Streszczenie opowieści Guerna (Dziewiąty legion)

Opowieść Guerna

Guern był dowódcą jednej z centurii w dziewiątym legionie, niegdyś jednym z najlepszych.
Pewnego dnia legion wyruszył na Północ i już nie powrócił.

Wszystko zaczęło się od wybuchu powstania brytów i pojmania królowej Icenów, która rzuciła klątwę na legion.
Niedługo później powstanie upadło. Legion został odtworzony, ale nie wiodło mu się tak dobrze jak kiedyś. Tubylcy uważali go za przeklęty i o każde małe nieszczęście, chorobę czy wypadek obwiniano klątwę.
Ludzie zaczęli się go bać, nowych rekrutów było coraz mniej, legion słabł.
Niedługo potem cesarz Trajan umarł co wskrzesiło bunt. Dziewiąty legion był bardzo osłabiony więc do walki wyruszyło tylko cztery tysiące ludzi. Tubylcy atakowali ich z zaskoczenia, po czym uciekali. Do fortecy dotarło mniej niż trzy tysiące żołnierzy. Wkrótce skończył się zapas wody, część żołnierzy zaproponowała żeby paktować z brytami i oddać im Walencję bez walki w zamian za wolność, jednak legat nie zgodził się. Wtedy wybuchł bunt i legat prosił aby złożyli broń.
Obiecał że po powrocie sporządzi rzetelny raport, w którym podkreśli zasługi jeżeli zaprzestaną buntu i wrócą do obowiązków. Jednak było już za późno. Buntownicy rzucili się na niego i zabili go.
Zaraz po tym brytowie wdarli się do fortecy. O świcie przy życiu zostały tylko dwie kohorty.
Żołnierze postanowili przebić się do Eburacum, lecz tubylcy ruszyli w pogoń i zaczęli na nich polować.
Guern był ranny, wiedział że nie da rady uciec, więc schował się pod kolcolistem.
Gdy pogoń go minęła powlókł się do najbliższej wioski w której zaopiekowano się nim.
Żył tam wiele lat, miał żonę, dzieci i dom.