Wykorzystanie zasobów naturalnych.

Najbardziej zróżnicowane surowce mineralne występują w województwie łódzkim.
Duże znaczenie w gospodarce Polski ma przede wszystkim węgiel brunatny, wydobywany i zużywany jako surowiec energetyczny w okolicach Bełchatowa. Znaczenie gospodarcze mają także małe, rozproszone złoża surowców skalnych: gliny, piasku, żwiru, wapieni i gliny ceramicznej. W województwach mazowieckim i podlaskim wydobywa się jedynie surowce skalne: kredę piszącą, glinę, piasek i żwir. Innymi surowcami naturalnymi są wody podziemne: wody mineralne, zawierające sole mineralne i gazy w ilości ponad gram na litr, wody termalne, ciepłe, o temperaturze wyższej niż 20C (województwo łódzkie), oraz artezyjskie (województwo mazowieckie). Mają one szczególne znaczenie dla zaopatrzenia w wodą dużych aglomeracji miejsko-przemysłowych Warszawy i Łodzi. Jak dużym są skarbem, można się przekonać w Warszawie. Nikogo nie dziwi widok jej mieszkańców wędrujących z pojemnikami do ujść tzw. wody oligocełskiej (w Oligocenie – 38 mln lat temu –
powstały warstwy wodonośne, z których czerpie się obecnie wodą). Dobra jakość tej wody rekompensuje wysiłek przyniesienia jej do domu. Intensywna eksploatacja wód podziemnych spowodowała utworzenie leja depresyjnego wokół stolicy. Lej depresyjny powstał także wokół kopalni węgla brunatnego w Bełchatowie. Aby zmniejszyć niedostatek wody, zbudowano zbiorniki wodne: Jezioro Zegrzyńskie na Narwi (na północ od Warszawy) i Jezioro Sulejowskie na Pilicy (na południowy wschód od Łodzi). Najmniej bogactw odnawialnych ma województwo Łódzkie, najwięcej jest ich w województwie podlaskim (lasy, jeziora). Duże kompleksy leśne pozostały jedynie na obszarach o najsłabszych, piaszczystych glebach. Wraz ze zróżnicowaną rzeźbą terenu i małym zanieczyszczeniem środowiska, lasy są ważnym elementem atrakcyjności turystycznej północno-wschodniej części Polski. Lesistość w województwie Łódzkim wynosi 20% (najniższa w Polsce), w mazowieckim – 22%,strona 16

Na Mazowszu i Podlasiu jest niewiele surowców mineralnych. Potencjał gospodarczy tego obszaru stanowią zasoby naturalne, które z powodu wartości przyrodniczej, estetycznej i kulturowej mogą być – a w wielu miejscach już są – czynnikami wywołującymi i wspierającymi rozwój turystyki. Do takich bogactw należą: urozmaicony krajobraz, rzeki i jeziora, duże kompleksy leśne, różnorodność biologiczna, często na niewielkim obszarze. Zaletą wielu spośród tych zasobów jest ich odnawialność. Trzeba jednak dbać o to, by tempo ich eksploatacji nie przewyższyło tempa odnawiania, ponieważ mogłoby to doprowadzić do szybkiego ich wyczerpania.

Gospodarka
w podlaskim – 30% (średnia dla Polski wynosi 28,4%). Najbardziej wartościowe przyrodniczo obszary leśne są objęte ochroną.
Do zasobów naturalnych należą też żyzne gleby. Najlepsze – czarne ziemie – występują w okolicach Kutna, Łowicza i Błonia, Ciechanowa oraz Łomży. Na pozostałym obszarze trzech województw przeważają słabe gleby bielicowe tworzące się na podłożu piaszczystym oraz – nieco żyźniejsze od nich – gleby brunatne lub płowe na podłożu gliniastym.