Chromosomowa teoria Thomasa Morgana

(1.) Stwierdzenia Mendla nie są zupełnie ścisłe, ponieważ nie znał on procesu mitozy i mejozy, a zwłaszcza zjawiska crossing-over. Prawa Mendla zostały rozszerzone i uściślone o koncepcję dziedziczności około 1920 roku przez Thomasa Morgana, który podał tak zwaną chromosomowo-genową teorię dziedziczności, a swoje uzupełnienia i badania przeprowadzał na muszce owocówce, dlatego, że ma ona bardzo mały garnitur chromosomowy - osiem chromosomów - i bardzo szybko się rozmnaża.

(2.) Założenia teorii Thomasa Morgana:

- gen jest czynnikiem dziedzicznym, odpowiedzialnym za określoną cechę, czyli jest to jednostka dziedziczności
- geny znajdują się w chromosomach
- geny w chromosomie ułożone są liniowo
- geny mają ściśle określone miejsce w chromosomie, jest to tak zwany lopus
- zmiana położenia genu w chromosomie zachodzi podczas mejozy, w czasie crossing-over
- zjawisko crossing over jest przyczyną zmienności i rekombinacji
- geny leżące blisko siebie w chromosomie to geny sprzężone
- geny sprzężone powodują powstanie cech sprzężonych
- geny sprzężone dziedziczą się razem
- cechy sprzężone dziedziczą się razem, czyli niezgodnie z II. prawem Mendla
- cechy sprzężenia są tym silniejsze, im bliżej siebie znajdują się geny
- częstotliwość zjawiska crossing-over zależy od długości chromosomów oraz od ilości chromosomów w garniturze chromosomowym
- genetyczne skutki crossing-over widoczne są tylko w heterozygotach
- zjawisko crossing-over zachodzi w dowolnym miejscu, wzdłuż ramion chromosomów homologicznych