Non omnis moriar - żywotność poezji.

O tak, nie cały zginę, zostanie po mnie wzmianka w czternastym tomie encyklopedii, w poblizu setki Millerów i Mickey Mouse”. Te słowa Czesława Miłosza wyrażają pewną prawdę dotyczącą literatury. Pisarz, poeta, ogólnie mówiąc twórca literacki, zostaje zapamiętany dzięki swoim dziełom. Już setki lat wcześniej opisał to Horacy w swoim utworze pt. „Wybudowałem pomnik” („Exegi monumentum”). Cytat pochodzący z tego dzieła – „Nie wszystek umrę” („Non omnis moriar”) – świadczy o pewności, z jaką poeta zdawał sobie sprawę z potęgi i wartości swoich utworów. Był przekonany, że poezja, którą stworzył, jego praca zapewni mu sławę i pamięć na długo po tym, jak odejdzie ze świata żywych. Według niego dzieła literackie to pomnik upamiętniający działalność artysty, „trwalszy niż ze spiżu, strzelający nad ogrom królewskich piramid”.

Według Horacego, artysta ma dwie natury: śmiertelną, która odchodzi wraz z nim kiedy umiera, i nieśmiertelną. Ta ostatnia jest ponadczasowa, znajduje się przez wieki w jego pracach, żyje w nich dopóty, dopóki dzieła są doceniane i podziwiane.
Jak można zauważyć rozważając słowa Czesława Miłosza, jego poglądy, tematyka dzieł nie poddają się biegowi czasu, są wciąż aktualne i wykorzystywane przez wielu artystów, np. Jana Kochanowskiego. Jeżeli utwory przekazują jakieś ważne wartości, które mogą coś wnieść do życia ludzi, artysta może być pewien, że mimo śmierci fizycznej, na zawsze pozostanie w pamięci tych, którzy docenią jego twórczość.

Dzieła literackie od stuleci wzbogacają wnętrza kolejnych pokoleń czytelników, wprowadzają w obręb kultury. Mają nas inspirować, podsuwać wnioski, uczyć, a także bawić. Dzięki nim możemy kształcić w sobie poczucie moralności, stajemy się bardziej wrażliwi, potrafimy wczuwać się w czyjąś sytuację, pomaga zrozumieć drugiego człowieka, a także lepiej poznać własne wnętrze.
Wykorzystując własną wyobraźnię, która wykształca się podczas czytania, możemy bez ograniczeń podróżować po różnych światach, nawet takich, które w rzeczywistości nie istnieją, możemy słyszeć myśli autora, utożsamiać się z nimi. Wiele sytuacji możemy dopasować do własnego życia, przez co mieć łatwość w radzeniu sobie z nimi.

Pomnik twórczości artysty pozostanie tak długo niezniszczalny, jak długo ludzie będą przechowywali w swoich sercach i umysłach jego utwory i przekazywali je swoim potomkom.