Broń chemiczna i biologiczna

Historia bojowych środków trujących:
1. Wojna peloponeska – Spartanie – dymy drażniące ze spalania smoły i siarki
2. Grecy – spalanie ptasich piór
3. I wojna światowa – 1915r. – Niemcy w bitwie pod Ypres
4. Grecy – wojna abisyńska 1936r.
5. Irak w wojnie z Iranem – 1983-1988r.
6. 20.03.1995r. – terroryści w Japonii.

Bojowe środki trujące (BST) – specjalna grupa związków chemicznych, które poprzez bezpośrednie działanie na organizm człowieka lub przez skażenie środowiska mogą spowodować masowe porażenie ludzi, zwierząt i roślin.

Podział BST:
1) Paralityczno – drgawkowe (zwężenie źrenic, łzawienie, duszności, wymioty, ślinotok, bezdech, samorzutne oddawanie moczu i kału, drgawki, porażenie mięśni, utrata przytomności, porażenie centralnego układu nerwowego, śmierć; są to środki trwałe):
a) sarin (bezbarwny i bezwonny),
b) soman (bezbarwny o słabym zapachu kamfory),
c) V-gazy (bezbarwne i bezwonne),
d) tabun.
2) Parzące (trudno gojące się oparzenia i uszkodzenia układu oddechowego):
a) iperyt (gaz musztardowy – żółta, oleista ciecz o zapachu musztardy, czosnku i cebuli),
b) iperyt azotowy,
c) luizyt (bezbarwna ciecz o zapachu pelargonii).
3) Duszące (obrzęk płuc, duszności, bóle w klatce piersiowej, skurcz oskrzeli, śmierć w wyniku uduszenia; są to środki nietrwałe):
a) fosgen (bezbarwna, oleista ciecz),
b) dwufosfogen (bezbarwna, oleista ciecz o zapachu zbutwiałego siana),
4) Ogólnotrujące (blokowanie enzymów oddechowych, ulegają zahamowaniu najistotniejsze funkcje życiowe, śmierć):
a) cyjanowodór (kwas pruski – bezbarwna ciecz o zapachu gorzkich migdałów),
b) chlorocyjan (bezbarwny gaz o przenikliwym zapachu),
c) arsenowodór (3xcięższy od powietrza gaz o słabym zapachy czosnku lub cebuli).
5) Drażniące (silny kaszel, łzawienie, wodnisty katar i ślinotok, zakłócenia w oddychaniu, wymioty):
a) adamsyt,
b) chloroacetofenon,
c) chloropikryna (żółta, oleista ciecz o ostrym zapachu),
d) CS.
6) Psychochemiczne (zaburzenia psychiczne – halucynacje, zespoły urojeniowe, silne pobudzenia psychoruchowe, depresja):
a) LSD-25 (środek halucynogenny),
b) meskalina (halucynacje i zaburzenia czasu i przestrzeni),
c) psylocybina,
d) sernyl (silne pobudzenie, utrata kontroli, majaczenia).
7) Roślinobójcze (przy większym stężeniu niszczą rośliny uprawne):
a) pestycydy,
b) herbidycy,
c) defolianty.

Toksyny:
- bakteryjne – jad kiełbasiany (po 12 godz. lub w ciągu trzech dni – nudności, biegunka, zaburzenia wzroku, porażenie mięśni oddechowych) – naj. trucizna pochodzenia naturalnego
- roślinne – kurara (działanie paraliżujące), cykutotoksyna (szalej jadowity – silne pobudzenie, drgawki oraz wymioty)
- zwierzęce – od ryb jadowitych: fugu i mureny (działanie paraliżujące)
Toksyczne środki przemysłowe (TSP):
- amoniak (bezbarwny, lżejszy od powietrza gaz o przenikliwym zapachu, wywołuje ostry kaszel, obrzęk płuc, poparzenia skóry oraz utratę wzroku),
- chlor (żółtozielony gaz, cięższy od powietrza, wywołuje postępującą niewydolność oddechową, owrzodzenie spojówek, podrażnienia skóry, bóle głowy, niepokój),
- kwas azotowy (żółta ciecz o przykrym zapachu, wywołuje przewlekłe zapalenie oskrzeli, rozedmę płuc, oparzenia chemiczne skóry i błon śluzowych, porażenie wzroku),
- kwas siarkowy (bezbarwna, bezwonna, oleista ciecz, działanie jak kwas azotowy).
Ochrona:
- stosowanie indywidualnych środków ochrony dróg oddechowych i skóry,
- hermetyczne ukrycia przed skażeniami
- zabiegi sanitarne i specjalne.


