Jakie warunki muszą być spełnione, aby hodowla świnki morskiej odbywała się prawidłowo?

Świnki morskie najlepiej czują się w stadzie. Zwierzątka te pokazują wiele nowych zachowań, gdy żyją w grupie.
Na nieznany dźwięk lub ruch świnka reaguje zamarciem w bezruchu. Jest to zachowanie przeniesione jeszcze z czasów "dzikości" pupila. Takie zachowanie zwiększa szanse przeżycia, jeśli dźwięk lub ruch pochodzi od drapieżnika. Gdy jednak ruch lub dźwięk pochodzi z bliskiej odległości świnka zaczyna uciekać. W stadzie wygląda to w ten sposób, że osobniki rozbiegają się na wszystkie strony. Czasem prowadzi to do pokaleczenia słabszych świnek, dlatego trzeba uważać.
Zwierzęta te bardzo dobrze przystosowują się do nowych warunków, są ciekawe nowych przedmiotów umieszczonych w znanym otoczeniu. Czynności powtarzających się, np. nie boją się gimnastyki właściciela. Zaobserwowano, że niektóre świnki nawet nie boja się dźwięku odkurzacza. Może pracować on bardzo blisko jej klatki, a ona będzie dalej leżała, jadła czy piła. Udowodniono, że małe świnki są bardziej ciekawe świata, gdy widzą matkę i rodzeństwo. Również świnki w grupie są odważniejsze. Świnki mogą żyć w zgodzie np. z królikami. Czasem, ale rzadko, zdarza się, że zwierzątko to zaprzyjaźni się z psem czy kotem. Jednak takie sytuacje mają zazwyczaj miejsce, gdy świnka i pies były zapoznane jako małe. W innym wypadku polecane jest zamykanie świnki w klatce, gdy pies czy kot "grasują" po domu. Świnkę można trzymać w jednej klatce z królikiem. Nie poleca się zaś trzymania świnki w jednym pomieszczeniu z chomikiem - zwierzęciem nocnym. Świnki w nocy śpią, więc biegający po klatce współlokator będzie im przeszkadzał. Nie warto także trzymać świnki z myszą czy szczurem - zwierzęta zagryzą świnkę.

MOWA ŚWINEK:
Dotąd udało się "przetłumaczyć" kilka dźwięków wydawanych przez te zwierzątka. Oto mały słowniczek:
gwizd - oznacza niecierpliwość. Wydawany jest, gdy np. głodna świnka spostrzega opiekuna.
cmokanie - pełni funkcję informującą inne osobniki z grupy (lub opiekuna) o miejscu pobytu świnki.
ćwierkanie - wydawane przez małe świnki po karmieniu i w czasie, gdy matka pobudza je do oddania pokarmu. Oznaczają zadowolenie.
warknięcie - wydawane przez świnkę zaskoczona; oznacza: "Uwaga! Cisza!" dla reszty stada.
pisk - wydaje zwierzę bezpośrednio zagrożone, np. gdy zwierzę jest atakowane.
warkot - podkreśla dominację jednego samca w grupie nad innymi. Jest oznaką gotowości seksualnej i podniecenia.
szczękanie zębami - pojawia się jako odpowiedź na groźbę innego zwierzęcia. Czasem oznacza nadchodzącą "wojnę" między samcami.
chrząkanie - informuje o intencji ataku, kierowane do świnki o niższej pozycji w grupie.
ŻYWIENIE:
Świnkę należy karmić dwa razy dziennie możliwie w tym samym czasie. Zwierzątko szybko się do tego przyzwyczaja i z radością wita właściciela, który przynosi smakołyki. Zanim poda się suchy pokarm, należy usunąć z klatki resztki poprzedniego posiłku - nadgryzione warzywa, zgniłe liście itp. Będące w sprzedaży preparaty witaminowe nie są konieczne, gdy świnkę żywimy prawidłowo. Można je jednak podawać zwierzątku raz na tydzień.
Świnki morskie są wegetariankami. Potrzebują jednak pewnej ilości białka zwierzęcego - najlepiej w postaci tłustego mleka. Pokarm świnek musi być czysty, świeży i pozbawiony trujących związków, np. środków chemicznych, którymi opryskiwane są owoce. W klatce należy koniecznie zawiesić kostkę soli wapniowej lub zwykłej soli kuchennej, aby świnka mogła pokryć swoje zapotrzebowanie na składniki mineralne. A ponadto trzeba jej dostarczyć gałązek z drzew owocowych oraz suchego chleba, dzięki którym ściera ona swoje stale rosnące zęby.
