Motyw narcystyczny

· Wyjaśnienie pojęcia „narcyzmu”
Narcyzm to bezkrytyczne umiłowanie siebie, zachwycanie się własną urodą
Narcyz to człowiek zakochany w sobie

· Przedstawienie mitologicznego Narcyza, który odrzucił miłość nimfy Echo, za co został ukarany przez Afrodytę miłością do samego siebie, umarł z tęsknoty,po śmierci został zamieniony w kwiat.
· Wyjaśnienie symbolu narcyza:
Symbol próżności
Skłonność do zamykania się w sobie
Kapryśność
Introwersja

ROZWINIĘCIE
Literatura powszechna i polska przedstawia całą galerię osób, które posiadają cechy narcystyczne zdecydowanie są to postacie negatywne, których, próżność, kapryśność, wielkie mniemanie o sobie przysłaniają świat, nie pozwalają być obiektywnym. Charakteryzują się bezkrytycznym stosunkiem do swojej osoby.

RENESANS
Jan Kochanowski „Odprawa posłów greckich”: Aleksander Parys, syn króla Troi, Priama jest postacią mającą cechy mitologicznego narcyza. Cechuje go próżność, bezkrytyczność, co do swojej osoby. Kochanowski przedstawia go jako samolubnego paniczyka, który dla własnej zachcianki i męskiej satysfakcji posiadania najpiękniejszej z kobiet, Helleny ryzykuje zbrojny konflikt z potężnymi wodzami greckimi. Jest zarozumiały pewny siebie przekonany o swojej słuszności.
OŚWIECENIE
Postacią ”żony modnej” Ignacego Krasickiego jest bohaterka, która jest typową oświeceniową modnisią, która w sposób bezmyślny naśladuje obcą modę. Jej głównym problemem jest chęć bycia w centrum zainteresowania. Nie dba o męża, pogardza służbą, zaopatrzona w siebie. Wszystko ma być podporządkowane jej osobie

Julian Ursyn Niemcewicz „Powrót posła” – podobna „żoną modną” będzie Starościna, która buja w obłokach, skupiona jest tylko na sobie, na swoich dolegliwościach.
Głównym jej celem życia jest absorbowanie wszystkich wokół swojej osoby.
ROMANTYZM
Adam Mickiewicz „Pan Tadeusz”. Hrabia ma pewne cechy narcystyczne jest typem „piękno ducha”, kapryśny w zależności od nastroju gotowy zmienić zdanie i własne stanowisko. Na życie patrzy jak na coś, co dostarcza mu wysublimowanych wrażeń.
POZYTYWIZM
Bolesław Prus „Lalka” Izabela Łęcka – córka hrabiego Łęckiego wychowana w luksusie i w zbytku, jest kobietą wyjątkowo próżną. Lubi być w centrum zainteresowania , brylować w towarzystwie . Wszystko, co robi, robi na pokaz np. zbiera pieniądze na „ochronkę” dla biednych dzieci. W uczuciach jest oziębła, nie potrafi tak naprawdę nikogo kochać poza samą sobą. Miłość Wokulskiego traktuje jako pokorne adoratorstwo. Łęcka jest przekonana , że przymioty ludzkie są automatycznym wynikiem dobrego urodzenia , przynależności do wyższych sfer. Porównana jest do lalki, czyli przedmioty do ozdoby towarzystwa.

Eliza Orzeszkowa „Nad Niemnem”. Zygmunt Korczyński człowiek, który uważa się za pępek świata, kosmopolita i światowiec. Nie ma dla niego żadnych świętości, nie uznaje wartości takich jak patriotyzm. Kpi z własnego ojca, który walczył w powstaniu. Uważa, że z życia trzeba czerpać pełnymi garściami, nie liczyć się z nikim z żadnymi uczuciami. Wykorzystuje Justynę, jest krańcowym egoistą zapatrzonym w siebie.
MŁODA POLSKA
Wiersze erotyczne Kazimierza Przerwy-Tetmajera „Ja, kiedy usta” oraz „Lubię, kiedy kobieta”- Podmiot liryczny w tych utworach jawi się jako egoistyczny kochanek, dla którego akt miłosny staje się „narzędziem” sprawiającym oderwanie się od rzeczywistości. Również przedmiotowo traktowana jest kobieta, z którą nie łączą podmiotu lirycznego żadne pojęcia emocjonalne. Podmiot liryczny zapatrzony tylko we własne „ja”, własne doznania. Skupiony na doznawaniu swoich przyjemności.

Henryk Sienkiewicz „Quo Vadis”: Narcystyczny jest sam cesarz Neron, który uwielbia, gdy się go chwali za jego pseudodokonania artystyczne. Zapatrzony w swoją genialność i chcący potwierdzić się jako artysta, nie liczy się z nikim. Gotowy jest do popełnienia najgorszych zbrodni, aby zapełnić próżność.

Stefan Żeromski „Przedwiośnie” Cezary Baryka pewne cech narcystyczne możemy dostrzec u niego podczas pobytu w majątku ziemskim swojego przyjaciela w Nawłoci. Cezary skupia się wyłącznie na sobie i swoich doznaniach, pochlebia mu sielska atmosfera, dzień dzieli na: posiłki, jazdę konną, flirtowanie. Flirtuje z Wandą, rozkochując w sobie pannę. Rozkochuje w sobie kobiety, nie licząc się z ich uczuciami, co przynosi tragiczne skutki.

A. de Saint-Exupery „Mały książę.” Narcystycznie zachowuje się Róża, która jest kapryśna, zmiennie zapatrzona w siebie. Absorbuje księcia, żąda od niego niekończących się hołdów i zachwytów nad sobą, gdy ten opuszcza planetę, martwi ją tylko jej samotność.


ZAKOŃCZENIE
· Motyw Narcyza jest stale obecny w literaturze, w której możemy odnaleźć bohaterów mających podobne usposobienie jak mityczny Narcyz.
· Cechą narcyzmu i wspólnych cech osób przedstawionych jest brak jakichkolwiek szczerych uczuć. Postacie te potrafią tylko kochać siebie, natomiast uczucia innych depczą albo traktują jak należyty im hołd.
· Postawa ta jest kojarzona negatywnie, określeniem tym obdarzone są postacie egoistyczne, zarozumiałe, mające wielkie mniemanie o sobie.
· Najczęściej bohaterowie Ci czują się niespełnieni i osamotnieni. Większość z nich przegrywa swoje życie