Liechtenstein.

Liechtenstein jest to niewielkie państwo położone w środkowej Europie, w Alpach, na wschodnim brzegu Renu. Od wschodu graniczy z Austrią, od zachodu i południa ze Szwajcarią. Powierzchnia wynosi 160 km2.

Stolica - Vaduz (5 070 mieszkańców). Większe miasta: Schaan (5 130mieszkańców).
Język urzędowy - niemiecki.
Liczba mieszkańców - 33 145
79% ludności mieszka na wsi, tylko 21% w miastach.
Średnia gętość zaludnienia: 201 osób/km2.
Skład etniczny:
-Liechtensteinczycy (62,5%),
-Szwajcarzy (15,7%),
-Austriacy (7,7%),
-Niemcy (3,7%).

Północną i zachodnią część kraju zajmuje szeroka nizina Renu, która została zamieniona na pola uprawne. W dolinie Renu klimat umiarkowany ciepły. Wschodnią i środkową część zajmują Alpy Retyckie z najwyższym szczytem Naatkopf (2573m). Klimat łagodny, o dość wysokich opadach. Roślinność w wysokich górach powyżej 2000m - alpejska, w niższych partiach zaś lasy liściaste (buk, klon, wiąz, jesion), które pokrywają 2/5 terytorium kraju i są pod ścisłą ochroną. Świat zwierzęcy reprezentują: jelenie, świstaki, lisy, borsuki oraz łasice.
W dolinie Renu występują żyzne gleby aluwialne, na pozostałym obszarze słabo wykształcone, górskie.
Liechtenstein jest to monarchia konstytucyjna z jednoizbowym parlamentem - Landtagiem liczącym 25 miejsc.
W latach 1815-1866 kraj należał do Związku Niemieckiego, po jego rozwiązaniu związał się politycznie i gospodarczo z Austrią. Po upadku Austrii nawiązał ścisłe stosunki z neutralną Szwajcarią, zawierając z nią umowę pocztową i umowę monetarną (1921) oraz unię celną (1923). Po śmierci Księcia Frantza Josepha II w 1989 głową państwa został Książę Hans Adam II.

Od 1868 r. L. nie posiada stałej armii, a siły policyjne są niewielkie. Faktyczną obronę zapewnia mu Szwajcaria.
Liechtenstein zrezygnował w praktyce z suwerenności polityki zagranicznej podpisując w 1924 roku unię celną ze Szwajcarią. W myśl tego dokumentu wszelkie porozumienia między Liechtenstein'em a państwami trzecimi wymagają aprobaty Berna. Kobiety otrzymały prawa wyborcze dopiero w 1984 roku, co poprzedziły zażarte spory. Członkiem ONZ kraj został dopiero w 1990 roku. Szanse Liechtenstein'u na przystąpienie do UE przekreśliło odrzucenie w 1992 roku członkostwa w Unii przez Szwajcarię.

Lichtenstein jest ważnym centrum finansowo-bankowym. Stabilność i unia celna ze Szwajcarią czynią z państwa atrakcyjny "raj podatkowy", dlatego wiele przedsiębiorstw zagranicznych umieszcza tam swoje oficjalne siedziby.
Ponadto, ponieważ kraj ten nie należy do UE, tutejszy sektor finansowy jest mniej zależny od przyszłych zmian w unijnym prawie bankowym. Jest tam duże różnicowanie struktury gospodarczej. Znakomicie rozwija się przemysł chemiczny, meblarski, precyzyjny oraz produkcja ceramicznych protez stomatologicznych. Rolnictwo nastawione na uprawę zbóż, owoców, winorośli, warzyw i na hodowlę bydła. Znacznych dochodów dostarcza turystyka i sprzedaż oryginalnych znaczków pocztowych. Największymi partnerami handlowymi są: Wielka Brytania, Szwajcaria, Niemcy, Francja.

Wysoki poziom życia sprawia, że napięcia na tle narodowościowym lub społecznym są tu rzadkością.
Liechtenstein musi importować większość surowców energetycznych. Niemal cała energia elektryczna pochodzi z niemieckich elektrowni.
Komunikację publiczną w Liechtenstein'ie stanowi głównie sieć autobusów pocztowych. Jednotorowa linia kolejowa ma tylko kilka stacji, natomiast najbliższe lotnisko znajduje się z Szwajcarii, w Zurychu.
Odnowa alpejskich krajobrazów stanowi tak ważną kwestię polityczną, że odpowiada za nią jeden z zaledwie pięciu ministrów w rządzie. Podobnie jak w Szwajcarii, największy niepokój budzą następstwa wzmożonego ruchu tranzytowego i wysoka liczba samochodów w stosunku do liczby mieszkańców. Podjęty w 1988 roku experyment z wprowadzeniem bezpłatnych przewozów autobusami publicznymi zakończył się fiaskiem, gdyż mieszkańcy Liechtenstein'u nad transport zbiorowy przedkładali przemieszczanie się własnymi samochodami.
Klinik i szpitali jest niewiele, ale służba zdrowia zapewnia opiekę na wysokim poziomie. Wielu obywateli ma wykupione prywatne ubezpieczenia zdrowotne, które uprawniają do leczenia w Szwajcarii.

Kraj nie posiada wyższych uczelni. Absolwenci kontynuują naukę w Austrii, Szwajcarii, Niemczech i Stanach Zjednoczonych.
Ukazują się tam 2 dzienniki kierowane przez partie polityczne. L. nie posiada własnej stacji telewizyjnej, ma tylko 1 stację radiową.
Alpejskie krajobrazy przyciągają zimą do L. narciarzy, a latem miłośników wspinaczki i turystyki pieszej.