ZAPOTRZEBOWANIE NA WODĘ:
Dziwny może wydać się fakt, że przy wystarczająco dużej dawce pokarmu soczystego niektóre świnki nie mogą obejść się bez wody. Zbyt długa przerwa w podawaniu płynów doprowadzić może do śmierci. W klatce świnki koniecznie musi znajdować się pojemnik z zimną, świeżą wodą, tak aby zwierzątko nigdy nie cierpiało pragnienia. Aby zaspokoić zapotrzebowanie świnki na białko zwierzęce, możemy podać jej wodę zmieszaną z mlekiem w proporcji 2:1. Ale bądźmy ostrożni, gdyż niektóre zwierzęta po wypiciu mleka miewają rozwolnienie. Poza tym, jeśli świnka od razu nie wypije mleka, nie należy pozostawiać go w klatce, gdyż w przeciwnym razie szybko się skwasi i może zaszkodzić zwierzęciu.
UTRZYMANIE I PIELĘGNACJA:
Aby świnka dobrze się czuła, musimy od czasu do czasu wypuszczać ją na spacer po pokoju, a przede wszystkim przygotować odpowiednią klatkę. Minimalne rozmiary klatki wynoszą: długość - 80 cm, szerokość - 60 cm i wysokość - 50 cm. Pomieszczeniem dla świnki może być drewniana mocna skrzynka, klatka z metalowych prętów, pojemnik ze sztucznego tworzywa lub akwarium. W dolnej części dobrze jest zainstalować plastykową lub oksydowaną wannę o wysokości 10-I5 cm, dzięki której łatwo można zmienić podłoże i dokładnie oczyścić dno. Od góry poleca się założyć siatkę, by uniemożliwić zwierzęciu wychodzenie na spacer o dowolnej porze dnia. Wybierając pomieszczenie dla świnki należy wziąć pod uwagę jej towarzyski charakter i potrzebę kontaktu chociażby wzrokowego z właścicielem. Nie wolno świnki odizolować od otoczenia, tak by nie mogła obserwować toczącego się koło niej życia. Z tego względu modne ostatnio plastykowe pojemniki o litych, nieprzejrzystych ściankach nie są odpowiednie. Następny problem to wyścielenie podłoża klatki. Wielu hodowców poleca torf, co uważane jest za błąd. W takim podłożu po pierwsze znakomicie rozmnażają się grzyby utrzymujące w klatce wilgoć, a po drugie wdychanie malutkich pasożytów bytujących w torfie może prowadzić do ciężkich chorób płuc u świnki morskiej. Zwierzęta poza tym są ustawicznie brudne, zaniedbane i trudno im utrzymać odpowiednią higienę. Najlepszą ściółką są wiórki, strużyny drzewne, słoma lub siano rozłożone warstwą o grubości ok. 5-8 cm. Do pełnego wyposażenia klatki potrzeba jeszcze karmników i pojemników na wodę. Talerzyki i miseczki nie są polecane. Zwierzę może w nie wdepnąć, wylać wodę i jeszcze załatwić w nich fizjologiczne potrzeby. Pojemniki na wodę powinny więc być łatwo dostępne dla świnki, ale jednocześnie takie, żeby słoma czy siano nie mogły się do nich dostać oraz żeby można było zawiesić je na klatce. Świnka powinna mieć stale świeżą wodę, a pojemniki należy regularnie myć, by nie namnażały się w nich drobnoustroje. Na pokarm poleca się ciężkie miseczki, których świnka nie będzie mogła przewrócić.
Pielęgnacja świnki:
Samo żywienie, głaskanie i czyszczenie klatki to dla dobrego samopoczucia świnki za mało. Zwierzątko potrzebuje dbałości o higienę. Jeśli będziemy świnkę czesać delikatnie i z miłością, to wkrótce będzie się ona cieszyć na sam widok szczotki, a więź z właścicielem jeszcze bardziej się pogłębi. Bardzo ważna jest regularna kontrola zębów. Gdy świnka nie ma możliwości ścierania ich, wówczas bardzo szybko urosną one do takich rozmiarów, że zwierzątko będzie miało kłopoty z jedzeniem. Jeśli zauważymy, że świnka ma za długie zęby, jak najszybciej pójdźmy z nią do lekarza, który przypiłuje ząbki. Do pielęgnacji futerka potrzeba specjalnych grzebieni i szczotek. Dla świnki gładkowłosej najlepsza jest mała, niezbyt twarda szczotka. Taką samą używamy u świnki rozetkowej, która również przepada za częstym szczotkowaniem. Do czesania możemy używać tylko takich narzędzi, które nie sprawiają śwince bólu. Szczotki i grzebienie o drewnianych zębach są wykluczone. Choć wymagać to będzie od nas cierpliwości, posługujmy się miękkimi szczotkami, wtedy świnka bardzo chętnie pozwoli się czesać i szczotkować, a jej futerko będzie zdrowe i lśniące.