“A jednak ten starzec czytywał Wujka i nie chciał...zapomnieć”-Rozważania o roli ojczyzny i języka ojczystego w życiu człowieka na przykladzie bohaterów nowel „Latarnik” i „Wspomnienie z Maripozy”Henryka Sienkiewicza

W literaturze polskiej pisarze ciągle opisuja o swej ojczyznie.I dlatego ciągle w swych utworach przedstawiają ją jako najpiękniejszą częśc świata.Także i ludzie ,którzy wyjechali z rodzinnego kraju i błąkali się po świecie ,bardzo tęsknią za nią.Wciąż wspominają dobre chwile spędzone w dzieciństwie i przyrodę,która otaczała ich.Wtedy nadchodzi czas żalu i tęsknoty do ojczyzny.Wielu ludziom się tak zdarzyło.że zostali wywiezieni na Syberię.a niektórzy całe życie błakali się po świecie,poniewaz spotkał ich taki los.

Taki los spotkal i dwóch starców,którzy błakali siś w czterech stronach świata.Jeden ze starców byl czlowiekiem lat 70 imię jest nie wiadome,nazwizko Skawiński.Miał ruchy i postawę żołnierza.Włosy miał zypełnie białe,płec spaloną,jak u Kreolów,ale z niebieskich oczu należa do ludzi południa.Skawiński był z Polski.Po wyjezdzie z Polski walczył w czterech stronach świata.Był w Australii Kopaczem złota,w Afryce poszukiwaczem diamentów , w Indiach Wschodnich,w Kalifornii,w Brazylii,na Amazonce itd.Wreszcie przybył do Aspinwall-i tu miał być kres jego niepowodzeń,Został latarnikiem.Pewnego razu mu w ręce trafiła polska ksiazka „Pan Tadeusz” i posypały sie nowe wspomnienia o Polsce i rodzinnym domu.

Drugim starcem jest człowiek,który dwadzieścia dwa lata mieszka na obczyznie w Maripozie.Miał na imię Putrament.Pierwszy raz za dwadziescia dwa lata ujrzał rodaka.Starzec rozmawiał staropolskim językiem,ponieważ tylko jedno miał ksiązkę „Biblię Wujka”,która była napisana starym polskim językiem.On ją czytał co dzień,aby nie zapomnieć mowy ojczystej.W Maripozie nie znał żadnego Polaka,pierwszy raz za dwadzieścia dwa lata zarozmawiał z Polakiem.Starzec pragnął jak najwięcej dowiedzieć sie o Polsce,usłyszec słowa kochanego,ojczystego i tak dlugo niesłyszanego języka.

Oto właśnie tki los spotkał dwóch starcow z Polski.Skawiński i Putrament-to starcy o podobnych losach.Skawiński był starcem wysokim,zahartowanym,który całe życie podróżował i znalazł wreszcie miejsce spoczynku na latarni.Putrament ,tak jak i Skawiński,był wysoki,zahartowany mężczyzna,który całe zycie natomiast spędził na jednym miejscu,to znaczy,w lesie w Maripozie.Te dwie nowele powiązał i stworzył nam bardzo dobrze znany pisarz Henryk Sienkiewicz.Przedstawil tu tych starców jako ludzi,którzy całe życie pamiętali swój ojczysty język,nigdy niezdradziliby ojczyzny.Ci starcy ukazani jako ludzie sprawiedliwi,broniace az do śmierci ojczyzny.