Dzieje Alka Dawidowskiego "Kamienie na szaniec".

Dzieje drużyny Buków grupy harcerskiej chciałbym przedstawić na podstawie Alka (Aleksy Dawidowski). Był zawsze uśmiechnięty, skłonny do zachwytów i wzruszeń. Jednak w kryzysowych sytuacjach potrafił zachować zimną krew Umiał być opanowany, potrafił chłodno ocenić sytuację. Był bardzo konsekwentny w działaniu. Alek miał dwie pasje: narty i kino W maju 1939r Alek wraz z kolegami zdał maturę. W czerwcu wyjechali na obóz wędrowny w Beskid Śląski. Tam często wspominali o planach na przyszłość, o pracy, o tym jak wiele dobrego chcą zrobić w następnych latach.

Wrzesień 1939r był dla nich wielkim ciosem gdyż wybuchła druga wojna światowa. 6 września Buki wraz z setkami wielu innych młodych mężczyzn zostali skierowani na wschód, by tam stworzyć armię. Jednak gdy dowiedzieli się, że 17 września uderzyła także Rosja postanowili wrócić do stolicy i podjąć walkę z okupantem. Drużyna Buków szybko związała się z drużyną PLAN. Wydawali gazetkę i prowadzili akcje propagandowe, np :doklejali komentarze do obwieszczeń niemieckich, gazowali lokale przeznaczone dla Niemców. Przez następne miesiące starali dostać się do zakonspirowanych organizacji. Chcąc też cały czas pomagać rodzinom, więc by zarobić zostali szklarzami.

Jednak wkrótce potem ich drogi się rozeszły. Alek wraz z kolegą Małym zaczął prowadzić rykszę. Latem wyjechał na wieś, gdzie poznał Jędrka Makulskiego. Razem odkryli zakopaną broń, zakonserwowali ją i ukryli. Zośka w tym czasie założył wytwórnię marmolady, gdzie z czasem ponownie zaczęła spotykać się drużyna Buków. W marcu 1941r związali się z Małym Sabotażem. Początkowo Alek wyróżniał się w akcji wybijania szyb, zakładów fotograficznych dla Niemców. Następnie starali się przerwać chodzenie polskiej publiczności na niemieckie filmy. Alek często gazował lokale i zrywał największe flagi umieszczone na głównych, dobrze strzeżonych budynkach. Wkrótce Mały Sabotaż się rozrósł i każdy z chłopców, byłych członków Buków miał własny oddział złożony z zupełnie nowych ludzi.

Chłopcy w swoich grupach brali udział w wielu akcjach dotyczących manifestowania rocznic narodowych. Z okazji 3 maja zespół alka zarzucał durze zwisające do ziemi flagi na przewody tramwajowe. Podczas rocznicy 11 listopada malowano ogromne napisy „Polska zwycięży”.

Jednym z największych wyczynów Alka była sprawa Kopernika. Na pomniku astronoma okupanci umieścili tablicę głoszącą że był Niemcem.
W lutym 1942r Alek postanowił w rocznicę urodzin astronoma usunąć fałszywy napis. Szczęśliwie odciągną tablicę do pobliskiej zaspy śniegu, a kilka dni później zabrał ją stamtąd z kolegami. Czyn Alka stał się sławny na całym świecie.

Chłopcy nie zajmowali się jedynie walką bieżącą, podejmowali też do powstania i życia w wolnym kraju. Jednak w listopadzie 1942r przeniesiono chłopców z Małego Sabotażu do Grup Szturmowych, gdzie musieli walczyć z bronią w ręku.
W marcu gestapo aresztowało Heńka, w którego notatkach znaleziono adres Rudego. Chłopak już niedługo został aresztowany. Był więziony na Pawiaku, gdzie żołnierze bili go do nieprzytomności, by wyjawił choć jedno nazwisko, lecz Rudy nie poddawał się. Gdy chłopcy dowiedzieli się o aresztowaniu przyjaciela postanowili go odbić. Zośka zaplanował akcję. 26 marca wszyscy czekali na stanowiskach w pobliżu arsenału. Po krótkiej walce uwolniono Rudego i innych więźniów przewożonych w specjalnej karetce. Niestety podczas odwrotu grupa Alka została zaatakowana przez Niemców, chłopak został raniony w brzuch. Po przewiezieniu do domu Rudy i Alek zmarli tego samego dnia.

Śmierć chłopaków wywołała i wzbudziła wiele uczuć wśród drużyny Buków. Zrozumieli, że wojna zabrała im wszystkie plany na przyszłość. Przyjaciele, którzy chcieli być dobrymi mężami, ojcami, , prowadzić własne firmy i żyć dla Polski musieli zginąć w jej obronie. Niemiecki okupant pobawił ich wszystkiego, o czym tak bardzo marzyli.