Św. Maksymilian Maria Kolbe - rycerz niepokalanych.

8 stycznia 1984 w Zduńskiej Woli urodził się Rajmund Kolbe. Rodzice Rajmunda – Juliusz i Marianna z Dąbrowskich – byli gorącymi patriotami. Prowadzili w Zduńskiej Woli warsztat tkacki. Po narodzinach Rajmunda przenieśli się do Łodzi, a następnie do Pabianic. Miał czterech braci. Starszego Franciszka i młodszych: Józefa, Walentego i Antoniego. Dwóch najmłodszych synów państwa Kolbe zmarło w wieku niemowlęcym. W 1904 objawiła mu się Matka Boża z dwiema koronami: białą i czerwoną. Wtedy spoważniał i stał się bardziej pobożny. Wraz z bratem Franciszkiem wstąpił do Małego Seminarium Ojców Franciszkanów we Lwowie w 1907. Rozpoczął tam nowicjat i przyjął imię Maksymilian. Studiował w Rzymie filozofię na jezuickim uniwersytecie Gregorianum, a następnie teologię w Kolegium Seraphicum. W 1914 złożył uroczystą profesję w kaplicy Międzynarodowego Kolegium Serafickiego w Rzymie i przybrał sobie dodatkowo imię Maria. 16 października 1917 Maksymilian razem z 6 alumnami założył Rycerstwo Niepokalanej. Wcześniej w czasie modlitwy dostał natchnienie założenia stowarzyszenia maryjnego. W 1918 w Rzymie dostał święcenia kapłańskie. Mszę św. prymicyjną odprawił w kościele św. Andrzeja delle Fratte. Papież Benedykt XV pobłogosławił dzieło Rycerstwa Niepokalanej. W 1919 ojciec Maksymilian wrócił do Krakowa. Rok później z uwagi na pogarszający się stan zdrowia Ojciec Maksymilian wyjechał do Zakopanego. Tam usunięto mu jedno płuco. W styczniu 1922 zaczął wydawać „Rycerza Niepokalanej” w Krakowie. Ojciec Maksymilian zaczął wydawać ten miesięcznik nie posiadając na ten cel żadnych funduszy, licząc na pomoc Niepokalanej i pokładając nadzieję w Opatrzności Bożej. Pierwszy numer wydrukowano w nakładzie 5 tys. Egzemplarzy. Brakło mu 500 Mp (marek polskich) na opłacenie drukarni. Wkrótce na ołtarzu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w franciszkańskim klasztorze znalazł kopertę z napisem „ Dla Ciebie. Niepokalana” a w niej 500 Mp. Ojciec Maksymilian uznał ten przypadek za szczególny znak i łaskę Niepokalanej. Następnie z polecenia przełożonych, przeniósł wydawnictwo z Krakowa do Grodna, do klasztoru franciszkańskiego. Grodzieński klasztor był zbyt mały na potrzeby wydawnictwa. Książe Jan Drucki-Lubecki ofiarował pięciomorgową działkę pod budowę klasztoru-wydawnictwa. W październiku 1927 rozpoczęto budowę. Potem odbyło się kanoniczne założenie klasztoru Niepokalanów. Już w listopadzie przenieśli wydawnictwo z Grodna do Niepokalanowa. W 1929 otworzono Małe Seminarium Misyjne. W 1930 Ojciec Maksymilian podjął działania na rzecz misji katolickiej na Dalekim Wschodzie. W maju tego samego roku pojawił się pierwszy numer „Rycerza Niepokalanej” w języku japońskim. W 1938 odbyła się próbna audycja nowo założonego radia – Radio Nepokalanów. Św. Maksymilian wygłosił słowo wstępne. W 1939 wybuchła II wojna światowa i Maksymilian został aresztowany wraz z grupą zakonników. Został zwolniony 8 grudnia w święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i powrócił do Niepokalanowa. Okupacyjne władze hitlerowskie zezwoliły na jednorazowe wydanie „Rycerza Niepokalanów”. W lutym 1941 Maksymilian został aresztowany przez gestapo i uwięziony na Pawiaku. Miesiąc później przybył w transporcie więźniów do obozu zagłady w Oświęcimiu. W lipcu tego samego roku kierownik obozu za ucieczkę więźnia, wybrał 10 więźniów na śmierć głodową. Kolbe wyraził gotowość zastąpienia jednego z nich – Franciszka Gajowiczka, ojca rodziny. Kierownik się zgodził. Skazańcy zostali zamknięci w bunkrze głodowym bloku śmierci. 14 sierpnia 1941 w Wigilię Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Maksymilian wycieńczony głodem, został dobity zastrzykiem fenolu. Następnego dnia jego zwłoki spalono w obozowym krematorium. W 1948 Bp P. Yamaguchi, ordynariusz diecezji Nagaski w liście do papieża Piusa XII poprosił o wyniesienie na ołtarze Sługi Bożego Ojca Maksymiliana Marię Kolbego. 17 października 1971 odbyła się beatyfikacja Ojca Maksymiliana Marii Kolbego w Bazylice Św. Piotra w Rzymie przez Ojca Świętego Pawła VI, a 10 października 1982 kanonizacja św. Maksymiliana na Placu św. Piotra w Rzymie.