profil

Organizacja zasobów na dyskach twardych.

poleca 85% 163 głosów

Treść
Grafika
Filmy
Komentarze

Na zajęciach omawialiśmy oraz ćwiczyliśmy zakładanie partycji dyskowych przy pomocy programu FDISK wbudowanego w systemy operacyjne Microsoft Windows opartego na systemie MS-DOS.
Po wprowadzeniu przeszliśmy do ćwiczeń praktycznych, otrzymaliśmy dyski startowe na których zawarte były pliki wsadowe z jądrem systemowym które umożliwiły rozruch komputera w trybie wiersza poleceń.
Po załadowaniu jądra systemu i ukazaniu się A:\ wprowadziliśmy
komendę FDISK uruchamiającą program do repartycjonowania dysków.
Po załadowaniu się programu przystąpiliśmy do pracy według instrukcji prowadzącego. Pierwszym komunikatem było zapytanie czy chcemy włączyć obsługę dużych dysków i w zależności od wielkości naszego HDD możemy wpisać [T] lub [N] .
Po ukazaniu okna dialogowego mogliśmy przystąpić do dalszej pracy.
Kolejnym krokiem jest sprawdzenie czy na dysku nie znajdują się jakieś wcześniej utworzone partycje lub dyski logiczne. Po weryfikacji rozpoczęliśmy zakładanie partycji. Jako pierwszą tworzyliśmy partycję podstawową, którą przeważnie ustawia się jako aktywną, po niej tworzymy partycję rozszerzoną na której możemy wydzielić jeden lub kilka dysków logicznych. Można także utworzyć partycję poza DOS zostawiając określoną ilość miejsca na dysku i tam można
instalować inne systemy operacyjne pamiętając o tym iż ta partycja wymaga przygotowania pod dany system operacyjny.
Opisaną procedurę można cofnąć, ale trzeba pamiętać, że robimy usuwanie partycji lub dysków logicznych w dokładnie odwrotnej kolejności niż ich zakładanie. Zaczynamy usuwanie od kasowania dysków logicznych partycji rozszerzonej, o ile, istnieje, następnie partycji rozszerzonej oraz w końcowym etapie partycji podstawowej. Pominięcie lub zmiana kolejności nie da nam żądanego efektu.
Podsumowując zajęcia trzeba po prostu zapamiętać, jaką strukturę posiada dysk to znaczy, w jakiej kolejności mamy wykonywać zadania.
Na zajęciach pominęliśmy czasochłonny proces formatowania ale jest prostszy do zrozumienia niż partycjonowanie.
Zajęcia zakończyliśmy usuwając dotychczas utworzone partycje oraz założeniu na całym dostępnym miejscu na dysku partycji podstawowej i uczynieniu ją aktywną.

Czy tekst był przydatny? Tak Nie

Czas czytania: 1 minuta