Podróż- dojrzewaniem człowieka.

„ Kto szuka, nie błądzi”, te przysłowie doskonale odzwierciedla nasze życie. Głównym tematem tego wypracowania jest dojrzewanie odnoszące się do słów Zygmunta Kubiaka, że „podróż jest dojrzewaniem człowieka”. Jest to wielka zagadka dla każdego z nas, ponieważ my sami dla siebie jesteśmy czasem zagadką. Nie rozumiemy swojego zachowania, tak naprawdę z biegiem upływających nam lat poznajemy siebie, natomiast w tym czasie dojrzewamy, doznajemy „słodyczy” życia. Tak, więc, życie jest długa drogą do perfekcji, którą uczymy się pokonywać na własnych błędach. Ukazując prawdziwość Zygmunta Kubiaka odwołam się tu do kilku przykładów bohaterów, którzy zasłynęli odwagą oraz rozwagą w swoim ciężkim życiu.

Jedna z postaci starożytności to Herkules- człowiek odwagi i wytrwałości. Cieszył się niezwykle potężną siłą oraz doskonała uroda. Był szczęśliwym mężem, jak i również ojcem, jednak życie dla niego nie było miłościwe. Większość swojego „istnienia” spędził podróżując po świecie, broniąc niewinnych i poniewieranych ludzi. Jego słabością było cierpienie, nie potrafił bez zainteresowania „przejść” obok kogoś, kto cierpi, dlatego też zawsze starał się każdemu pomagać. Podczas swojej wędrówki widział wiele dobra, jak i zła, miał również do czynienia z bardzo rożnymi, a czasem osobliwymi ludźmi. Wiele przygód zmuszało go do głębszych refleksji nad sobą oraz nad swoim życie, zapewne nauczył się kochać oraz trwać bez miłości najbliższych.
Ta „przygoda” była dla niego ogromnym przeżyciem, dlatego tez dzięki niej stal się dojrzalszy, a przede wszystkim zaczął dostrzegać świat w „realnych” barwach.
Kolejnym bohaterem, właściwe ukazującym życie człowieka w podróży jest Ikar- młodzieniec, który pragnął przygody. Dopiero wkraczając w dorosłe życie, nie wiedział jak szybko można stracić to, co jest najważniejsze. Jego lekkomyślność osądziła o tym, że swoja podróż zakończył bardzo wcześnie. Popełnił błąd ważący na jego istnieniu i w ten sposób zakończył pewien etap swojej wędrówki. Ten przykład bohatera świadczy o tym, że wystarczy tylko chwila nieuwagi, a wszystko to co ważne w życiu przemija, staje się „ulotną prawdą”.
Po głębszej analizie jego postępowania twierdzę, że gdyby Ikar nie popełnił tak błahego błędu byłby człowiekiem bardzo mądrym, znacznie dojrzalszym, a przede wszystkim dojrzalszym.

Główny bohater „Króla Edypa” to człowiek o ciężki charakterze. Jest on postacią o bardzo specyficznym usposobieniu, dlatego też jego zaparcie w bardzo młodym wieku zaważyło na tym, ż e odbył podróż swojego życia daremnie. Chciał uniknąć przykrej prawd, (o której dowiedział się będąc jeszcze młoda osobą), iż stanie się zabójcą swoich rodziców, jednak nie potrafił tego uniknąć.
Podróż, którą przebył była bardzo męcząca, ponieważ stopniowo doprowadziła do rozwiązania owej tajemnicy. Było to dla niego wieczną udręką, jednak przez te wszystkie lata wiele się nauczył oraz przekonał się, że ludzkie przeznaczenie jest zapisane w „bożych księgach”.

Zygmunt Kubiak poruszając tak ważny dla nas problem starał się ukazać, iż podróżowanie człowieka nie jest czymś złym, że jest nauką, która pomaga nam przetrwać nasze życie jak najlepiej. Chciał również zwrócić uwagę no to, jak wiele korzyści płynie z podróżowania, ile dobra zyskujemy dla siebie samych i dla naszych bliskich.
Zatem podróż w podanym cytacie jest obrazem życia ludzkiego, które pojmuje się jako przechodzenie przez coraz to nowsze próby i doświadczenia.