Antygona i Edyp to bohaterowie dramatów Sofoklesa. Czyj los bardziej cię wzrusza i dlaczego?

Porównując dwa wielkie dzieła Sofoklesa- „Antygonę” i „Króla Edypa”, od razu nasuwa się pytanie: los którego z bohaterów bardziej mnie wzrusza?

Antygona- córka Jokasty i Edypa. Po śmierci ojca, któremu wedle mitu towarzyszyła na dobrowolnym wygnaniu, po powrocie do Teb staje w konflikcie z jego władcą, Kreonem. Jej bracia (Eteokles i Polineikes) giną w walce o Teby, przy czym Polinejkes umiera jako zdrajca. Ten fakt sprawia, ze Kreon wydaje zakaz pogrzebania jego zwłok.

Antygona nie może przystać na tę arbitralną decyzję, sprzeczną z odwiecznym prawem do pochówku. Postanawia sama pogrzebać brata. Kieruje się siostrzaną miłością. Uważa prawa boskie za ważniejsze od ustanowionych przez człowieka. Natomiast Kreon postępuje zgodnie z prawem państwowym, nie robi wyjątków, chce sprawiedliwie traktować jednostki. Wtedy między bohaterami powstaje konflikt. Antygona wypowiada słynna kwestię:

„Współ kochać przyszłam a nie współ nienawidzić”.

Nieugięty władca wydaje na nią śmiertelny wyrok za pogwałcenie prawa. Jednak jego decyzja pociąga za sobą kolejne ofiary. Śmierć ponoszą: Haimon - syn Kreona, oraz jego żona, Eurydyka. Na zmianę wyroków Fatum jest już za późno. Kreon pozostaje samotny, z rozpaczą w sercu i myślą o rychłej śmierci:

„Błogosławiony dzień ów, który nędzy
kres ostatni położy.
Przybądź, o przybądź, co prędzej,
Niechbym nie ujrzał jutrzejszej ż zorzy”

Ostatnie słowa należą do chóru, który poucza:

„A wyzwie ten niechybny sąd,
Kto bogów lży i wali rząd.”

Edyp- syn Lajosa i Jokasty.Jako niemowlę został porzucony w górach, ponieważ wyrocznia ostrzegła króla Tebańskiego, że zostanie zabity z ręki własnego syna, który następnie ożeni się z jego małżonką, a swoją matką, Jokastą. Znaleźli go pasterze i zanieśli dziecko do władców Koryntu, którzy zostali jego przybranymi rodzicami. Jednak Edyp nie czuł się szczęśliwy w Koryncie. Wybrał się zatem do wyroczni delfickiej, która upomniała go, żeby nie wracał do ojczyzny, bo zabije swego ojca i ożeni się ze swoją matką. Edyp, sądząc, że ojczyzną jego jest królestwo Koryntu, postanowił założyć dom gdzie indziej.
W czasie wędrówki napotkał wóz z panem, w otoczeniu kilku dworzan. Było
to ciasnym wąwozie. Służba krzyczała, aby młodzieniec zszedł z drogi, ale on nie usłuchał. Wybuchła kłótnia. Edyp pozabijał wszystkich i poszedł dalej, nie domyślając się, że ów pan to Lajos, jego własny ojciec.

W Tebach tron objął Kreon szwagier Lajos. W kilka w górach pojawił się Sfinks.
Aby go przepędzić trzeba było odgadnąć jego zagadkę. Wówczas król ogłosił, że kto odgadnie zagadkę sfinksa dostanie za żonę Jokastę.Próby tej podjął się Edyp i udało mu się, rozwiązał zagadkę Sfinksa, który następnie rzucił się w przepaść. Król dotrzymał słowa. Edyp ożenił się z Jokastą i zaczął panować. Mieli liczne potomstwo dwie córki i dwóch synów. Ale nad królestwem wisiała klątwa bogów. Panował nieurodzaj. Dzieci przychodziły na świat martwe:

„Wokół czai się zło. O biada!
Naród wśród dżumy upada!
Myśli zbrakło już mieczy
Ku obronie i odsieczy.
Pola się kłosem nie kłonią,
Matki swe dzieci ronią,
Ludzie jak błyskawice
Mkną w Hadesu ciemnice.”

Wezwano Terezjasza, który miał wyjaśnić te zjawiska. Kiedy przybył milczał długo, lecz powiedział prawdę: Edyp król Teb jest winien zbrodni kazirodztwa i ojcobójstwa. Na wieść o tym Jokasta powiesiła się, a Edyp wykuł sobie oczy.

Reasumując, obie tragedie opisują straszliwe losy ludzi z tego samego rodu. Jednak bardziej wzrusza mnie los Edypa, który był przesądzony od samego początku. Jego życie od początku usiane było ciągiem haniebnych wydarzeń, podczas gdy Antygona miała możliwość dokonanie wyboru.