatego też nikt go nie rozumie. Zupełnie nie pasuje do społeczeństwa lub społeczeństwo nie pasuje do niego. Był bardzo samotny i biedny. Był jak jedno ziarnko piasku w bezkresnym oceanie.

Z powodu braku funduszy musiał przerwać swą edukację. Czuł, że stoi w miejscu, czuł, że sytuacja wymyka mu się spod kontroli..
Zbrodnia dokonana przez niego miała być swoistym lekarstwem na wszystkie jego problemy. Lecz stało się inaczej. Przeżywał wewnętrzny ból i katusze. Lecz wiedział, że musi to zrobić. Było to nie uniknione, wręcz zapisane w gwiazdach. Nie mógł zrobić tego nikt inny tylko on. Tylko on był na tyle mądry by to zrozumieć. Lichwiarka była niepotrzebnym ogniwem, a Raskolnikow z samotności i żalu wielkiego postanowił że dokona zbrodni. Poprzez usunięcie niepotrzebnego człowieka chciał sobie utorować drogę w przyszłość. Pomóc sobie i innym, którzy na to zasługiwali. Chciał kontynuować swą edukację i dalej poszerzać swe horyzonty.

Jest człowiekiem bardzo ambitnym i często ambicja go zżerała ( w dosłownym tego słowa znaczeniu). Moim zdaniem mądrość może być przyczyną alienacji. Gdy człowiek jest zbyt inteligentny i nie pasuje do otoczenia, w którym się obraca, automatycznie staje się odosobniony, samotny, bez perspektyw i chęci do życia. Z kolei alienacja może być przyczyną głupstw lub nawet zbrodni (częściowo jak u Raskolnikowa). Inni ludzie gdy nie mogą zrozumieć filozofii i toku myślenia swego przyjaciela, bądź rozmówcy, nie mogą się przyznać do swej niższości, dlatego też odsuwają się.

Człowiek samotny nie ma co ze sobą zrobić, zaczyna rozmyślać, dlaczego stało się tak, a nie inaczej. Zawsze wynika z tego coś niedobrego. Raskolnikow sam stał się ofiarą swojej zbrodni i alienacji. Przez samotność człowiek się pogrąża i dąży do samo destrukcji.
Raskolnikow dokonał podziału społeczeństwa na istoty lepsze i gorsze. On zaliczał siebie do tych lepszych. zabójstwo lichwiarki uważał zaś za pomoc w egzystencji swojej grupie społecznej. Wszyscy wokół niego okazali się tą drugą grupą. Nikt nie potrafił go zrozumieć. Był śmiertelnie samotny... Powoli się wewnętrznie wyniszczał...

Na ogół we współczesnym świecie, z tegoż błędnego koła może nas wyrwać jedynie przyjaciel lub osoba bliska naszemu sercu. Osoba, która potrafi wszystko zrozumieć, pomóc, porozmawiać, wybaczyć... Człowiek sam nie zdoła się wyrwać z tej otchłani nicości. Dobrze jest mieć kogoś na kim można polegać i z kim porozmawiać, inaczej się ginie w tych czasach. Raskolnikowi z bagna alienacji pomogła się wyzwolić Sonia. Miłość zwyciężyła jakże silną i bezgraniczną samotność.

Powieść Fiodora Dostoyewskiego, pt.: „Zbrodnia i Kara”, powinna być dla nas przestrogą, aby lepiej dobierać sobie znajomych i przyjaciół. Nie obracać się w złych grupach społecznych, tylko na miarę swoich możliwości. Aby odnaleźć z kimś wspólny język, Aby nie być samotnym. Powinniśmy także ich doceniać, to co dla nas robią, i ile razy nam pomogli w życiu. Nawet wielcy filozofowie, którzy są wielkimi indywidualnościami, powinni mieć na kogo liczyć.