Nobel za prawdę - recenzja powieści "Czekając na barbarzyńców" J. M Coetze'a.

„Czekając na barbarzyńców” to thriller polityczny, w którym prostoduszność idealisty otwiera drzwi okrucieństwu. Tak brzmi werdykt Akademii Szwedzkiej przyznającej coroczną Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Autor tej powieści, John M. Coetzee urodził się w Republice Południowej Afryki w 1940 roku. Jako jedyny twórca został dwukrotnie uhonorowany Nagrodą Bookera - najbardziej prestiżową nagrodą literacką przyznawaną w Wielkiej Brytanii za najlepszą powieść angielskojęzyczną danego roku.

„Czekając na barbarzyńców” jest książką nietypową. Nie znamy imienia głównego bohatera, ani miejsca i czasu akcji. Z treści wynika jedynie jaka panuje w danym momencie pora roku. Najdziwniejsze jest to, iż pustynne ziemie bliżej nie określonego Imperium nawiedzają burze śnieżne i zamiecie w czasie zimy.

Kompozycja powieści zlewa się w całość jako pamiętnik głównego bohatera. Jest nim podstarzały mężczyzna, będący sędzią w jednym z przygranicznych miast Imperium. Jego życie układało się po jego myśli – 30 lat pracował spokojnie na swoim stanowisku. Jednakże pewnego dnia do bram jego miasta zawitali żołnierze armii Imperium. Powodem ich przybycia było zagrożenie ze strony tytułowych barbarzyńców, które zdaniem sędziego było całkowicie Zadaniem wojsk było wyjść naprzeciw wrogim plemionom i wygrać w pewnym sensie wyimaginowaną wojnę. On jako jedyny przeciwstawia się odgórnym zarządzeniom przez co jego życie zmienia się całkowicie. Oczywiście jednym z powodów takiego obrotu zdarzeń było pojaiwenie się tajemniczej kobiety...

Narracja dzieła Coetze’a jest pierwszoosobowa. O wszystkich zdarzeniach z teraźniejszości i przeszłości dowiadujemy się z przemyśleń i monologów bohatera. Jako narrator opisuje i komentuje zaistniałe w powieści sytuacje. Dzięki temu czytelnik poznaje jego tok myślenia oraz powody jego działań.

„Czekając na barbarzyńców” przeczytałem z zapartym tchem. Uważam, iż Nagroda Nobla, którą autor otrzymał za serię książek rozpoczętą tą powieścią należała mu się. Opisał historię pewnego nieznaczącego administratora miejskiego ukazując całe zło naszego świata. Duży nacisk nałożył na odzwierciedlenie nieczułości władz wobec jednostki. Bohater prowadził istotną walkę z wiatrakami w imię sprawiedliwości. Niestety nikt tego nie docenił...