"Złoty wiek"

Uważam, że XVI wiek był okresem świetności dla Polski, ponieważ przyniósł on ogromny wzrost znaczenia naszego kraju w różnych dziedzinach życia na arenie międzynarodowej. Wśród państw Europy Polska zajęła czołowe miejsce jako potęga polityczna, gospodarcza i kulturalna. Rzeczpospolita stała się pośrednikiem kulturalnym między wschodem a zachodem Europy.
Myślę, że XVI stulecie można nazwać wiekiem złotym dla Polski, bowiem w tych czasach naszą ojczyzną rządziło kilku mądrych władców. Jednym z nich był Zygmunt II August. To właśnie za jego panowania Polska zawarła unię z Litwą. Stało się to w Lublinie 1 lipca 1569r. Integracja obu państw dotyczyła życia społecznego, politycznego i gospodarczego oraz posiadania wspólnego króla i sejmu. Był to największy i trwały sukces ruchu egzekucyjnego.
Ten okres to czasy Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta. Jednak największe zasługi dla rozwoju kultury w Polsce przypisuje się żonie Zygmunta Starego-królowej Bonie. Ta piękna, włoska księżniczka byłą osobą wykształconą, mądrą i bardzo zaradną. Będąc królową Polski mimowolnie szerzyła prądy włoskiego odrodzenia na swym dworze. Ten stał się ośrodkiem promieniującym na cały kraj. Przede wszystkim, za sprawą Bony, na dwór przybywali z Włoch artyści, architekci, lekarze i kucharze. Polska była dla nich gruntem szerzenia i rozwijania swoich umiejętności. Wszystko co Włoskie było modne (,,włoszczyzna"), ale nie ograniczało rozwoju naszej rodzimej kultury. Z włoskiego odrodzenia czerpaliśmy wzorce i natchnienie do tworzenia własnych dokonań artystycznych i naukowych. Za sprawą królowej Bony na Wawelu kwitło życie towarzyskie, szerzyła się moda włoska, zdrowa bogata w warzywa kuchnia, narodził się król polskich tańców-polonez. Gdy przybyli tu znakomici architekci i artyści rozpoczęto przebudowę zamku. W efekcie powstała renesansowa rezydencja, miejsce piękne i wygodne dla mieszkańców. Rozświetlone wnętrza, przestronne i ciepłe (arrasy na ścianach) pomieszczenia możemy podziwiać i dziś. Wtedy powstały też słynne arkady(element architektury starożytnej), czyli krużganki oparte na delikatnych kolumnach. Stojąc na nich dworzanie obserwowali to, co działo się na dziedzińcu. Za sprawą ostatnich Jagiellonów i złotego wieku nowego wyglądu nabrały inne rezydencje królewskie. Powstały też kolejne renesansowe budowle w miejscach obrad sejmu, ,,królewskich polowań" czy wreszcie wznosili je ważni obywatele. Zapał budowlany złotego wieku sprawił, że powstały wówczas najpiękniejsze budowle w Polsce (np. Zamość czy Baranowo) i co ważne, możemy je podziwiać do dziś. Budując nowe kamienice mieszczańskie zapewniano godziwe warunki ich mieszkańcom, co było humanitarne i postepowne. Ważne były: przestronne pomieszczenia, kaflowe piece i kominki, wysokie oszklone okna, włoskie świece do oświetlenia. Złoty wiek i ambicje ostatnich Jagiellonów pozostawiły nam najwspanialsze perły kultury narodowej. Są wśród nich arrasy wawelskie, kaplica Zygmuntowska z rzeźbami nagrobnymi, królewska biblioteka czy największy dzwon w Polsce ,,Zygmunt".
Był to również okres największej świetności słynnej Akademii Krakowskiej. Przybywali tu studenci z całej Europy. Nowe dyscypliny-geografia i kartografia sprzyjały poznaniu świata, co było zgodne z szerzącym się humanizmem. Do Polski wracali też w tym czasie absolwencie włoskich uniwersytetów. W ten sposób polskie społeczeństwo było coraz lepiej wykształcone i rosła liczba osób umiejących pisać. Akademia była miejscem nauki człowieka renesansu, który rozsławił Polskę na cały świat. Mikołaj Kopernik potępiony za życia, zwłaszcza przez Kościół, był wybitnym i wszechstronnym uczonym, astronomem i matematykiem. Dokonał rewolucyjnego odkrycia dotyczącego układu słonecznego i obalił tym samym średniowieczną, zacofaną teorię, że Ziemia jest środkiem wszechświata.
Odrodzenie kładło duży naciska na szerzenie się ojczystego języka. Pierwszym w Polsce pisarzem tworzącym w języku polskim był Mikołaj Rej, zwany ojcem literatury polskiej. Jednak najwybitniejszym twórcą złotego wieku był Jan Kochanowski. Ten z kolei to ,,ojciec dramatu polskiego", a jego fraszki i wiersze są skarbnicą wiedzy o życiu na królewskim dworze, ludowych obyczajach i wadach grup społecznych.\\
Tak więc w złotym wieku język polski stopniowo zaczął wypierać łacinę. Pierwsze drukarnie jakie powstały w Krakowie, coraz częściej drukowały polskie dzieła. Przybywało chętnych do czytania. Za sprawą drukarni, które powstawały w innych miastach w złotym wieku kultury w Polsce szerzyła się wiedza i rozwijała kultura.