Metoda obserwacji zmian właściwości śluzu (metoda Billingsów)

Metoda Billingsów, od nazwisk pary lekarzy, którzy ją opracowali, polega na obserwacji zmian ilości i właściwości śluzu.
Właściwości śluzu odgrywają ważną rolę podczas zapłodnienia, ponieważ może ułatwiać zapłodnienie albo je utrudniać. Podczas cyklu kobiety zmienia się zarówno ilość śluzu wydzielanego przez szyjkę macicy, jak i jego właściwości. W pierwszej fazie cyklu śluz jest skąpy, co kobieta odczuwa jako suchość zewnętrznych narządów płciowych. Około 10 dnia ilość śluzu zaczyna się zwiększać. Śluz wydzielany w płodnej fazie cyklu (tzw. śluz płodny) przypomina surowe białko jaja kurzego: jest bardzo ciągliwy, prawie przeźroczysty i lekko opalizujący. Śluz ten zwiększa zywotność plemników i ułatwia im dotarcie do komórki jajowej. Obecność śluzu płodnego można stwierdzić również podczas stosunku: jest go dużo, a ze względu na swojaciągliwość, wydaje się bardzo śliski. Najwyższa płodność przypada na ostatni dzień występowania tego ciągliwego śluzu. Wtedy zazwyczaj dochodzi do jajeczkowania. Szczyt wydzielania płodnego śluzu moze poprzedzać jajeczkowanie nawet o 48 godzin. Po fazie płodnej ilość śluzu wraca do ilości sprzed owulacji i staje się on trudno przepuszczalny dla plemników. Jednak to już nie ma znaczenia dla zapłodnienia, bo jest juz po owulacji. Zmiany właściwości śluzu są u niektórych kobiet wręcz niezauważalne.