Pokusa w literaturze

W życiu każdego człowieka przychodzi moment pragnienia, pożądania. Jest to swego rodzaju "próba charakteru", gdyż najczęściej uleganie tym "pokusom" prowadzi do złego. Przykładem takiej "uległości" może być hrabia Henryk, z dramatu Z. Krasickiego pod tytułem "Nieboska Komedia". Podobnie jak główny bohater, często sami "padamy ofiara" własnych słabości, a w konsekwencji bardziej lub mniej cierpimy za chwile pozornego szczęścia. Tak jak już wspomniany szlachcic z czasem uświadamiamy sobie jak złego wyboru dokonaliśmy. Jednak wcale nie musimy pokutować. Uważam bowiem ze zawsze mamy dwie "drogi".Pierwsza to ta "ciężka", w którą należy włożyć swój trud, ale zgodna z własnym sumieniem. "druga"- przyjemna i bez zbędnego "przemęczania się".

Dziś częściej wybieramy to "alternatywne" wyjście choć juz od wieków jest nam wpajane ze w taki sposób prawdziwego szczęścia się nie osiągnie. Juz w Biblii możemy doszukać się fragmentów gdzie wyraźnie jest opisane czym jest pokusa.Kuszenia dokonuje szatan czyli wcielenie zła a jedyna osoba która się nie poddaje woli Belzebuba jest Jezus - dla chrześcijan uosobienie dobra.
Czemu wiec w większości przypadków wybieramy zło? Moim zdaniem wynika to ze słabości naszego charakteru.Perspektywa szybkiego zarobku bądź przyjemności wynikających z łamania zasad zazwyczaj "biorą górę" gdy w zamian mamy gwarancje czystego sumienia.

Jednak w późniejszym czasie uświadamiamy sobie co w rzeczywistości daje człowiekowi szczęście.Tą prawdę najlepiej opisał W. Shakespeare w swoim dramacie "Makbet" w którym to główny bohater wodzony chęcią władzy, zabija i popada w obłęd podobnie jak jego zona.

Sam niedawno doswiadczylem(am) czym jest uleganie pragnieniom i "słono" zapłaciłem za swoje poczynania, które z początku wydawały się być idealnym rozwiązaniem. Dlatego uważam, że ten kto ulega pokusom i twierdzi że jest szczęśliwy po prostu kłamie a prawdziwa radość odczuwamy gdy "dopniemy swego" zachowując przy tym czyste sumienie.