BOJOWE ŚRODKU ZAPALAJĄCE

Historia bojowych środków zapalających:
1. „Ogień grecki” – pociski miotane z katapult w średniowieczu.
2. „Brandery” – małe, bezzałogowe okręty do wywoływania pożarów – XV-XVII w.
3. „Kule ogniste” – rozpalone żelazne pociski – XVI w.
4. I wojna światowa – miotacze ognia i bomby zapalające.
Bojowe środki zapalające – środki stosowane na polu walki oraz na zapleczu przeciwnika, służące do rażenia wojsk, wywoływania pożarów oraz do niszczenia sprzętu bojowego i dóbr materialnych nieprzyjaciela.
Podział BST:
1) Ciała stałe niewymagające do spalania tlenu atmosferycznego:
a) termit (mieszanina sproszkowanych metali oraz azotanu baru. Temp. spalania 3000C. Bomby lotnicze, pociski artyleryjskie, ręczne granaty zapalające).
2) Ciała stałe wymagające do spalania tlenu atmosferycznego:
a) elektron (stop metali, temp. spalania ok. 800C. Korpus bomb termitowych),
b) fosfor biały (temp. spalania ok. 1200C
3) Ciała ciekłe i półciekłe:
a) napalm (produkty pochodzenia naftowego oraz sole kwasów organicznych; temp. spalania 800-1000C; bardzo dobra przylepność; czasami wydziela toksyczny dym podrażniający oczy i układ oddechowy; miotacze ognia, bomby lotnicze, pociski artyleryjskie),
b) pirożel (podobny skład i właściwości co napalm – temp. spalania ok. 1600C).


BROŃ BIOLOGICZNA

Historia broni biologicznej:
1. Epidemia dżumy – 1348 – 1350r. – śmierć 1/3 mieszkańców Europy.
2. Epidemia „hiszpanki” –1918 – 1919r. – 20 mln ludzi.
3. Aleksander Macedoński – pozostawianie zwłok
4. Tatarzy – 1347r. – przerzucanie w Kaffa zwłoki chorych na dżumę przez mury.
5. Francisco Pizarro – walki z Indianami.
6. I wojna światowa – bakterie wąglika – niszczenie transportów koni i mułów.
Broń biologiczna – (broń B, broń bakteriologiczna) – broń masowego rażenia, w skład której wchodzą różne drobnoustroje chorobotwórcze (wirusy, bakterie, riketsje, pierwotniaki) oraz ich toksyny wywołujące epidemie chorób wśród ludzi, zwierząt i roślin.
Podział broni biologicznej:
1) Bronie wirusowe:
a) Ebola (wysoka, temperatura, krwawienie ze wszystkich otworów ciała, bóle stawów po 2-3 dniach).
2) Bronie bakteryjne:
a) cholera (silny nieżyt jelitowo – żołądkowy, odwodnienie organizmu, śmierć),
b) dżuma (wysoka gorączka, obrzęk płuc, zgon po 2-5 dniach),
c) wąglik (początkowo jak zwykła infekcja, potem wymioty, bóle stawów, krwotoki)
3) Bronie riketsjowe (riketsje – małe bakterie wewnątrzkomórkowe będące pasożytami):
a) dur brzuszny (infekcja żołądka, silna gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, owrzodzenie jelit).
4) Bronie grzybiczne:
a) mytotoksyny (zaburzenia w funkcjonowaniu układu oddechowego oraz powstawanie infekcji ropnych)
Rozprzestrzenianie broni biologicznej:
1. Podrzucanie zakażonej żywności, odzieży, materiałów opatrunkowych.
2. Skażenie ujęć wody.
3. Przenoszona w listach.
4. Naturalni nosiciele (pchły, pluskwy, wszy, szczury, myszy).
5. Napad powietrzny.
Ochrona przed bronią biologiczną:
1. Stosowanie indywidualnych środków ochrony dróg oddechowych i skóry.
2. Hermetyczne ukrycia przed skażeniami.
3. Zabiegi sanitarne.
4. Szczególne zasady higieny osobistej.