Najwybitniejszy polityk XX wieku.

W historii XX wieku mogliśmy spotkać się z wieloma politykami. Jedni z nich lepiej wykonywali swoje obowiązki wobec państwa inni gorzej. Według mnie jednym z najwybitniejszych jest Józef Piłsudski, mimo iż jego polityka wcale nie była doskonała. O jego wielkości może świadczyć fakt, iż został pochowany pomiędzy największymi polskimi władcami.

Na samym początku chciałabym po trosze przedstawić sylwetkę Józefa Piłsudskiego, ponieważ biografii Marszałka od historii nie da oddzielić.
Urodził się 5 grudnia 1867 roku w Zułowie niedaleko Wilna w rodzinie, która czynnie brała udział w powstaniu styczniowym. Jego matka od najmłodszych lat uczyła go miłości do ojczyzny, wszczepiała w niego zasady rycerskiego honoru. Uczyła go stać twardo przy sztandarze i przy sztandarze ginąć. Zasady te zostały w nim zakorzenione tak mocno ze carska szkoła nie zdołał ich wykrzewić z umysłu młodego Józefa Piłsudskiego. Już w wieku 10 lat wraz ze swym bratem organizuje w szkole samoobronę przeciwko uciskowi carskiemu. Po ukończeniu gimnazjum Piłsudski postanawia poświęcić się studiom na uniwersytecie. Wybiera medycynę. Niestety nie udało mu się ukończyć studiów. Został relegowany. Powrócił do Wilna.

Po zamachu w 1887 roku na Cara Aleksandra III nazwisko Piłsudskiego zostało wmieszane do spisku i mimo iż niczego mu nie udowodniono został skazany na 5 lat zesłania na sybir. Po upłynięciu kary powraca do Wilna. Jest pod ciągłym dozorem policji. Mimo tego zajmuje się działalnością konspiracyjną. W 1900 roku za tę właśnie działalność został aresztowany i torturowany, udało mu się zbiec.
W latach 1902 – 1904 kwaterą główną Piłsudskiego jest Kraków. Tu opracowuje plany działania i wydaje dyspozycje. Z Krakowa na całą Polskę chce rozprzestrzenić ruch niepodległościowy. Zdawał sobie jednak sprawę, że będzie musiał prowadzić wojnę i może ją wygrać tylko musi mieć żołnierzy, na których zawsze będzie mógł polegać.

Do wybuchu I wojny światowej 1914 roku Piłsudski zajmuje się konspiracją. W trakcie wojny wraz z Legionami utworzonymi z Krakowskiej młodzieży doprowadza to tego ze w dniu 11 listopada 1918r Polska odzyskuje niepodległość po 123 letniej niewoli.
Po powrocie z Magdeburga do Polski Piłsudski zastaje kraj zdewastowany i spustoszony przez wroga. Ludność składa się jedynie z nędzarzy. Politycznie ojczyzna jest skłócona i rozbita na rozliczne partie. Dzień po odzyskaniu niepodległości Piłsudski zostaje mianowany naczelnikiem państwa. Dwa rządy: Lubelski z Ignacym Daszyńskim oraz Rada Regencyjna przekazują władzę Piłsudskiemu. Na początku Naczelnik Państwa całą swoją pracę poświęca organizacji armii i obronie Rzeczypospolitej. Poza tym skupia się on także na sprawach wewnętrznych państwa. Zwołuje do Warszawy Sąd Ustawodawczy. W 1921 w Rydze zostaje podpisany pokój z Rosją. Po zawarciu pokoju Piłsudski rozpoczyna pracę nad odbudową państwa na zewnątrz i wewnątrz. Spotyka się on z wieloma trudnościami ze strony zwaśnionych między sobą i wrogich mu partii. Gdy po uchwaleniu konstytucji 17 marca 1921 roku zgromadzenie narodowe przystąpiło do wyboru prezydenta Naczelnik zrezygnował ze swojej kandydatury (najprawdopodobniej spowodowane było to tym, iż wiedział, że jako prezydent będzie miał bardzo ograniczoną władzę).
Lata od 1923 do 1926 były okresem, w którym Piłsudski odsunął się od władzy państwowej oraz z areny życia publicznego. Osiada w Sulejówku pod Warszawą i zajmuje się pracą piśmienniczą. Nie żąda niczego od Państwa. Swoją pracą zapewnia byt swojej rodzinie i sobie, a to, co przypadło mu z urzędu oddawał na cele społeczne. W trakcie tego okresu pisze książki i rozprawy, także artykuły. Wygłasza także odczyty polityczne.

W kraju przybiera na sile sejmowładztwo. Do ogólnego rozprężenia dołącza także załamanie gospodarcze. Dla ukrócenia panoszącej się swawoli Piłsudski żąda karzącej i bezwzględnej ręki.

Dnia 10 maja 1926 Roku Piłsudski oświadcza, iż staje do walki z panowaniem skłóconych partii i stronnictw. 12 maja wyrusza z Sulejówka do wiernych mu oddziałów i wraz z nimi wyrusza pod Warszawę. Tam stawia swoje żądania prezydentowi. Po odniesionym zwycięstwie, Piłsudski nie bierze dyktatury w swoje ręce kierują ją na tory legalne. Po przewrocie został wybrany na prezydenta jednak i tym razem wyboru nie przyjął. Zalecił kandydaturę Ignacego Mościckiego. „Już w pierwszych dniach po przewrocie świat zrozumiał, że Polską kieruje człowiek, który państwu da siłę i potrafi je umocnić.” Od chwili powrotu do życia publicznego Marszałek całkowicie poświęca się pracy dla Polski. Bardzo dobrze orientuje się w grze sił politycznych. Jego trafne metody, które stosuje w polityce międzynarodowej wysuwają Polskę coraz bardziej na czoło państw europejskich. Piłsudski przeprowadza zbliżenie Polski i Anglii, oraz pogłębia sojusz polsko francuski. Doprowadził Także do wstępnego porozumienia pomiędzy Polską i Litwą.

„Geniusz Marszałka Józefa Piłsudskiego wyprowadził Polskę na szeroką arenę rozgrywek międzynarodowych, wywiódł ją z gromady „ubogich krewnych” w grono potęg świata, które może wzajem obawiają się, ale też wzajem się cenią.”
W dziedzinie ekonomicznej zaznacza się po okiem Marszałka Piłsudskiego wybitny postęp gospodarczy. Nastąpiła stabilizacja złotego oraz poprawa bilansu handlowego.

Piłsudski był wymagający, ale jednocześnie sam był pracowitym przywódcą. Rządził silną ręką. Nawet, gdy chorował i brakowało mu sił poświęcał się państwu. Do samej śmierci 12 maja 1935 pracował i wydawał dyspozycje swoim następcom.
Według mnie w naszym rządzie przydałby się ktoś taki jak Marszałek Piłsudski. Był to człowiek, któremu nie zależało na tym, aby zarobić jak najwięcej pieniędzy. Dla niego najważniejsza była Polska i jej zjednoczenie. Był dla Narodu sztandarem, drogowskazem i wieczystym symbolem.